και http://villadidimo.blogspot.com/2011/04/blog-post_7484.html#more )''Η γιορτή ξεκινούσε στην πλατεία, στην Τρόμπα, σήμερα Πλατεία Ιατρού Ι. Πέτρου.
Με τις σχετικές ομιλίες, χαιρετισμούς, καλωσορίσματα, ποιήματα, χορούς και τέτοια, για μια - δυό ώρες. Από αυτό το μέρος η πρώτη φωτογραφία.Είναι η αδελφή μου, μαθήτρια δημοτικού τότε που λέει το ποίημα. Τα άλλα πρόσωπα λίγο πολύ γνωστά, στο αναπηρικό
καροτσάκι ο Γιάννης Δ. Καρατζίκος, δυστυχώς έφυγε νωρίς, όπως και ο αδελφός του ο Κώστας.
Τα μαγαζιά ήταν όλα στολισμένα με τουλίπες. Και κάποια επιτροπή βράβευε το ομορφότερα στολισμένο.
Οι δύο φωτογραφίες είναι του 1969, χρονιά που βραβεύτηκε το καφενείο του πατέρα μου. Ο στολισμός βέβαια, ιδέες υλοποίηση, του αείμνηστου Νίκου Μούντριχα. Υλοποίηση από τον ίδιο και την παρέα του καφενείου. Τότε ο Ν. Μούντριχας έφτιαξε τά κάγκελα του μπαλκονιού του σπιτιού του.
Μετά από αυτό το μέρος το πρόγραμμα ήταν τέτοιο που οι κόσμος έβγαινε στα χωράφια να γνωρίσει την τουλίπα. Αλλά και να μαζέψει και Τουλίπες.
Υπήρχε και διαδικασία βράβευσης της ωραιότερης ανθοδέσμης. Πάλι από επιτροπή.
Κάποια στιγμή σε αυτό το μέρος προστέθηκαν και οι Ονοδρομίες. Τα γαιδουράκια - αθλητές αρκετά. Και όχι μόνο Διδυμιώτικα. Ερχονταν από όλη την επαρχία, και μάλιστα μέρες πριν για να είναι ξεκούραστα για τον αγώνα. Βέβαια! Αγώνες πραγματικοί!
Για μας πιτσιρίκια τότε η ‘φάση’ ήταν στην αφετηρία, στην εκκίνηση, όχι στον τερματισμό. Μέχρι τα γαϊδουρουράκια-αθλητές ξεκινήσουν, άλλα κλώτσαγαν, άλλα πήγαιναν όπου ήθελαν, γκάριζαν, ….. Οι αναβάτες ‘ίδρωναν’ μέχρι να τα βάλουν στον ‘αγώνα''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου