Το βράδυ πρώτος έφτασε στη μονάδα του ο Παττακός. Χωρίς αυτόν άλλωστε δεν θα γινόταν τίποτα, αφού είχε τα τανκς υπό τας διαταγάς του.
Αφού είχε φροντίσει, στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης άσκησης, να βρίσκεται εκεί όλη η δύναμη σε άνδρες που διέθετε, ξεκίνησε -λίγο μετά τις 11- να τους ομιλεί σε εθνικοπατριωτικούς τόνους για τη χώρα που κινδυνεύει από τους «κομμουνιστοληστοσυμμορίτες». Μπόλιασε το λόγο του και με ύμνους προς το στέμμα,
τους ανακοίνωσε ότι ο Στρατός «παίρνει την κατάσταση στα χέρια του» κι όλοι οι αξιωματικοί -πιστεύοντας ότι ο Κωνσταντίνος βρίσκεται πίσω από όλα αυτά- άρχισαν να τον επευφημούν και να του δηλώνουν τη στήριξή τους.
Εφόσον όλα «έβαιναν καλώς», ειδοποιήθηκαν και οι Παπαδόπουλος – Μακαρέζος να μεταβούν εκεί.
Στην ώρα Ω, τα άρματα μάχης προσέγγιζαν τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς με την ομάδα του εισέβαλαν με χαρακτηριστική ευκολία στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ο αντισυνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής (ο μόνος εν ζωή εκ των προταιτίων που βρίσκεται ακόμα έγκλειστος στον Κορυδαλλό) «πιάνει πόρτα» στην ΑΣΔΕΝ (απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός), ο αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (ο αδελφός του αρχηγού) με μια ισχυρή δύναμη ανδρών κυκλώνει τα Ανάκτορα του Τατοΐου, όπου εκεί βρίσκονταν ο άναξ με την εγκυμονούσα (στον Παύλο) Άννα-Μαρία, ο Ιωαννίδης (επιτελής τότε της Σχολής Ευελπίδων) περιπολούσε στους δρόμους με αξιωματικούς και… πιτσιρικάδες. Και πάει λέγοντας…
Όλες οι μαρτυρίες της εποχής συγκλίνουν στο ότι η επιχείρηση κατάληψης της εξουσίας έγινε με χαρακτηριστική ευκολία. Φαίνεται ότι η πλειοψηφία της δύναμης του Στρατού Ξηράς είχε γαλουχηθεί για κάτι τέτοιο. Το Ναυτικό, όπως φάνηκε από τη μετέπειτα στάση του, δεν ήθελε αυτή την εξέλιξη, ενώ ταυτόχρονα η Αεροπορία μάλλον ήταν διχασμένη.
Ώρα Ω, άντε «Ω και …» όλη η στρατιωτική δύναμη της Αττικής είχε περάσει στα χέρια των πραξικοπηματιών. Εκείνη τη στιγμή είχαν συλληφθεί οι αρχηγοί των τριών κλάδων, ο Α/ΓΕΕΘΑ, σειρά υπόπτων -για του κινηματίες- υψηλόβαθμων στρατιωτικών, ο αρχηγός της Αστυνομίας και οι επιφανείς πολιτικοί, ενώ ειδικά συνεργεία νέκρωναν από τηλέφωνα ολόκληρο το Λεκανοπέδιο.
Ο άνθρωπος-κλειδί για την επιτυχία του σχεδίου τους ήταν ο Σπαντιδάκης, αφού ως Α/ΓΕΣ εκείνος μόνο έπρεπε να στείλει σήμα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με το που τον μετέφεραν στο Πεντάγωνο, δεν χρειάστηκε και πολύ να τον πείσουν να υπαγορεύσει το «εφαρμόσατε Προμηθέα». Το σχέδιο «αντιμετωπίσεως εσωτερικού εχθρού» έφερε το όνομα του μυθικού ήρωα…
Ε, αφού πείστηκε να «δέσει» ολόκληρη τη χώρα, δεν θα έλεγε όχι στην πρωθυπουργία που… απλόχερα του προσέφερε η «τριανδρία».
Μόλις η νύχτα έδινε το δαχτυλίδι της διαδοχής στο φως της ημέρας, Παπαδόπουλος – Παττακός και Μακαρέζος βρέθηκαν στο Τατόι ενώπιον του Κωνσταντίνου. Εκείνος τους παρατήρησε έντονα, αλλά γνώριζε ότι δεν είχε περιθώρια αντίδρασης εκείνη τη στιγμή. Το θερινό Παλάτι ήταν κυκλωμένο, ενώ λίγο πριν είχε σιγήσει και η τελευταία τηλεφωνική γραμμή, εκείνη με την οποία επικοινωνούσε με τον ευρισκόμενο στο Μαρούσι υπουργό Δημοσίας Τάξεως.
Ζήτησε να του φέρουν και τον Σπαντιδάκη για να πειστεί ότι και εκείνος πήγε μαζί τους. Έφυγαν για το Πεντάγωνο να του τον φέρουν, αλλά ο περισσότερο οξύθυμος Παττακός τσατίστηκε κι έμεινε λέγοντας ότι «δεν θα με φάνε κι εμένα τα πέρα- δώθε, έχω… επαναστατικές εργασίες να κάμω».
Όταν του πήγαν τον… μεταφερόμενο Α/ΓΕΣ, πείστηκε. Έδιωξε τους άλλους δύο και διέταξε τον Σπαντιδάκη να τον ακολουθήσει στο υπουργείο Άμυνας.
Εκεί του πήγαν και τον καρατομηθέντα πρωθυπουργό Κανελλόπουλο, είδε χτυπημένο τον υπουργό Παπαληγούρα και σε κακή κατάσταση τον έμπιστό του, ταγματάρχη Αρναούτη.
Το ραδιόφωνο από τα ξημερώματα έπαιζε εμβατήρια και αναστολή άρθρων του Συντάγματος «στο όνομά του», τους είπε και εκείνος το «ναι», ότι θα ορκίσει το απόγευμα κυβέρνησή τους.
Ο όρος του «πρωθυπουργό δεν ορκίζω έναν στρατιωτικό» έγινε –έστω και μετά δυσκολίας– αποδεκτός. Εκείνος πρότεινε τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια. Τον αποδέχτηκαν! Εξάλλου η δράση του κατά το παρελθόν (όταν προσπάθησε να μπλοκάρει τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη) τους έδινε όλα τα εχέγγυα.
Έτσι, το απόγευμα στην Ηρώδου Αττικού ορκίστηκε το πρώτο κλιμάκιο: Πρωθυπουργός ο Κόλλιας, αντιπρόεδρος και υπουργός Άμυνας ο Σπαντιδάκης, Προεδρίας ο Παπαδόπουλος, Εσωτερικών ο Παττακός και Συντονισμού ο Μακαρέζος.
Με το υπουργικό κοστούμι στο χέρι έμειναν δύο βουλευτές που περίμεναν να ορκιστούν
που από το πρωί έπαιζαν το ρόλο του «γεφυροποιού» ανάμεσα στον Κωνσταντίνο και την «τριανδρία»: Ο Νίκος Φαρμάκης της ΕΡΕ και ο Χρήστος Αποστολάκος του ΦΙΔΗΚ.
Τις επόμενες ημέρες συμπληρώθηκε η κυβέρνηση (με υφυπουργό Άμυνας τον Ζωϊτάκη, πολλούς δικαστικούς κι έχοντας στη σύνθεσή της κι έναν κοσμικό Αθηναίο, φίλο του Τομ Πάπας).
Και η Ελλάδα μπήκε στο «γύψο» κατά την περιγραφή του Παπαδόπουλου. Με διώξεις, βασανιστήρια, δολοφονίες κι ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου στην Τουρκία…
Κι ένα τελευταίο, έτσι για τη διακωμώδηση της κατάστασης:
Ο Κόλλιας στην πρώτη εγκύκλιό του διέταξε οι ψησταριές στα σουβλατζίδικα να βρίσκονται στο βάθος κι όχι στην είσοδο κάθε καταστήματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου