Η αρχή έγινε με την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (δεύτερος από αριστερά στη φωτογραφία) ανέθεσε τα καθήκοντα υπουργού Συντονισμού και Προγραμματισμού (Εθνικής Οικονομίας) στον προδικτατορικό διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Ξενοφώντα
Ζολώτα (εικονίζεται τρίτος από αριστερά). Άσκησε τα καθήκοντά του μέχρι τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974 και στη συνέχεια επανήλθε στη διοίκηση της ΤτΕ, όπου παρέμεινε μέχρι την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.Δεν έγινε ποτέ ενεργός πολιτικός, αν και διετέλεσε μέχρι και πρωθυπουργός στη λεγόμενη Οικουμενική που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989.
Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση που σχημάτισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα στις 24 Ιουλίου 1974 ορκίστηκε (παρότι τα περισσότερα από τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν παλαιοί βουλευτές και υπουργοί) ένα άλλο πρόσωπο που δεν είχε αναμειχθεί στην ενεργό πολιτική. Ήταν ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου, ο οποίος είχε διακριθεί κατά το παρελθόν ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του διαπραγματευόταν τη σύνδεση της χώρας μας με την ΕΟΚ.
Όμως, μετά την υπουργοποίησή του έγινε επαγγελματίας πολιτικός και εκλέχτηκε βουλευτής (το 1974 με την Ένωση Κέντρου- Νέες Δυνάμεις, το 1977 με την ΕΔΗΚ και το 1985, ως συνεργαζόμενος με τη Νέα Δημοκρατία) και ευρωβουλευτής (το 1981 με το ΚΟΔΗΣΟ, κόμμα το οποίο ίδρυσε ο ίδιος, και το 1989 με τη Ν.Δ.).
Ακολούθως σωρεία εξωκοινοβουλευτικών προσώπων αξιοποιήθηκε στον οικονομικό τομέα από τον Ανδρέα Παπανδρέου στις κυβερνήσεις της περιόδου 1981-1989.
Όλα ξεκίνησαν από την 5η Ιουλίου 1982 όταν ανέλαβαν καθήκοντα υπουργού Εθνικής Οικονομίας ο Γεράσιμος Αρσένης και υπουργού Οικονομικών ο Δημήτρης Κουλουριάνος.
Ο κ. Αρσένης είχε ένα λαμπρό βιογραφικό στην αλλοδαπή και αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ εκλήθη από τον νέο πρωθυπουργό στη γενέτειρα για να αναλάβει τη διοίκηση της ΤτΕ. Από την πρώτη υπουργοποίησή του κι έπειτα αναμείχθηκε για τα καλά στην πολιτική. Αναδείχθηκε έξι φορές βουλευτής (1985, 1990, 1993, 1996, 2000 και 2006), ίδρυσε δικό του κόμμα, το ΕΣΚ, το 1987, κι επιστρέφοντας δύο χρόνια αργότερα στο ΠΑΣΟΚ εκλέχτηκε μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου κι από το 1993 μέχρι το 2000 διετέλεσε, διαδοχικά, υπουργός Εθνικής Άμυνας και Παιδείας. Διεκδίκησε δε και τη διαδοχή του Ανδρέα στην πρωθυπουργία και οριακά έμεινε εκτός από τη διαδικασία του β’ γύρου. Στην ψηφοφορία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος είχε λάβει την 50 σταυρούς προτίμησης έναντι 53, που είχαν τόσο ο Κώστας Σημίτης, όσο και ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Από εποχής Αρσένη, όταν από τις 27 Μαρτίου 1983, παράλληλα με τα καθήκοντα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, ανέλαβε κι εκείνα του Οικονομικών, καθιερώθηκε ο όρος «τσάρος της Οικονομίας». Η θητεία του πρώτου εκείνου «τσάρου» τερματίστηκε στις 26 Ιουλίου 1985, όταν πήγε στο ΥΠ.ΕΘ.Ο. ο κ. Σημίτης και άλλαξε ο σχεδιασμός της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Ο κ. Κουλουριάνος, με προϋπηρεσία τόσο στην ΤτΕ όσο και στη Διεθνή Τράπεζα είχε τοποθετηθεί σε εκλόγιμη θέση στο συνδυασμό του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981. Όμως πριν καλά-καλά αναλάβει τα καθήκοντά του εκλήθη από τον Ανδρέα να παραιτηθεί για να αναλάβει το «τιμόνι» της ΕΤΒΑ. Στο Υπουργείο Οικονομικών παρέμεινε μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου 1983 και μετά έφυγε από την Ελλάδα για τον ΟΗΕ αρχικά και για τον ΟΟΣΑ στη συνέχεια. Τον ξαναβρίσκουμε στην πολιτική ως υποψήφιο νομάρχη Μεσσηνίας το 1998 και από την επόμενη χρονιά μέχρι το 2004 ευρωβουλευτή του ΔΗΚΚΙ, του κόμματος του Δημήτρη Τσοβόλα.
Παράλληλα με τους κ. Αρσένη και Κουλουριάνο ένα άλλο εξωκοινοβουλευτικό πρόσωπο διαδραμάτιζε σημαίνοντα ρόλο στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής κατά την πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ και για χρόνο μεγαλύτερο από τους προαναφερθέντες. Πρόκειται για τον Τάκη Ρουμελιώτη που προηγουμένως είχε θητεύσει ως στέλεχος στο ΚΕΠΕ και στο Υπουργείο Συντονισμού, στο οποίο επανήλθε ως υφυπουργός τη 2α Ιανουαρίου 1982. Στις 5 Ιουλίου του ιδίου έτους μετατέθηκε, ως υφυπουργός και πάλι στο Οικονομικών. Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας ορκίστηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 κι ακολούθως έγινε υπουργός: Εμπορίου από τις 5 Φεβρουαρίου 1987 και, διαδοχικά, Εθνικής Οικονομίας από τις 27 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς μέχρι την ορκωμοσία της κυβέρνησης Τζανετάκη.
Όντας στοχοποιημένος από τη Ν.Δ., για να τον προστατεύσει ο Ανδρέας τον τοποθέτησε σε εκλόγιμη θέση στο ευρωφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ το 1989. Η εκλογή του αυτή αποδείχθηκε ευεργετική αφού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ενέκρινε την άρση της ασυλίας του και δεν παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, κάτι που συνέβη με τον Ανδρέα, τον μακαρίτη Μένιο Κουτσόγιωργα, τον κ. Τσοβόλα και τον Γιώργο Πέτσο.
Στην πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ, των χειρισμών της Οικονομίας μετείχαν και οι εξωκοινοβουλευτικοί Κωστής Βαΐτσος (υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας αρχικά και αναπληρωτής υπουργός από 9 Σεπτεμβρίου 1983, καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής Αρσένη στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο) και Γρηγόρης Βάρφης (ο μετέπειτα ευρωβουλευτής και Επίτροπος της χώρας μας στην ΕΟΚ) ως υφυπουργός Συντονισμού από τις 29 Οκτωβρίου 1981 μέχρι τη διαδοχή του από τον κ. Ρουμελιώτη στην ίδια θέση.
Επίσης υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας (24 Ιουνίου 1987- 22 Δεκεμβρίου 1988) είχε διατελέσει ο μετέπειτα επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας Θεόδωρος Καρατζάς καθώς και υφυπουργός Οικονομικών- κατά την επάνοδο του Ανδρέα στην εξουσία- ο Νίκος Κυριαζίδης. Από τις 25 Φεβρουαρίου 1994 μέχρι την ανάδειξη Σημίτη στην πρωθυπουργία.
Εξάλλου, ως εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός Οικονομικών ξεκίνησε (25 Σεπτεμβρίου 1996) και ο μετέπειτα «τσάρος» Νίκος Χριστοδουλάκης.
Μεσολάβησαν, τέλος, κι άλλοι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί στα Οικονομικά (όπως ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς της Ν.Δ. και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου του στην πρώτη κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου) και υφυπουργοί ή αναπληρωτές (σαν τον Αντώνη Γεωργιάδη και τον Γιώργο Ρωμαίο του ΠΑΣΟΚ) αλλά δεν αναφερόμαστε αναλυτικά επειδή προηγουμένως είχαν διατελέσει βουλευτές ή ευρωβουλευτές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου