Η Πανσέληνος πάντοτε αποτελούσε δέλεαρ για κάθε λογής ρομαντικούς και ονειροπόλους, ειδικά στις πιο νέες ηλικίες. Κι αυτό θα συμβαίνει όσα χρόνια κι αν περάσουν…
Κάπως έτσι ξεκίνησε στην Αθήνα, στον Πειραιά και στις γειτονιές τους αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα εκείνο το πρωινό της 30ης Ιουλίου 1958. Ο ήλιος ανέτειλε στις 5.29 και από νωρίς έδειξε ότι οι ακτίνες του θα ήταν κάτι περισσότερο από απλά ζεστές εκείνη την ημέρα. Η ημέρα ήταν εργάσιμη (Τετάρτη) και φτωχόκοσμος έβγαινε στον αγώνα για το μεροκάματο. Στριμωγμένος στο λεωφορείο της γραμμής ή στην
καμιονέτα του εργοστασίου ξεκινούσε ιδρωμένος ήδη το 24ωρο του.
Στο γκουβέρνο πάντως είχαν προβλήματα να αντιμετωπίσουν. Μπορεί να μην ξεκινούσαν κι εκείνοι από τα χαράματα όπως οι πληβείοι αλλά όπως και να το κάνουμε, είχαν τα τρεχάματά τους. Φρέσκοι κι αυτοί στα πράγματα (μετά από εκλογές, όπως οι σημερινοί) και με την Αριστερά αξιωματική αντιπολίτευση (κοίτα συμπτώσεις!) είχαν προ ημερών δώσει στη δημοσιότητα το νέο φορολογικό νομοσχέδιο (α πα πα παπα…). Οι διατάξεις του όμως προκαλούσαν τις αντιδράσεις των παραγωγικών φορέων κι ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε προγραμματίσει ευρεία κοινή συνάντηση μαζί τους για να τους μεταπείσει. Κι ήταν έτσι η κατάσταση που προσήλθε σε αυτή, στις 10 το πρωί, έχοντας στο πλάι του πέντε υπουργούς και τρεις διοικητές τραπεζών!
Ένα τέταρτο όμως μετά την έναρξη της σύσκεψης, σήμαναν «χαράς ευαγγέλια» για τα παιδιά όλων των ηλικιών. Στο Δεύτερο Πρόγραμμα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας ξεκινούσε τις μαγευτικές αφηγήσεις της η «Θεία Λένα», κατά κόσμον Αντιγόνη Μεταξά. Τα ταξίδευε σε κόσμους ονειρεμένους, όπως η Πανσέληνος τους μεγαλύτερους…
Πάμε πάλι πίσω! Όταν ολοκληρώθηκε η σύσκεψη και «κουτσοβολεύτηκαν» τα πράγματα η κυβέρνηση έπιασε το Κυπριακό που βρισκόταν σε έξαρση τότε. Ο βρετανός υπουργός Αποικιών Μπόιντ είχε χρεώσει στους ελληνοκύπριους τα εσωτερικά γεγονότα του νησιού και η Βουλή των Κοινοτήτων τα συζητούσε. Ο εθνάρχης Μακάριος αλλά και ο Καραμανλής προέβησαν σε δηλώσεις για το κυρίαρχο εθνικό θέμα…
Κι ενώ αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα, στο Παρίσι προετοιμάζονταν για την επίδειξη των χειμερινών μοντέλων. Όπως μετέδιδαν ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία «τόσον ο νεαρός διάδοχος του κ. Ντιόρ, κ. Υβ Σεν Λοράν, όσον και οι άλλοι μετρ της γυναικείας αμφιέσεως αποφάσισαν να προσφέρουν εις την κοινή θέαν το γυναικείο στήθος κατά τον προκλητικότερον δυνατόν τρόπον. Τούτο σημαίνει ότι το στήθος θα φαίνεται σχεδόν κατά το ήμισυ. Το στήθος- σανίδα παρήλθεν ανεπιστρεπτί» (!)
Συγχρόνως, στο Λονδίνο μια ομάδα χημικών (προφανώς θα επρόκειτο περί διαπλεκομένων της εποχής) γευμάτισε, καταναλώνοντας κονσέρβες που είχαν παρασκευαστεί πριν από 50 (!) χρόνια και τις βρήκε όλες άρτιες. Πλην μιας (έτσι για την τιμή των όπλων…) επειδή είχε τρυπήσει το κουτί της.
Στη Ρώμη συζητούσαν τα καμώματα της 48χρονης βρετανίδας λαίδης Ντόκερ , η οποία αφού πέταξε στη θάλασσα το πηλίκιο νεαρού τελονοφύλακα που προσέγγισε τη θαλαμηγό της και τον εξύβρισε θίγοντας τον ανδρισμό του, επιχείρησε να τον φιλήσει στο στόμα-όταν πληροφορήθηκε την ιδιότητά του- για να τη… συγχωρέσει!
Στην ιταλική Ριβιέρα εγκαινιάστηκε «μουσείο μακαρονιών» με φωτογραφίες καλοφαγάδων του είδους ανά την υφήλειο!
Τέλος, στο Πίτσμπουργκ των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκινούσαν νέα πειράματα επιστημόνων για την αντιμετώπιση της καρκινικής νόσου.
Στην Ελλάδα όμως από τις 7.33 που έδυσε ο ήλιος οι ρομαντικοί άρχισαν να αναζητούν το σημείο που θα τους έδινε καλύτερη οπτική πρόσβαση στην Πανσέληνο. Οι έχοντες είτε την άμεση πρόσβαση, είτε τα οικονομικά εφόδια βρέθηκαν στις παραθαλάσσιες περιοχές για να αντικρύσουν αυτόν τον απόλυτο αντικατοπτρισμό του φωτός στο νερό. Οι υπόλοιποι την έψαχναν είτε στη γειτονιά τους, είτε στις πλατείες.
Κάποιοι δε που θέλησαν να συνδυάσουν «το τερπνόν μετά του ωφελίμου», πηγαίνοντας θερινό κινηματογράφο για να βλέπουν από τη μια τη μεγάλη οθόνη και από την άλλη, ανάμεσα στο αγιόκλημα και στο γιασεμί, το… αντικείμενο του πόθου. Γέμισαν έτσι οι υπαίθριες αίθουσες από το φιλοθεάμον κοινό που προμηθευόταν και τις γρανίτες του και τον πασατέμπο του για την παρακολούθηση.
Οι φίλοι του ξένου κινηματογράφου έβρισκαν το «Κοντά στην ευτυχία» με τον Ντέιβιντ Νίβεν και τη Βέρα Έλεν στο Αθήναιον των Αμπελοκήπων, το «Άλλοθι της τελευταίας ώρας» με τον Μάικλ Ρεντγκρέιβ στο Αελλώ της Πατησίων, τον «Κλέφτη της Βαγδάτης» στο Άστρον της Γλυφάδας και στο Ριάνα του Χολαργού, το «Μιχαήλ Στρογκόφ» στη Νέλη της Ηλιούπολης, τους «Εισβολείς από τον Άρη» στο Μιραμάρε των Τζιτζιφιών και το επικό «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα» στο Φλερύ της Καλλιθέας.
Πολλές επιλογές είχαν κι εκείνοι του ελληνικού. Επί παραδείγματι το (υπέροχο αλλά μάλλον βαρύ για το καλοκαίρι) «Κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν στον Άρη του Λόφου Αξιωματικών, τις … Βουγιουκλάκιες «Διακοπές στην Αίγινα» στο Αττικόν του Μπραχαμίου, τον όμορφο «Πύργο των Ιπποτών» με τους Πέτρο Κυριακό, Μίμη Φωτόπουλο, Ντίνο Ηλιόπουλο, Σμαρούλα Γιούλη και Γιώργο Καμπανέλλη στο Ντουάλ του Ρέντη, το «Έχει θείο το κορίτσι» με τους Βασίλη Αυλωνίτη και Γκέλλυ Μαυροπούλου στο Παλλάς της Νέας Ερυθραίας και ο «Μαρίνος Κοντάρας» με τον Μάνο Κατράκη στη Χαραυγή της Β’ Πειραιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου