ACROPOLE PALACE

Στην καλή του εποχή αντιπροσώπευε μαζί με τη «Μεγάλη Βρεταννία» και το King George τη χρυσή τριάδα των αθηναϊκών ξενοδοχείων. Το Acropole Palace, στη συμβολή των οδών Πατησίων και Αβέρωφ, υπήρξε ένα φωτεινό κόσμημα για την Αθήνα, σύμβολο μιας σπουδαίας εποχής, τα ίχνη της οποίας γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα όσο ο χρόνος τρέχει με ορμή μπροστά... Μιας εποχής που η οδός Πατησίων μεγαλουργούσε ως η αθηναϊκή παραλλαγή της Via Veneto της Ρώμης με επώνυμα αστικά μέγαρα, θέατρα, κινηματογράφους, μιούζικ χολ, ζαχαροπλαστεία... Εσφυζε από ζωή εκείνα τα χρόνια μετά τον πόλεμο η οδός Πατησίων, όταν στις όχθες της φυόταν το όραμα και η πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον.
Σε αυτό το πλαίσιο το Acropole Palace ανέμιζε με

 χάρη τη σημαία της καλής ζωής. Οπως διαβάζουμε

στο ενδιαφέρον ιστολόγιο «Πίσω στα παλιά»  επί δεκαετίες, οι χοροί που διοργανώνονταν στο επιβλητικό, μεσοπολεμικό ξενοδοχείο, πρωτοχρονιάτικοι, αποκριάτικοι και ιδιωτικοί, άφησαν εποχή. Πλήθος δημοσιευμάτων και φωτογραφιών μάς μεταφέρουν ένα κλίμα χαράς και κεφιού, που συνέπαιρνε όχι μόνο τη νεολαία, αλλά και μεσήλικες και ηλικιωμένους. «Στις παλιές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τους βλέπεις με παπιγιόν ή τουαλέτα, ενώ ταυτόχρονα φοράνε αποκριάτικα καπέλα και μάσκες ή κρατάνε το ποτήρι τους στο χέρι – οι περισσότεροι άσημοι, μα και αρκετοί διάσημοι (ηθοποιοί, εφοπλιστές, πολιτικοί). Ολα αυτά με την ορχήστρα συνήθως του Μουζάκη. Λειτουργούσε ακόμα, αρχές του ’80, θυμάμαι ειδικά το πιάνο μπαρ στο ισόγειό του και μάζευε αρκετό κόσμο. Μέχρι που το χτύπησε ο σεισμός του ’81».

Εκτοτε το Acropole Palace πήρε την κατιούσα και δεν ανέκαμψε ποτέ. Εκλεισε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και το 1991 κηρύχθηκε διατηρητέο από το υπουργείο Πολιτισμού. Δικαίως θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου με στοιχεία αρ νουβό. Χτίστηκε από το 1926 έως το 1928 βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Σωτήρη Μαγιάση (1894-1966) με πόρους της οικογένειας Καραδόντη. Το ύψος του είναι 34 μέτρα και περιλαμβάνει υπόγειο, δύο στάθμες ισογείου, πέντε παρόμοιας κάτοψης ορόφους με μεγάλες αίθουσες, δύο δώματα συνολικού εμβαδού 6.600 τ.μ., περίτεχνα δάπεδα, κόγχες, κιγκλιδώματα. Το 1990 στη διάρκεια συνεδρίου της Ουνέσκο στη Βιέννη, χαρακτηρίστηκε ξεχωριστό δείγμα της αρχιτεκτονικής αρ νουβό στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αλλά δεν ήταν μόνο η αρχιτεκτονική του αξία που υπαγόρευσε τον χαρακτηρισμό του. Υπάρχουν και ιστορικοί λόγοι. Μεγάλο μέρος του φωτογραφικού υλικού από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973 τραβήχτηκε από τα μπαλκόνια του όπως και η εμβληματική φωτογραφία της εισβολής του τανκ.
Το 1999 το κτίριο αγοράστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και μέχρι πρόσφατα ζούσαμε το σίριαλ της αποκατάστασής του που για διάφορους λόγους «κολλούσε». Ταυτόχρονα αποτελούσε εστία εγκατάλειψης. Ουσιαστικά ξέφραγο αμπέλι, παραλίγο να λαμπαδιάσει ολόκληρο, ενώ άγνωστοι λεηλάτησαν τους ονομαστούς πολυελαίους του. Ομως όλα τα σίριαλ, ακόμα και τα πιο «κακά», κάποτε τελειώνουν. Το Acropole Palace εντάχθηκε στο... θεόσταλτο ΕΣΠΑ που σημαίνει ότι εξασφάλισε τη χρηματοδότηση εκείνη (14,4 εκατομμύρια ευρώ) για να προχωρήσει η αποκατάστασή του. Το επόμενο βήμα είναι η ανάδειξη του εργολάβου. Αν τα πράγματα συνεχίζουν να πηγαίνουν καλά, τους επόμενους μήνες θα δούμε στο ιστορικό ξενοδοχείο εργάτες που θα δουλεύουν για 40, περίπου, μήνες προκειμένου να του χαρίσουν ξανά την παλιά του αίγλη. Δυστυχώς, δεν θα το δούμε να ξαναλειτουργεί ως ξενοδοχείο. Αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Στο νέο Acropole Palace θα στεγαστούν υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και πιθανότατα πωλητήριο του γειτονικού Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του 1980 και το 1991 κηρύχθηκε διατηρητέο από το υπουργείο Πολιτισμού. Αργότερα άρχισε η αποκατάστασή του η οποία ώς σήμερα καρκινοβατεί, παρά τις εξαγγελίες της πολιτείας για ολοκλήρωση του έργου αρχικά το 2001 και μετά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

(από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 12ης Αυγούστου)