Πριν από λίγες ημέρες, στις 13 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε η μεγαλειώδης εκδήλωση του ΙΛΜΕ με κεντρική ομιλήτρια την Φιλόλογο Μυρσίνη Σαμαρά.Μέσα από αυτή τη
δημόσια και μεγαλοπρεπή εμφάνιση στην ιδιαιτέρα της πατρίδα,ξεπήδησαν μνήμες και συναισθήματα παλαιότερων χρόνων απο την συμμαθήτρια και αχώριστη παιδική της φίλη κυρία Θεοδότη Σκλαβούνου - Λαμπάτου.Για πρώτη φορά υπήρχε μεγάλη συμμετοχή νέων και παιδιών και αυτό δίνει μεγάλη ελπίδα για το μέλλον Η Μερσίνη Σαμαρά που εμπνεύστηκε την ιδέα, όλοι οι συντελεστές που βοήθησαν στην διοργάνωση και τα παιδιά των Σχολείων μας που αναφέρθηκαν αναλυτικά στο τέλος της εκδήλωσης, έδωσαν το άριστο αποτέλεσμα συνεργασίας που παρακολουθήσαμε οι παρόντες.
δημόσια και μεγαλοπρεπή εμφάνιση στην ιδιαιτέρα της πατρίδα,ξεπήδησαν μνήμες και συναισθήματα παλαιότερων χρόνων απο την συμμαθήτρια και αχώριστη παιδική της φίλη κυρία Θεοδότη Σκλαβούνου - Λαμπάτου.Για πρώτη φορά υπήρχε μεγάλη συμμετοχή νέων και παιδιών και αυτό δίνει μεγάλη ελπίδα για το μέλλον Η Μερσίνη Σαμαρά που εμπνεύστηκε την ιδέα, όλοι οι συντελεστές που βοήθησαν στην διοργάνωση και τα παιδιά των Σχολείων μας που αναφέρθηκαν αναλυτικά στο τέλος της εκδήλωσης, έδωσαν το άριστο αποτέλεσμα συνεργασίας που παρακολουθήσαμε οι παρόντες.
Με αφορμή την εκδήλωση και στη προσπάθεια μου μα βρω κάτι αναμνηστικό για την φίλη και συμμαθήτρια μου Μερσίνη, ξεφύλλισα τα παιδικά και εφηβικά άλμπουμ και θυμήθηκα πολλά ξεχασμένα και καταχωνιασμένα βαθιά, που ζήσαμε τότε.
Κατέληξα σε μία φωτογραφία τραβηγμένη στο ΦΩΤΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗ ΚΡΑΝΙΔΙΟΝ με ημερομηνία 22 Δεκεμβρίου 1966.
Είμαστε μαθήτριες της Β΄ Λυκείου την ημέρα που έκλειναν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Χρόνια δύσκολα, χρόνια πέτρινα για τα δεδομένα της Ερμιόνης.
Η μόνη μας έξοδος ήταν η βόλτα στο Μπίστι και μόλις άναβαν τα φώτα της πόλης έπρεπε να επιστρέψουμε στα σπίτια μας.
Τα καφενεία το χειμώνα ήταν μόνο για τους άνδρες και μόνο το καλοκαίρι που τα τραπεζάκια ήταν έξω μπορούσαμε να κάτσουμε για να πάρουμε το παγωτό ή την πορτοκαλάδα.
Εγκλωβισμένες πάντα μέσα στα πρέπει που μας επέβαλε η μικρή μας κοινωνία που δεν καταφέραμε, όσο και να προσπαθούμε, μέχρι σήμερα να τα αποβάλουμε.
Συγκρίνοντας αυτή τη φωτογραφία με τα κορίτσια στην εφηβεία σήμερα, βλέπει κανείς έντονα τις διαφορές και τις αλλαγές που έχουν επέλθει σαράντα πέντε χρόνια μετά ….
Με την Μερσίνη είμαστε δώδεκα χρόνια μαζί, έξη στο Δημοτικό Ερμιόνης και έξη στο Γυμνάσιο –Λύκειο Κρανιδίου.
Ήταν τα χρόνια που δημιουργούνται οι φιλίες, η εκτίμηση και η αγάπη και δεν ξεχνιούνται ποτέ.
Μετά την αποφοίτηση μας από το Λύκειο, οι δρόμοι μας χώρισαν…
Η κάθε μία τράβηξε τον δικό της δρόμο στη ζωή ….
Όμως τα καλοκαίρια που συναντιόμαστε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Ερμιόνη, έχουμε πάντα τόσα πολλά να πούμε και ποτέ μα ποτέ δεν μας φτάνει ο χρόνος για να θυμηθούμε, να μιλήσουμε, να πούμε τα προβλήματα μας και τις επιτυχίες μας, να σχολιάσουμε ότι συνέβη τη χρονιά που πέρασε.
Οι συναντήσεις αυτές είναι τόσο ευχάριστες, οι ώρες περνούν χωρίς να τις καταλαβαίνουμε και οι συζητήσεις είναι ατελείωτες.
Ο χρόνος είναι πάντα πολύ λίγος και ποτέ δεν καταφέρνουμε να βάλουμε τελεία.
Χάρηκα και καμάρωσα τη φίλη και συμμαθήτρια μου Μερσίνη και εύχομαι αυτή η διάθεση της για δημιουργία και προσφορά να συνεχιστεί …Αφήνουμε πάντα υπόλοιπο και για την επόμενη χρονιά.
Η μικρή μας πόλη έχει ανάγκη από δημιουργικές παρουσίες που ανιδιοτελώς προσφέρουν τις γνώσεις και την εμπειρία τους στο περιβάλλον τους που ξέρει να αναγνωρίζει και να εκτιμά τις αξίες.''
Θεοδότη Σκλαβούνου - Λαμπάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου