Ο πρώην υπουργός έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών.
Εδώ διακρίνεται (δεξιά) σε μια από τις μεγαλειώδεις συναυλίες του καλοκαιριού του 1974 με τον αείμνηστο Γιάγκο Πεσμαζόγλου (στο κέντρο) και τον Μίκη Θεοδωράκη.
Είχε διατελέσει υπουργός Δημοσίων Έργων (24/07/1974 09/10/1974), Δικαιοσύνης (1982-84, 1984-85, 85-86), Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1987), καθώς και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1995). Το 1953 αναγορεύεται από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου και το
1955 υφηγητής στην Αθήνα. Το διάστημα 1962-1963 διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ της Γερμανίας ως επισκέπτης καθηγητής, ενώ το 1968 εξελέγη παμψηφεί έκτακτος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών. Όμως η δικτατορία δεν ενέκρινε τον διορισμό του και μάλιστα τον Φεβρουάριο του 1969 τον απομακρύνει και από τη θέση του υφηγητή. Oι παραδόσεις του στη Νομική Σχολή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αποτελούσαν ευθείες αντιδικτατορικές εκδηλώσεις, γεγονός που τον οδήγησε τον Ιούλιο του 1969 στη σύλληψη. Για πέντε μήνες μένει σε απομόνωση και υπόκειται σε βασανιστήρια, ενώ τον Απρίλιο του 1970 καταδικάζεται σε κάθειρξη 18 ετών. Από τη φυλακή γράφει αντιστασιακά κείμενα καταγγέλλοντας το καθεστώς. Ένα από τα κείμενα αυτά, το ''Γράμμα από τη φυλακή'', δημοσιεύεται εκτενώς από τα Μέσα Ενημέρωσης του Εξωτερικού ενώ ένα άλλο με τίτλο ''Η Ελλάδα μου'' συμπεριλαμβάνεται στην αντιστασιακή έκδοση ''Νέα Κείμενα'' που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1971. Το 1972, ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης τον εξέλεξε τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Τον Απρίλιο του 1972 αποφυλακίζεται για λόγους υγείας και διαφεύγει στη Χαϊδελβέργη όπου διδάσκει Ποινικό Δίκαιο χωρίς να σταματά ούτε στιγμή τον αντιδικτατορικό αγώνα. Μετά την πτώση της δικτατορίας επιστρέφει στην Ελλάδα και μετέχει στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ως υπουργός Δημοσίων Έργων. Παράλληλα αρχίζει ξανά τις παραδόσεις του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πρώτη φορά βουλευτής εκλέχτηκε το 1974 με την Ενωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις το 1974 και τελευταία το 1993 με το ΠΑΣΟΚ.
Εδώ διακρίνεται (δεξιά) σε μια από τις μεγαλειώδεις συναυλίες του καλοκαιριού του 1974 με τον αείμνηστο Γιάγκο Πεσμαζόγλου (στο κέντρο) και τον Μίκη Θεοδωράκη.
Είχε διατελέσει υπουργός Δημοσίων Έργων (24/07/1974 09/10/1974), Δικαιοσύνης (1982-84, 1984-85, 85-86), Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1987), καθώς και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1995). Το 1953 αναγορεύεται από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου και το
1955 υφηγητής στην Αθήνα. Το διάστημα 1962-1963 διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ της Γερμανίας ως επισκέπτης καθηγητής, ενώ το 1968 εξελέγη παμψηφεί έκτακτος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών. Όμως η δικτατορία δεν ενέκρινε τον διορισμό του και μάλιστα τον Φεβρουάριο του 1969 τον απομακρύνει και από τη θέση του υφηγητή. Oι παραδόσεις του στη Νομική Σχολή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αποτελούσαν ευθείες αντιδικτατορικές εκδηλώσεις, γεγονός που τον οδήγησε τον Ιούλιο του 1969 στη σύλληψη. Για πέντε μήνες μένει σε απομόνωση και υπόκειται σε βασανιστήρια, ενώ τον Απρίλιο του 1970 καταδικάζεται σε κάθειρξη 18 ετών. Από τη φυλακή γράφει αντιστασιακά κείμενα καταγγέλλοντας το καθεστώς. Ένα από τα κείμενα αυτά, το ''Γράμμα από τη φυλακή'', δημοσιεύεται εκτενώς από τα Μέσα Ενημέρωσης του Εξωτερικού ενώ ένα άλλο με τίτλο ''Η Ελλάδα μου'' συμπεριλαμβάνεται στην αντιστασιακή έκδοση ''Νέα Κείμενα'' που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1971. Το 1972, ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης τον εξέλεξε τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Τον Απρίλιο του 1972 αποφυλακίζεται για λόγους υγείας και διαφεύγει στη Χαϊδελβέργη όπου διδάσκει Ποινικό Δίκαιο χωρίς να σταματά ούτε στιγμή τον αντιδικτατορικό αγώνα. Μετά την πτώση της δικτατορίας επιστρέφει στην Ελλάδα και μετέχει στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ως υπουργός Δημοσίων Έργων. Παράλληλα αρχίζει ξανά τις παραδόσεις του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πρώτη φορά βουλευτής εκλέχτηκε το 1974 με την Ενωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις το 1974 και τελευταία το 1993 με το ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου