Η εκλογική ήττα της 26ης Ιανουαρίου ήταν η αρχή των δεινών για τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου τον εκτόπισε αρχικά στην Κύθνο, στη συνέχεια στη Θάσο και κατόπιν στην Κάρυστο. Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου ήρθη ο εκτοπισμός του και εθελοντικά κατετάγη, ως απλός στρατιώτης, στο μέτωπο. Η είσοδος των Γερμανών στην Αθήνα τον βρήκε στην πρωτεύουσα. Μήνες μετά διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Στο Κάιρο του ανατέθηκαν καθήκοντα αντιπροέδρου της κυβέρνησης, από τις 4 Μαΐου 1942 μέχρι τις 9
Μαρτίου 1943 (από τις 28 Μαΐου είχε και αυτά του υπουργού Εθνικής Άμυνας). Εκεί
διετέλεσε και υπουργός Οικονομικών (8 Ιουνίου – 2 Σεπτεμβρίου 1944) καθώς και Ναυτικών (30 Αυγούστου – 18 Οκτωβρίου 1944).
Με την απελευθέρωση επέστρεψε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε εκ νέου το υπουργείο Ναυτικών μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 1945.
Την 1η Νοεμβρίου ο Π. Κανελλόπουλος ορκίστηκε πρωθυπουργός αναλαμβάνοντας παράλληλα τα υπουργεία Εξωτερικών και Ναυτικών. Η κυβέρνησή του, όμως, είχε βίο μόλις 22 ημερών.
Στις εκλογές του 1946 το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα συνέπραξε με το Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου και το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου στην Εθνική Πολιτική Ένωση.
Ο Π. Κανελλόπουλος εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας .
Στην πρώτη μετεκλογική (υπηρεσιακή) κυβέρνηση (4-18 Απριλίου) ο Π. Κανελλόπουλος ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Άνευ Χαρτοφυλακίου. Επέστρεψε στην κυβέρνηση στις 24 Ιανουαρίου 1947 ως υπουργός Δημόσιας Τάξης και Αεροπορίας. Στις 17 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους ανέλαβε το υπουργείο Αεροπορίας, στο οποίο παρέμεινε λίγους μήνες μέχρι τις 29 Αυγούστου.
Από τις 20 Ιανουαρίου 1949 μέχρι τις 6 Ιανουαρίου 1950 ο αρχηγός του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος ήταν υπουργός Στρατιωτικών.
Στο διάστημα εκείνων των κυβερνητικών του θητειών έχει αποδοθεί στον Π. Κανελλόπουλο ο χαρακτηρισμός της Μακρονήσου ως «κολυμβήθρας του Σιλωάμ», κάτι που αποκρούουν με αρθρογραφία τους ακόμα και στις μέρες μας (2008 στην «Καθημερινή») φίλοι του όπως ο Κ.Ι. Δεσποτόπουλος.
Στις εκλογές του 1950 ο Κανελλόπουλος συνέπραξε με δύο στρατιωτικούς. Το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα ήταν ο βασικός πυλώνας του Μετώπου Εθνικής Αναδημιουργίας, στο οποίο συμμετείχαν ακόμα το Πανελλήνιον Εθνικόν Κόμμα του ναυάρχου Αλέξανδρου Σακελλαρίου και το Λαϊκόν Προοδευτικόν Κόμμα του στρατηγού Νικόλαου Παπαδόπουλου (Παπού).
Το ΜΕΑ έλαβε 5,27% (αναδείχθηκε 7ος) και εξέλεξε 7 βουλευτές.
Το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα τερμάτισε την αυτόνομη λειτουργία του στις 6 Ιανουαρίου 1951, όταν συγχωνεύτηκε με την, υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο, «Ανεξάρτητη Ομάδα Λαϊκών» και από κοινού συγκρότησαν το Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα.
 |
| Παπανδρέου, Κανελλόπουλος και Βενιζέλος στην ΕΠΕ (1946) |
Μαρτίου 1943 (από τις 28 Μαΐου είχε και αυτά του υπουργού Εθνικής Άμυνας). Εκεί
διετέλεσε και υπουργός Οικονομικών (8 Ιουνίου – 2 Σεπτεμβρίου 1944) καθώς και Ναυτικών (30 Αυγούστου – 18 Οκτωβρίου 1944).
Με την απελευθέρωση επέστρεψε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε εκ νέου το υπουργείο Ναυτικών μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 1945.
Την 1η Νοεμβρίου ο Π. Κανελλόπουλος ορκίστηκε πρωθυπουργός αναλαμβάνοντας παράλληλα τα υπουργεία Εξωτερικών και Ναυτικών. Η κυβέρνησή του, όμως, είχε βίο μόλις 22 ημερών.
Στις εκλογές του 1946 το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα συνέπραξε με το Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου και το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου στην Εθνική Πολιτική Ένωση.
Ο Π. Κανελλόπουλος εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας .
Στην πρώτη μετεκλογική (υπηρεσιακή) κυβέρνηση (4-18 Απριλίου) ο Π. Κανελλόπουλος ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Άνευ Χαρτοφυλακίου. Επέστρεψε στην κυβέρνηση στις 24 Ιανουαρίου 1947 ως υπουργός Δημόσιας Τάξης και Αεροπορίας. Στις 17 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους ανέλαβε το υπουργείο Αεροπορίας, στο οποίο παρέμεινε λίγους μήνες μέχρι τις 29 Αυγούστου.
Από τις 20 Ιανουαρίου 1949 μέχρι τις 6 Ιανουαρίου 1950 ο αρχηγός του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος ήταν υπουργός Στρατιωτικών.
Στο διάστημα εκείνων των κυβερνητικών του θητειών έχει αποδοθεί στον Π. Κανελλόπουλο ο χαρακτηρισμός της Μακρονήσου ως «κολυμβήθρας του Σιλωάμ», κάτι που αποκρούουν με αρθρογραφία τους ακόμα και στις μέρες μας (2008 στην «Καθημερινή») φίλοι του όπως ο Κ.Ι. Δεσποτόπουλος.
Στις εκλογές του 1950 ο Κανελλόπουλος συνέπραξε με δύο στρατιωτικούς. Το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα ήταν ο βασικός πυλώνας του Μετώπου Εθνικής Αναδημιουργίας, στο οποίο συμμετείχαν ακόμα το Πανελλήνιον Εθνικόν Κόμμα του ναυάρχου Αλέξανδρου Σακελλαρίου και το Λαϊκόν Προοδευτικόν Κόμμα του στρατηγού Νικόλαου Παπαδόπουλου (Παπού).
Το ΜΕΑ έλαβε 5,27% (αναδείχθηκε 7ος) και εξέλεξε 7 βουλευτές.
Το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα τερμάτισε την αυτόνομη λειτουργία του στις 6 Ιανουαρίου 1951, όταν συγχωνεύτηκε με την, υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο, «Ανεξάρτητη Ομάδα Λαϊκών» και από κοινού συγκρότησαν το Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου