Ο Δημ. Γιωτόπουλος το 1960-61 έλαβε ενεργό μέρος στη συγκρότηση της Σοσιαλιστικής Ενωσης
Είναι γνωστό ότι ο Δ. Γιωτόπουλος υπήρξε ένας από τους ηγέτες της 4ης Διεθνούς και για ένα διάστημα από τους κύριους συνεργάτες του Τρότσκι, με τον οποίο
αργότερα ήρθε σε σύγκρουση. Είναι γνωστό επίσης, ότι στην Ελλάδα υπήρξε ένα ισχυρότατο ρεύμα, που
ανήκε στην κομμουνιστική παράταξη -πέραν της σταλινικής εκδοχής της- το οποίο έγινε γνωστό ως Αρχείο του Μαρξισμού (λόγω της έκδοσής του) και οι οπαδοί του ως αρχειομαρξιστές, οι οποίοι προσχώρησαν στην 4η Διεθνή. Ο Δ. Γιωτόπουλος έχει στενούς δεσμούς με τους Αρχειομαρξιστές και οι σχέσεις τους πέρασαν από πολλές διακυμάνσεις.
Βεβαίως, στην Ελλάδα υπήρξαν και άλλες προσωπικότητες και οργανώσεις, που είχαν κατά καιρούς δεσμούς και σχέσεις με την 4η Διεθνή και τον τροτσκισμό.
Ο Δ. Γιωτόπουλος, λοιπόν, σε κάποια επίσκεψή του στην Ελλάδα -διότι έμενε για μεγάλο διάστημα στη Γαλλία- έδωσε ένα άρθρο στον «Μαχητή» (που ήταν περιοδική έκδοση της Πανελλήνιας Οργάνωσης Δημοκρατικής Νεολαίας (ΠΟΔΝ), διευθυνόμενη από τον γράφοντα), με τίτλο «Σταλινισμός και Σοσιαλισμός», στο οποίο ο Δ. Γιωτόπουλος εκφράζει τον αποτροπιασμό του για το σταλινικό φαινόμενο και προβλέπει την κατάρρευση του σταλινικού καθεστώτος. Πιστεύει όμως ακόμα στην επιστημονική -κατ' αυτόν- πρόβλεψη ότι ο σοσιαλισμός θα θριαμβεύσει, διατηρώντας την πίστη του στις αρχές του «μαρξιστικού» επιστημονικού σοσιαλισμού (βλ. εφημ. «Μαχητής», Απρίλιος 1951).
Αργότερα, ο Δ. Γιωτόπουλος πρωτοστατεί στη Γαλλία στο κίνημα για τις Ηνωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης μαζί με Γάλλους αριστερούς και τα μέλη του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (S.F.I.O). Η κίνηση αυτή, για τις Ηνωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης, λειτουργεί δυναμικά μέσα στα σοσιαλιστικά κόμματα και σε όλο τον ευρωπαϊκό περίγυρο, την εποχή μάλιστα που το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα δεν είχε ακόμα ταχθεί υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης, γεγονός που αποδεικνύει τον πρωτοποριακό χαρακτήρα του σοσιαλιστικού αυτού κινήματος (Mouvement Socialiste etats unis europeenes).
Το 1960-61 ο Δ. Γιωτόπουλος επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου μένει τώρα πολύ περισσότερο καιρό και λαμβάνει ενεργό μέρος στη συγκρότηση της Σοσιαλιστικής Ενωσης.
Εμφανίζεται να έχει ασπαστεί ξεκάθαρα διαφορετικές αρχές.
Μιλώντας, για παράδειγμα (στη Σοσιαλιστική Ενωση, στα τέλη Ιανουαρίου του 1962), για τα σύγχρονα σοσιαλιστικά ρεύματα, ο Δ. Γιωτόπουλος αναφέρθηκε στη διάσπαση του διεθνούς εργατικού κινήματος (1917-21), τόνισε τη σημασία και τα επιτεύγματα των μεγάλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Δυτικής Ευρώπης, εξήρε τον εσωτερικό δημοκρατικό χαρακτήρα τους, τη δυνατότητα κυκλοφορίας ιδεών και απόψεων, τη δυνατότητα επεμβάσεως στη ζωή και ουσιαστικής καλυτερεύσεως της θέσεως των εργαζομένων, τη δυνατότητα αλλαγής της κοινωνικής διαρθρώσεως και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «ένα πλατύ σοσιαλιστικό κόμμα έχει όλες τις δυνατότητες να αναπτυχθεί στην Ελλάδα» (βλ. «Σοσιαλιστική Φωνή», 1/2/62, αρ. φύλλου 4).
Στην Α' Εθνική Συνδιάσκεψη της Ενωσης, που πραγματοποιήθηκε στις 30/6 και 1/7/1962 στην Αθήνα, εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της. Η Συνδιάσκεψη τότε εξέλεξε ως μέλη της νέας Εκτ. Επιτροπής (της Σοσιαλ. Ενώσεως) τους Δ. Ανδριανίδη, Τ. Γεωργίου, Δ. Γκούτα, Δ. Γιωτόπουλο, Ν. Δεσύλα, Α. Δροσόπουλο, Φ. Καρακώστα, Κ. Κεραμιδά, Ι. Κοκορέλη, Γ. Κοτζά, Μ. Μαθιόπουλο, Δ. Μπενετάτο, Ε. Μωραΐτη, Ε. Παντελίδη, Χ. Πρωτοπαπά, Μ. Σαλακούρα, Γ. Σταμόπουλο, Σ. Σωμερίτη, Θ. Φραγκόπουλο και Δ. Χριστοφόρου.
Λίγες μέρες νωρίτερα είχε εκπροσωπήσει, μαζί με άλλους, τη Σοσιαλιστική Ενωση στο ευρωπαϊκό συνέδριο του Μονάχου. Το δημοσιογραφικό όργανο της Σοσιαλ. Ενωσης, η «Σοσιαλιστική Φωνή», γράφει σχετικά με αυτό (30/6/1962, αρ. φύλλου 11):
«Στο μεγάλο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Κινήματος του Μονάχου, στις 7-9 Ιουνίου 1962, διαπιστώθηκε η δυναμικότητα των αγωνιστών, της ουσιαστικής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.
Οι εκπρόσωποι της ελληνικής αριστεράς και σύμβουλοι της Σοσιαλιστικής Ενώσεως στο συνέδριο, Δ. Γιωτόπουλος, Δ. Γκούτας, Γ. Κοτζάς, Δ. Μπενετάτος, Χ. Πρωτοπαπάς, και Σ. Σωμερίτης, υποστήριξαν τις θέσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, που εξετέθησαν από τον Αντρέ Φιλίπ, κατέστησαν οργανικότερη τη σύνδεσή τους με την Ευρωπαϊκή Αριστερά, πρωτοστάτησαν στην αποδοχή της αποφάσεως επί του ισπανικού και συνεζήτησαν διεξοδικά τα προβλήματα της δημοκρατίας στην Ελλάδα με τους σοσιαλιστές του συνεδρίου, όπως τον Ζ. Ζακέ, Φ. Ντεούς, Α. Φίλιπ, Ρ. Λιόπις κ.ά.
Ο Δ. Γιωτόπουλος συνέχισε να μετέχει στη ζωή της Σοσιαλιστικής Ενώσεως, η οποία είχε ξεκάθαρα ως σκοπούς και στόχους αυτούς του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, και αρθρογραφούσε στη «Σοσιαλιστική Φωνή», έκδοση της Σοσιαλιστικής Ενώσεως με διευθυντή τον υπογράφοντα, ιδίως σε θέματα που αφορούσαν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, τις θέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Ελλάδα και τη συνδικαλιστική τους εκπροσώπηση (5/5/63, 5/6/63, 20/7/63, 16/1/64 και 1/2/64 (με τίτλους: Η Σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα - Η Συνδικαλιστική οργάνωση των Ελλήνων εργαζομένων - Η αθλιότητα των Κοινωνικών Ασφαλίσεων - Οι απεργίες στην Ελλάδα - Οι συνθήκες εργασίας και ο ελληνικός συνδικαλισμός - Προς το τέλος ενός αποπνικτικού συνδικαλισμού).
Ετσι, θα μπορούσε να τελειώσει κανείς λέγοντας ότι ο Δ. Γιωτόπουλος μετεξελίχθηκε σε οπαδό του δημοκρατικού σοσιαλισμού στα τελευταία χρόνια της ζωής του, αποδίδοντας κορυφαία σημασία στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, στην ανασύνταξη ενός δημοκρατικού συνδικαλιστικού κινήματος, γνήσιου εκπροσώπου των Ελλήνων εργαζομένων, και στη διεύρυνση σε όλα τα επίπεδα των δικαιωμάτων των Ελλήνων εργαζομένων. Και όλα αυτά συνάγονται όχι από φημολογίες και κουβέντες, αλλά από τους ίδιους τους λόγους και τα γραπτά του που προαναφέρθηκαν...'' (κείμενο του πρών βουλευτή και υπουργού, άλλοτε προέδρου του ΚΟΔΗΣΟ και μετέπειτα στελέχους του ΣΥΝ Χαράλαμπου Πρωτοπαπά για τον πατέρα του φυλακισμένου ως ηγέτη της ''17 Νοέμβρη'' Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 5ης Οκτωβρίου 2002).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου