Ξεχωρίζει το καφενείο Κρυστάλ (δεν διακρίνεται αλλά πιό πρίν ήταν το Ξενοδοχείο Αλεξ/πολις). Δίπλα βρισκόταν το δικηγορικό γραφείο του Μαράτου και Φραγκάκη, πιό πέρα το Ραφείο του
Γεωργίου Κριτή και στην γωνία (Μαζαράκη) το Υφασματοπωλείο του Χρήστου Γιαννούτσου (που όπως αναφέραμε παλαιότερα ήταν ο στρατιώτης που παρέλαβε την διοίκηση της Αλεξ/πόλεως το 1920). Απέναντι στην γωνία (πάλι επί της Μαζαράκη) ήταν το Φαρμακείο του Σταύρου Αποστολίδη (παππού του δημοσιογράφου και συνονόματου) το οποίο κατεδαφίστηκε σχετικά πρόσφατα (στα απομνημονεύματα του Στ. Ζήβελδη για την Αλεξ/πολη διαβάζουμε πως όταν πρωτοέγινε αυτό το κτίσμα πολλοί το θαύμαζαν και ρωτούσαν από πού είχαν φέρει τον Αρχιτέκτονα. Ο "υπεύθυνος" όμως για αυτό το κτίσμα ήταν ένας παλιός οικοδόμος o Νταντάνης ο οποίος είχε εμπειρία και μεράκι κι όχι πτυχία. Άλλωστε η καλαισθησία και η εμπειρία αρκούν για να φτιάξουμε όμορφα πράγματα...). Ακολουθούσε το πανδοχείο"Έβρος", το Υαλοπωλείο του Τελλίδη και το μαγαζί του Εβραίου Αλεξ/πολίτη Πέπου Ραϊτάν.
Στη φωτογραφία διακρίνονται τα χαρακτηριστικά αμάξια της εποχής και, φυσικά, τα ζωήλατα. (από το http://www.oldalexandroupoli.gr/2011/05/30.html )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου