ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ '36

O ''Εθνικός Διχασμός'' καλά κρατούσε στην Ελλάδα τις ''μέρες του '36''. Μια εικοσαετία έντονων πολιτικών παθών, κινημάτων (επιτυχημένων ή όχι), εξοριών και εκτελέσεων ανάμεσα σε παλαιοδημοκρατικούς, οι οποίοι είχαν ως κύριο πρόσωπο αναφοράς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, και βασιλικούς.

Τα πάθη εντάθηκαν ακόμα περισσότερο με το αποτυχημένο κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, το οποίο ακολούθησαν η πλήρης εκκαθάριση του

στρατεύματος από βενιζελικούς αξιωματικούς (η

ΣΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟ ''ΑΒΕΡΩΦ''

Η...

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Το μονόπλευρο πολιτικά (υπέρ της Δεξιάς του…Κυρίου) σκηνικό διαμόρφωσαν οι κάλπες της 31ης Μαρτίου 1946, οι πρώτες της μετακατοχικής Ελλάδας.  Την πάνδημη κραυγή ελευθερίας της Απελευθέρωσης (12 Οκτωβρίου 1944) διαδέχθηκαν τα αιματοκυλισμένα Δεκεμβριανά, που σήμαναν αυτόματα και ηχηρά τις καμπάνες της επισημοποίησης του νέου εθνικού διχασμού και προκάλεσαν και την πτώση του Γεωργίου
Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Στους

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Ηταν ένα κρύο βράδυ του χειμώνα, σαν χθες πριν από 16 χρόνια. Ολες οι κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων άρχισαν να εγκαταλείπουν το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, όπου νοσηλευόταν, βαριά ασθενής, από τις 20 Νοεμβρίου 1995, ο Πρωθυπουργός και να κατευθύνονται προς τα ιστορικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ, στη  Χαριλάου Τρικούπη, στον αριθμό 50.Εκεί ο  γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κυβερνώντοςκόμματος Κώστας Σκανδαλίδης ανέγνωσε συγκινημένος
ένα κείμενο που

ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ

Είναι ο...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ 1972

Σκυλίτσης και Παττακός

 Οι πρώτες ημέρες του 1972 βρίσκουν το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας να δοκιμάζεται από εσωτερικές έριδες.

Ακόμα δεν αμφισβητείται ο κυρίαρχος ρόλος του Γεωργίου Παπαδοπούλου αλλά  δύο ομάδες δεν καλοβλέπουν τις κινήσεις του.

Η μία, αν και όχι απολύτως ομογενοποιημένη, αποτελείται από στελέχη της πάλαι ποτέ Επαναστατικής Επιτροπής της 21ης Απριλίου,  αφού με απόφαση του πρωθυπουργού είχαν…εξοριστεί ‘’επίλεκτοί’’ της ως υφυπουργοί Εσωτερικών -γενικοί διοικητές στις περιφέρειες. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εκείνο του Ιωάννη Λαδά στη Θεσσαλία.

Η δεύτερη εκφραζόταν από χαμηλόβαθμους νεαρούς αξιωματικούς που εκτιμούσαν ότι  το καθεστώς  αποκτά χαρακτηριστικά ‘’φιλελευθεροποίησης’’, κι αυτό δεν τους ήταν αρεστό. Ήταν η ομάδα που βρέθηκε στη ‘’γραμμή πυρός’’ του Δημητρίου Ιωαννίδη, κατά την ανατροπή του
Παπαδόπουλου στις 25 Νοεμβρίου 1973.

Την ίδια περίοδο ο πρωθυπουργός συγκέντρωνε υπερεξουσίες στα χέρια του, διατηρώντας και τα Υπουργεία
Εθνικής Αμύνης, Προεδρίας
της Κυβερνήσεως και

Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Του Νικου Μαραντζίδη*

Στα τέλη του 1946 και τους πρώτους μήνες του 1947, το διεθνές κομμουνιστικό σύστημα συνέκλινε πλέον στη δυναμική στήριξη της υπόθεσης των Ελλήνων συντρόφων. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο πως επιλέχθηκε το συνέδριο ενός δυτικού κομμουνιστικού κόμματος, του γαλλικού, για να ανακοινωθεί επίσημα από τον αντιπρόσωπο του ΚΚΕ, Μιλτιάδη Πορφυρογένη, τον Ιούνιο του 1947, η πρόθεση δημιουργίας ξεχωριστής κυβέρνησης με δική της κρατική υπόσταση. Επρόκειτο για τμήμα του σεναρίου που σχετιζόταν με το στρατηγικό Σχέδιο Λίμνες, γιουγκοσλαβικής κατά πάσα πιθανότητα σύλληψης, που επισήμως εγκρίθηκε λίγο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1947. Το σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία τακτικού στρατού 50.000 - 60.000 μαχητών που να ήταν ικανός να θέσει υπό τον έλεγχό του ευρείες περιοχές της βόρειας Ελλάδας με κέντρο τη Θεσσαλονίκη. Το Σχέδιο Λίμνες, όπως εξήγησε ο ιστορικός Φίλιππος Ηλιού, με βάση τα

ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ: Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ, ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ, Ο ΙΔΕΑ, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΛΑΧΝΟΣ, ΤΟ ‘’ΚΥΠΕΛΛΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ’’ ΚΑΙ Η ΤΕΡΨΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

            Τα κομμάτια μιας βαθύτατα διχασμένης και ...ρημαγμένης Ελλάδας προσπαθούσε να συμμαζέψει ο στρατηγός Πλαστήρας, ηγούμενος ενός ανομοιογενούς κυβερνητικού συνασπισμού των δυνάμεων του Κέντρου.

            Ο αμερικανικός παράγων, με επικεφαλής τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, τον ελληνοαμερικανό Τομ Καραμεσίνη, αλώνιζε τη χώρα και διάβρωνε κάθε υπόλειμμα δημοκρατικού θεσμού.

            Οι εκλογές της 9^ης Σεπτεμβρίου 1951 είχαν δώσει μια οριακή υπεροχή εδρών στο Κέντρο αλλά κι εκείνο στηριζόταν σε τρεις συνιστώσες: Στην Κεντροαριστερά του Πλαστήρα, στη φιλο-ανακτορική του Σοφοκλή Βενιζέλου (που πολεμούσε τα μέτρα ειρηνεύσεως και την πολιτική εθνικής συμφιλίωσης του στρατηγού) και στην ...εξαφανισμένη του Γεωργίου Παπανδρέου αφού το κόμμα του κι ο ίδιος προσωπικά απέτυχαν να εκπροσωπηθούν σε’κείνη τη Βουλή.

            Τελικά ο Σοφοκλής (ο ‘’αχθοφόρος ενός μεγάλου ονόματος’’ κατά τον μετέπειτα ‘’γέρο της Δημοκρατίας’’) ενέδωσε μετά από κυοφορία 45 και...ημερών και την παραμονή της εθνικής εορτής (27 Οκτωβρίου) ορκίστηκε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Πλαστήρα. Μιας κυβέρνησης που είχε

ΚΑΛΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Αυλωνίτης-Βασιλειάδου-Ρίζος-Λάζου-Ρίζου

ΑΙΣΙΟΝ ΚΙ ΕΥΤΥΧΕΣ

Το νέον έτος