«Ο άγνωστος πόλεμος» θα μπορούσε να αποτελέσει την πρώτη «καλτ» σειρά της ελληνικής παραγωγής. Αλλωστε το σενάριο είχε την υπογραφή του Νίκου Φώσκολου, ενώ στη σκηνοθεσία έκανε το ντεμπούτο του ο Κώστας Κουτσομύτης. Δυο από τις ισχυρότερες υπογραφές της ελληνικής τηλεόρασης, που ακολούθησαν έκτοτε ωστόσο τελείως διαφορετικές διαδρομές και σχολές τηλεοπτικής αισθητικής. Και όχι μόνο, ο κεντρικός χαρακτήρας, ο συνταγματάρχης Βαρτάνης του
νεαρού και πολύ γοητευτικού τότε Αγγελου Αντωνόπουλου, «στοίχειωσε» τις φαντασιώσεις του νεοφώτιστου τότε στις
σαπουνοπερικές απολαύσεις ελληνικού γυναικείου κοινού.
Τελικώς, σήμερα μπορούμε να μιλάμε για… καλτ ανάμνηση και μόνο, καθώς δεν διασώθηκαν από τη σειρά παρά ελάχιστα πλάνα - θύμα και αυτή όπως και όλες της χουντικής και πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου, επισήμως μεν της οικονομικής ένδειας της κρατικής τηλεόρασης, γιατί υποτίθεται ότι «ανακύκλωνε» τα βίντεο και έγραφε στα ίδια πολλές φορές, αλλά μάλλον επρόκειτο για τη συνήθη ένδεια σοβαρότητας και συνείδησης για την ιστορική σημασία του τηλεοπτικού υλικού, καθώς σε αυτό αποτυπώνονται από την ατμόσφαιρα μιας εποχής μέχρι τα ήθη, οι κυρίαρχες αντιλήψεις, οι νοοτροπίες και τα βασικά χαρακτηριστικά της λαϊκής κουλτούρας.
Κρίμα, γιατί σε εκείνες τις προ 42 σχεδόν χρόνων σειρές αποτυπώνονταν και τα χαρακτηριστικά της αισθητικής που έμελλε να σφραγίσουν την εγχώρια τηλεόραση τις επόμενες δεκαετίες, παρ' όλο που η ελληνική παραγωγή έχασε σε πολλές στιγμές την επαφή με την ελληνική πραγματικότητα παραμένοντας ανοργάνωτη, ενώ σε άλλες έδωσε υπερβάλλουσα έμφαση και εν τέλει επέβαλε ως κυρίαρχα τα πιο περιθωριακά της χαρακτηριστικά (ειδικώς την εποχή της ιλιγγιώδους ανάπτυξης της εμπορικής τηλεόρασης).
Ισως για τους νεότερους, από τη στιγμή που «Ο άγνωστος πόλεμος» δεν διασώζεται, έχει μικρή σημασία. Επίσης αποτελεί μακρινή ανάμνηση και για την πρώτη γενιά του τόπου που μεγάλωσε με την τηλεόραση εκείνος ο χαρακτηριστικός, φωσκολικός στόμφος στον τρόπο που μιλούσαν οι πρωταγωνιστές και σίγουρα ο ήχος του κλάματος - πολύ κλάμα - της Γκέλυς Μαυροπούλου, που ήταν ο κεντρικός γυναικείος χαρακτήρας.
Μην ξεχνάμε ότι από τους λαϊκούς καημούς σε έναν τόπο, ο οποίος είχε μνήμες νωπές από τη Μικρασιατική Καταστροφή, την Κατοχή αλλά και τον άγριο εθνικό διχασμό που ακολούθησε τον πόλεμο, την εποχή κατά την οποία η υπόλοιπη Ευρώπη έκλεινε πληγές και αναπτυσσόταν, ο πόνος της μάνας ήδη από το ασπρόμαυρο σινεμά και κατόπιν τη σαπουνοπερική τηλεόραση αποτέλεσε ένα είδος συναισθηματικής συγκολλητικής ουσίας.
Πάντως «Ο άγνωστος πόλεμος» υπήρξε μια σαπουνοπερική εκδοχή κατασκοπικού δράματος (διασκευή του φωσκολικού σεναρίου της ταινίας «Κοντσέρτο για πολυβόλα»), πρωτότυπου και για την τηλεόραση της εποχής. Αλλά ενίσχυε την επική και ηρωική φαντασίωση του εγχώριου φιλοθεάμονος για τον εαυτό του, καθώς είχε φόντο τον πόλεμο του '40 και αξιωματικούς πολύ πατριώτες και δαιμόνιους αντικατασκόπους, με κορυφαίο βεβαίως τον Βαρτάνη.
Με ανδρικούς κυρίως κεντρικούς χαρακτήρες, σύμφωνα με τα ήθη της εποχής, η σειρά εκτυλίχθηκε σε 226 επεισόδια και απογειώθηκε κατά τον δεύτερο κύκλο της με τίτλο «Ο άνθρωπος με τα δυο πρόσωπα» και κεντρικό χαρακτήρα, πλην του Βαρτάνη, τον λοχαγό Εκτορα Ψάχο.
Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ της 21ης Αυγούστου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου