Ο ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από το http://tangelonias.blogspot.com/2012/03/1936.html#more

Υπό τον τίτλο "οι συνταγές που έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα δεν λειτουργούν" το κοινοτικό δελτίο πληροφόρησης Agence Europe δημοσίευσε πριν τρείς ημέρες, συνέντευξη του επικεφαλής της λεγόμενης εναλλακτικής τρόικας των σοσιαλδημοκρατών, Λουξεμβούργιου ευρωβουλευτή Ρόμπερτ Γκαίμπελς, ο οποίος πραγματοποίησε διήμερη επίσκεψη στην Αθήνα.

76 χρόνια πριν ένας άλλος Γκαίμπελς, ο μικρός και στρεβλόπους Γερμανός υπουργός Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκαίμπελς  εισήρχετο όλο υποκλίσεις, ακάλυπτος και χαμογελαστός στο κλασικής ομορφιάς μαρμάρινο στάδιο της 
Αθήνας, με την ψηλή και παχουλή σύζυγο στο πλευρό του, δήθεν για να παρακολουθήσει τους Βαλκανικούς
Ολυμπιακούς Αγώνες.  

Η επίσκεψη του Γκαίμπελς αποτελούσε ένα διακριτικό γερμανικό άνοιγμα προς την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι ο Χίτλερ και το περιβάλλον του δεν έδειχναν να διατηρούν πολιτικές βλέψεις. Ένα προγενέστερο ταξίδι άλλου Γερμανού υπουργού, του Χέρμαν Γκαίριγκ, το 1934, είχε προκαλέσει και πάλι ευμενές κλίμα για τις ελληνογερμανικές σχέσεις. Το ίδιο σημειώθηκε και το 1937, με την επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Παιδείας Ρουστ, όπως και το 1938 με την άφιξη του Ρόμπερτ Λέυ, επικεφαλής του Γερμανικού Μετώπου Εργασίας και της οργάνωσης «Χαρά και Εργασία», ο οποίος ήλθε για την έκθεση της τελευταίας στο Ζάππειο. Ανάλογη ήταν και η αντιμετώπιση Ελλήνων επισήμων που επισκέφθηκαν τη Γερμανία την ίδια εποχή. Με τα ταξίδια του Διαδόχου Παύλου (ο οποίος τον Ιανουάριο 1938 τέλεσε τον γάμο του με Γερμανίδα πριγκίπισσα), υπουργών όπως ο Κ. Κοτζιάς, ο Θ. Νικολούδης κ.ά. το κλίμα που επικρατούσε στις ελληνογερμανικές σχέσεις ενισχυόταν επίσης.

Η άφιξη του Γκαίμπελς στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1936
χαιρετίστηκε από τον ελληνικό Τύπο με πρωτοσέλιδα αφιερώματα.

Παρακάτω ακολουθεί άρθρο του Ιακώβου Χονδροματίδη, στη Μονογραφία "Γκαίμπελς - Ο Μάγος της Προπαγάνδας" του Περιοδικού "Στρατιωτική Ιστορία", που περιγράφει αναλυτικά την επίσκεψη του Γκαίμπελς στην Ελλάδα.

 [...]

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1936, ο Γκαίμπελς, συνοδευόμενος από τη σύζυγο του Μάγδα, επισκέφθηκε την Ελλάδα. Οι ελληνικές Αρχές τον υποδέχθηκαν με μεγάλες τιμές, πρωτοστατούντος του δημάρχου Αθηναίων Κωνσταντίνου Κοτζιά. Ο ενθουσιασμός του Γερμανού υπουργού Προπαγάνδας ήταν διάχυτος στις σημειώσεις του:

«23.9.1936. (...χθες)... Ένα από τα ωραιότερα πρωινά της ζωής μου. Πάνω στην Ακρόπολη... Τα Προπύλαια, ο Παρθενών και το Ερέχθειο. Είμαι συνεπαρμένος. Και ψηλά, αυτός ο βαθύς, γαλάζιος, αττικός ουρανός. Μια συμφωνία ομορφιάς, χρωμάτων και παραστάσεων... Στο θέατρο του Διονύσου γεννήθηκε η αττική τραγωδία... Είμαι ευτυχισμένος και χαρούμενος που μπορώ και τα βλέπω. Μετά, κάτω στην πόλη. Έκανα διάφορες αγορές. Οι άνθρωποι φιλόξενοι. Οι Αρχές, ο Τύπος, όλοι είναι φιλικοί μαζί μας. Το μεσημέρι ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο. Η ψυχή μου έχει γεμίσει από ομορφιά και αγαλλίαση. Ευτυχισμένη αρχαιότητα!... Το βράδυ ο Κοτζιάς με κάλεσε σε μια ελληνική ταβέρνα. Φανταστικά τα εδέσματα, η μουσική. Προσκάλεσα τη νεαρή τραγουδίστρια στο Βερολίνο...».
Η Μάγδα δεν συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό του συζύγου της. Ταλαιπωρήθηκε, όπως διηγήθηκε αργότερα στη φίλη και κουνιάδα της, Ελλο Κβαντ, από τη ζέστη και τον ήλιο, ωστόσο θεώρησε ότι εντυπωσίασε τους Έλληνες οικοδεσπότες της με τις γνώσεις και την ευφυΐα της .

Η κυβέρνηση Μεταξά και ο ελληνικός Τύπος έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα στο γεγονός, καθώς ήταν η πρώτη επίσκεψη ενός Γερμανού ανώτατου αξιωματούχου αμέσως μετά τη μεταβολή της 4ης Αυγούστου.

Η ανταπόκριση της εφημ. «Βραδυνή» της 21-9- 1936 είναι χαρακτηριστική: «Χθες την 7 μ.μ. ακριβώς προσεγειώθη εις το αεροδρόμιον του Τατοΐου το αεροπλάνο, εις το οποίο επέβαινεν ο Γερμανός υπουργός της Προπαγάνδας δρ Γκαίμπελς μετά της συζύγου. Τον δρα Γκαίμπελς κατά την αποβίβασίν του υπεδέχθησαν και του ηυχήθησαν το ως "ευ παρέστη" ο Γερμανός επιτετραμμένος κ. Κοτ, το προσωπικόν της Πρεσβείας, εκ μέρους δε της ελληνικής κυβερνήσεως ο κ. Δ. Βικέλας, διευθυντής της Εθιμοτυπίας του υπουργείου των Εξωτερικών, ο Παπάς, όστις ωρίσθη ξεναγός του, καθώς και ο ανώτερος διοικητής των αεροπορικών σχολών, υποστράτηγος κ. Αποστολόπουλος, μετά του επιτελάρχου του κ. Μυτιληναίου. Εις την κ. Γκαίμπελς προσφέρθηκαν άνθη. Οι επίσημοι ξένοι κατηυθύνθησαν κατόπιν δι' αυτοκινήτων εις την Κηφιοιάν και κατέλυσαν εις το ξενοδοχείο ν "Σέσιλ"... Τον Γερμανόν υπουργόν συνοδεύουν ο υπουργικός σύμβουλος του υπουργείου Προπαγάνδας κ. Χάνκε, ο υπασπιστής του κ. Βέντελ, ο ιατρός δρ Μπράντ, ο επίσημος φωτογράφος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος κ. Χόφφμαν, καθώς και ο βαρώνος Βάισσενχαφ, διευθυντής του υπουργείου Προπαγάνδας, ο οποίος είχεν ορισθή και ξεναγός των Ελλήνων δημοσιογράφων εις την Γερμανίαν κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδος...».

Το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου ο Γκαίμπελς επισκέφθηκε τον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Οπως δήλωσε ο Μεταξάς στους Ελληνες δημοσιογράφους: «Ο δρ Γκαίμπελς από της εποχής των σπουδών του ησχολήθη πολύ με την αρχαίαν Ελλάδα, γνωρίζει καλώς τον αρχαίον πολιτισμόν, ήλθε να επισκεφθή τας αρχαιότητας της χώρας και θεωρεί εαυτόν ευτυχή διότι του εδόθη η ευκαιρία να ίδη εκ του πλησίον την χώραν αυτή, την οποία εγνώριζε μόνον εκ των σπουδών του» (βλ. Εφημ . « Βραδυνή » 21-9-1936).

Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο υφυπουργός Τύπου και Τουρισμού Νικολούδης παρέθεσε γεύμα στον Γερμανό προσκεκλημένο του στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Την επόμενη μέρα ο Γκαίμπελς επισκέφθηκε την Ακρόπολη, τον Κεραμεικό, την Ακαδημία, την Εθνική Βιβλιοθήκη και το Πανεπιστήμιο. Η παρουσία του ζεύγους Γκαίμπελς στο Παναθηναϊκό Στάδιο για τους Βαλκανικούς Αγώνες «ξεσήκωσε», σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του αθηναϊκού Τύπου, τους 60.000 θεατές. Ο Ολυμπιονίκης του 1896, Σπύρος Λούης, ανέβηκε στις κερκίδες των επισήμων και «εχαιρέτισε διά χειραψίας, αρχίζων από τον Μακαριώτατον και συνεχίζων διά του πρωθυπουργού κ. Μεταξά και του κ. Γκαίμπελς, όλους ανεξαιρέτως τους εις την πρώτην σειράν της κερκίδος των επισήμων» (βλ. «Βραδυνή» 28-9- 1936).

Η επίσκεψη του αρχαιολάτρη Γκαίμπελς στους Δελφούς ήταν «όνειρο ζωής» για τον ίδιο. Περιηγήθηκε, φωτογραφήθηκε με τους ντόπιους και δοκίμασε τις τοπικές λιχουδιές. Στη συνέχεια αναχώρησε με τη συνοδεία του για την Ολυμπία και τις Μυκήνες, όπου επισκέφθηκε τους αρχαιολογικούς χώρους. Το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου επέστρεψε στην Αθήνα, όπου μίλησε στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» στους Έλληνες δημοσιογράφους. Το ίδιο βράδυ εκφώνησε λόγο στα μέλη της γερμανικής παροικίας στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Το πρωί της Δευτέρας 28 Σεπτεμβρίου 1936 έφυγε αεροπορικώς για το Βερολίνο, αφού παρέδωσε πρώτα μια επιταγή 150.000 δραχμώνστον διπλωμάτη Δ.Βικέλλα για τους άνδρες της Ειδικής Ασφάλειας που όλες εκείνες τις ημέρες τον φρόντισαν με τον καλύτερο τρόπο. Μερικές ημέρες αργότερα θα σημείωνε στο ημερολόγιο του: «5 Οκτωβρίου 1936...Δεν βρέχει αλλά κάνει κρύο... Στην ειδική αμαξοστοιχία του Φύρερ. Χαίρομαι που τον ξαναβλέπω. Την ίδια χαρά νιώθει κι αυτός. Αμέσως του αναφέρω τις εντυπώσεις μου από την Ελλάδα. Δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον».

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τη συνέντευξη που έδωσε ο Γκαίμπελς στονδιευθυντή της «Βραδυνής» στις 27Σεπτεμβρίου, στο μικρό σαλόνι του ξενοδοχείου της «Μεγάλης Βρετανίας». Απαλλαγμένος από τα εθιμοτυπικά και το πρωτόκολλο, ο μικρόσωμος Γερμανός «εκμυστηρεύτηκε» τις σκέψεις του στο ελληνικό κοινό:

«...Ο κ. Μεταξάς, διά τον οποίον τρέφω έναν ειλικρινή θαυμασμόν, παρέσχεν εις την Ελλάδα μια τεράστιαν υπηρεσίαν, την οποία όσοι δεν αντελήφθησαν ακόμη, θα το αντιληφθούν αργότερα. Ο κ. Μεταξάς έκα- μεν αυτό που έπρεπε. Διότι το καθήκον ενός πολιτικού ηγέτου είναι να προβλέπη κάθε κίνδυνον και να παρεμβαίνη εις την κατάλληλον στιγμήν, να μη περιμέ- νη δε τας παραμονάς της εκρήξεως ενός κινδύνου. Εσωσε την Ελλάδα από τον κομμουνισμόν και παρέσχε και εις την επίλοιπον Ευρώπην μίαν υπηρεσίαν. Αν η Ισπανία είχε προς διετίας έναν Μεταξά, δεν θα είχε φθάσει εις την σημερινήν καταστροφήν, δεν θα είχαν εξολοθρευθή αι αναντικατάστατοι αξίαι της, τα θαύματα της τέχνης θα υπήρχαν ακόμη...».

Στην ερώτηση του διευθυντή της «Βραδυνής» αν ο κομμουνιστικός κίνδυνος στην Ελλάδα ήταν όντως υπαρκτός, ο Γκαίμπελς έδωσε την απάντηση: «Είχα περί τούτου τας πληροφορίας μου. Σήμερα δε, αφού ωμί- λησα σχετικώς με διάφορους παράγοντας εδώ, είμαι ακόμη περισσότερον πεπεισμένος ότι αι πληροφορίαι μου ήσαν ακριβείς. Ολα τα σημεία ήσαν έκδηλα, κατά την γνωστήν συνταγήν των κομμουνιστών: Πολεμική του Τύπου, απόρριψις όλων των ευεργετικών μέτρων του κράτους υπέρ της εργατικής τάξεως, υποβολή αξιώσεων διά τα οποίας υπήρχεν εκ των προτέρων η βεβαιότης ότι δεν ήτο δυνατόν να γίνουν δεκταί συνεχείς απεργίαι και προπαρασκευή μίας γενικής απεργίας με όλα τα σχετικά της επακόλουθα. Οτι οι κομμουνισταί ήσαν ολίγοι εις την Ελλάδα και είχαν μόλις 15 βουλευτάς εις την Βουλήν δεν έχει καμμίαν σημα- αίαν, δεδομένου ότι ένας αποφασισμένος κομμουνιστής αξίζει δέκα αναποφάσιστους αστούς. Η βιαιότης και η αποφασιστικότης υπερισχύουν πάντοτε, όχι ο αριθμός. Αυτά τα γνωρίζομεν ημείς εις την Γερμανίαν από καιρού...».

• Πώς βλέπετε την εν Ισπανία κατάστασιν; 

- Εις το τέλος θα νικήσουν οι Λευκοί. Πόσον όμως αίμα da χυ9ή ακόμη, πόση δυστυχία 9α επέλ&η, πόσαι αξίαι θα καταστραφούν εισέτι, χάρις εις τα Σοβιέτ! Διότι πρέπει να γνωρίζετε ότι η Ρωσία κάμνει ιμπεριαλιστικήν πολιτικήν πλέον έντονον τώρα παρά ποτέ, πα- ρασκευάζουσα την επανάστασιν όλης της υφηλίου. Μεταξύ του Κρεμλίνου αφ' ενός, τον οποίον τόσας κα- ταατροφάς έργων πολιτισμού εδημιούργησε γύρω του, και της Ακροπόλεως αφ' ετέρου, ανοίγεται ένα τεράστιον χάος που δεν μπορεί να γεφυρω9ή ποτέ. Ο,τι γίνεται εις το εσωτερικόν της Ρωσίας δεν μας ενδιαφέρει. Αλλά η Ρωσία δεν πρέπει να σκεφθή ν' αποπειρα- &ή να μας δηλητηρίαση, ή να μας επιτεθεί , διότι θα κτυπήση επάνω εις ένα ακλόνητον τείχος. Δεν 9α της επιτρέψωμεν να διατάραξη την παγκόσμιον ειρήνη, η οποία διασφαλίζεται διά του γεγονότος ότι ημείς έχομεν τόσο προχωρήσει, ώστε να μη φοβούμεθα πλέον μίαν επίθεσιν κατά της χώρας μας. Πράγματι, δε, η μέχρι τούδε αδυναμία της Γερμανίας απετέλη έναν κίν- δυνον διά την ειρήνην. Διότι καθένας εσκέπτετο ότι ίσως κάποτε θα ήτο εις θέσιν να εκμεταλλευθή την αδυναμίαν μας εκείνην. Ο κόσμος κατενόηαεν επί τέλους ότι μόνο η δική μας ισχύς θέτει φραγμόν εις τον εκ του κομμουνισμού κίνδυνον. Διότι σήμερον δεν πρόκειται πλέον διά τα καθ' έκαστον κράτη αλλά διά δύο κατά βάσιν διαφέροντος αλλήλων και αντιτιθεμένους τον ένα προς τον άλλον κόσμους, από τους οποίους ο πρώτος σημαίνει πολιτισμόν, ο δε δεύτερος α- φανισμόν κάθε πολιτισμού. Ο κ. Μεταξάς επροστάτευσε την Ελλάδα από τον κίνδυνο να παρασυρθή εις το στρατόπεδον του δευτέρου αυτού κόσμου.

• Και αι εντυπώσεις διά την Ελλάδαν και τους Ελληνας;

- Είμαι ενθουσιασμένος. Εγνώριζα βεβαίως εκ των μελετών μου ό,τι θα έβλεπα εις την χώραν σας. Αλλά ποτέ δεν ημπορούσα να φαντασθώ ότι τα πράγματα αυτά θα μου έκαμναν τόσον τεραστίαν εντύπωσιν, η οποία μερικός φοράς με συνεκλόνισε μέχρι βάθους. Οσο διά τον ελληνικόν λαόν, είναι τόσο απλός, τόσον ανοικτόκαρδος, τόσον φιλόξενος, ώστε δεν ημπορεί κανείς παρά να τον αγαπήση. Είμαι εις θέσιν, ως υπουργός της Προπαγάνδας, να διακρίνω τον ειλικρινή από τον "παρασκευασμένον" ενθουσιαομόν. Δύναμαι, δε, να διαβεβαιώσω ότι παντού, μέχρι και του τελευταίου ελληνικού χωριού, ήτο απολύτως ειλικρινής η ενθουσιώδης υποδοχή που μου έγινε και η οποία δεν απετείνετο μόνον προς την Γερμανίαν γενικώς, αλλά κατά ένα μέγα μέρος και προς το σημερινό καθεστώς. Γνωρίζει άραγε και ο τελευταίος Ελλην χωρικός πόσον ημείς οι Γερμανοί ήμεθα από νεαρός ηλικίας εμποτισμένοι από τον ελληνικόν πολιτισμόν και γεμάτοι θαυμασμόν προς την ελληνικήν αρχαιότητα;».

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ

Ο Νικόλας Κουλαπίδης από τον Βόλο ανήκε στον μακρύ κατάλογο των Ελλήνων εθνικοσοσιαλιστών που υπηρέτησαν το Γ Ράιχ με συνέπεια και φανατισμό. Σε μια έκδοση που κυκλοφόρησε με φροντίδα της Γερμανικής Πρεσβείας, λίγο πριν από τον πόλεμο, έγραφε για τον Γιόζεφ Γκαίμπελς:

«Δρ ΙΩΣΗΦ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ Υπουργός της Προπαγάνδας και της διαφωτίσεως του λαού.

Ο δρ Γκαίμπελς είναι ο «κήρυξ» του Χίτλερ. Ας μην ξενίση η επωνυμία αυτή διό τον Υπουργόν της Προπαγάνδας του Ράιχ. Η άφθαστος ευφράδεια του Γκαίμπελς, διά της οποίας συναρπάζει και μαγεύει τα πλήθη, τον έκαμαν να φέρη δικαίως τον τίτλο αυτόν. Ο Γκαίμπελς εχρησιμοπο'ιησεν επαξίως το θείον αυτό δώρον, τον λόγον, διό την εξάπλωσιν του Εθνικοσοσιαλισμού. Και το επέτυχε πλήρως. Οι λόγοι τους οποίους εκφωνεί χαρακτηρίζονται από την επαγωγότητα του ύφους και την γλαφυρότητα του λεκτικού του. Γνωρίζει να συναρπάζη τα πλήθη, ομιλεί προς την ψυχήν των. Εκείνοι οι οποίοι τον ακούουν κρέμονται κυριολεκτικώς από τα χείλη του και έχουν ένα μύχιον πόθον, να τον ίδουν να συνέχιση.

Διά τον δρα Γκαίμπελς έγραψα επανειλημμένως εις προγενέστερα άρθρα μου εις τα ελληνικός εφημερίδας, ως και εις τα τελευταίως εκδοθέντα βιβλία μου. Η προσωπικότητης του Γκαίμπελς κατέκτησε τον Χίτλερ, ο οποίος ίδρυσε χάριν αυτού το υπουργείον της Προπαγάνδας. Και ο Γκαίμπελς, αναλαμβάνων το υπουργείον αυτό, έθεσεν όλην του την προσωπικότητα εις την υ- πηρεσίαν της διαφωτίσεως του γερμανικού λαού. Επέδειξε θαύματα δραστηριότητος, αντοχής και ενεργείας. Ετρεξε παντού, από τα μεγαλύτερα κέντρα της Γερμανίας, μέχρι των μικρότερων χωρίων, προπαγανδίζων, διαφωτίζων, νουθετών, συμβουλεύων. Αψηφών τας κακοκαιρίας, την βροχήν, τας χιόνας, ένα μόνον σκοπό είχε: να φέρη εις πέρας το έργον του.

Η απαραίτητος διά την ιδέαν του Εθνικοσοσιαλισμού διαφώ- τισις του γερμανικού λαού εύρεν εν τω προσώπω του Γκαίμπελς τον απόστολόν της. Και η διαφώτισις αυτή έφερε τα αποτελέσματα της, εις τοιούτον βαθμό, ώστε χάρις εις τον Γκαίμπελς, ο γερμανικός λαός ολόκληρος να είναι ηνωμένος εις μίαν μάζαν, συσπειρωμένος γύρω από την ιδέαν του Εθνικοσοσιαλισμού.

Ο δρ Γκαίμπελς, υιός ενός δημοδιδασκάλου, εγεννήθη το 1897 εις την πάλιν Ράιτ του Ρήνου. Απόμικρός ήδη εξέπληξε τους καθηγητάς του, διά την ευφυϊαν του. Ητο χαρακτηριστική η αγάπη του προς την ρητορικήν, διά τον σκοπόν δε αυτόν ενέκυψεν εις την Λατινικήν γλώσσαν, διό να δυνηθή να μελετήση τους Ρωμαίους ρήτορας. Ο Γκαίμπελς αναγινώσκων και μελετών τους μεγάλους ομιλητάς της αρχαιότητος, συνήγαγε το συμπέρασμα, ότι περιασότερον από το βιβλίον, περισσότερον από την εφημερίδα, ο «λόγος» δύναται να επηρεάση τα πλήθη. Και από αυτό το συμπέρασμα ορμώμενος, ο Γκαίμπελς έκαμε τον λόγον ως το ισχυρότερον όπλον του.

Κατά την εποχήν του Μεγάλου Πολέμου ο δρ Γκαίμπελς ήτο ακόμη έφηβος. Αλλα ήδη εις την ψυχήν του εφήβου αυτού έσχε τεράστιαν επίδρασιν η αυταπάρνησις των Γζρμανών, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το μεγαλείον της χώρας. Και η νοοτροπία αυτή του γερμανικού λαού τον έκαμε να αντιληφθή ότι ο Γερμανός είναι πατριώτης πρωτίστως, δυνάμενος να θυσιάση τα πάντα χάριν της ιδέας της Πατρίδος.

Παρά την δυσχερή οικονομικήν κατάστασιν της οικογενείας του -είπομεν ότι ο πατήρ του ήτο απλούς διδάσκαλος και ημείβετο με γλίσχρον μισθόν- ο Γκαίμπελς εφοίτησεν εις το Πανεπιστήμιον της Βιέννης, όπου εσπούδασε φιλοσοφίαν και ιστορίαν των τεχνών.

Το 1918, το έτος της καταστροφής, έβλεπε να καταρρέουν όλα τα ιδανικό του γερμανικού λαού και να συσσωρεύωνται τα ερείπια επί της πατρίδος του. Με την πικρίαν εις την ψυχήν συνέχισε τας σπουδός του. Εις τας εξετάσεις εις το Πανεπιστήμιον της Χαϊδελβέργης ηρίστευσε, λαβών και τον τίτλον του δόκτορος.

Μέσα εις την αβεβαιότητα, η οποία επεκράτει τότε εν Γερμανία, ο Χίτλερ μίαν ημέραν ακούει εις μίαν συγκέντρωση, ένα άνθρωπον, ο οποίος προσπαθεί να έμπνευση εις τους παρευρισκομένους το θάρρος και να τους κάμη να επανακτήσουν την υπερη- φάνειαν και την πεποίθησιν προς τα υψηλά πεπρωμένα της γερμανικής πατρίδος. Ο Γκαίμπελς κατανοεί ορμεμφύτως ότι ο άνθρωπος αυτός θα είναι μίαν ημέραν εκείνος ο οποίος θα σώση τη Γερμανίαν. Και σπεύδει να τον ακολουθήσει εις τας ιδέας του και να εγκολπωθή τον Εθνικοσοσιαλισμόν, γενόμενος ένθερμος απόστολος αυτού.

Από τότε, στενώτατα εργαζόμενος με τον Χίτλερ, ο οποίος τον περιβάλλει με την αμέριστον εμπιστοσύνην του, ο δρ Γκαίμπελς κατέστη εις από τους κυριωτέρους στυλοβάτας του Εθνικοσοσιαλισμού. Εργάζεται διά τον Εθνικοσοσιαλισμόν και το γερ- μανικόν έθνος, ευλόγως δε δικαιούται της εμπιστοσύνης του, διότι υπήρξε, είναι και θα είναι εις από τους πρωτεργάτας του μεγαλείου της Γερμανίας.

Και μια χαρακτηριστική λεπτομέρεια: Ο Γκαίμπελς κατώρθωσε, χάρις εις την αδιόκοπον εργασίαν του, να εκκαθάριση το Βερολίνον, την εστίαν του κομμουνισμού, από τους κομμουνιστάς και να την καταστήση ανταξίαν πρωτεύουσαν του γερμανικού έθνους ».[...]