ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Παρότι κάτι τέτοιο αναμενόταν από την ψήφιση του «προεδροκεντρικού» Συντάγματος του 1975, όταν ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής αναδείχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Μάιος 1980) όλοι οι βουλευτές του κόμματος που καλούνταν να αναδείξουν τον νέο πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ν.Δ. αισθάνθηκαν σαν…άπορες κορασίδες! Νικητής αναδείχθηκε, ανατρέποντας τα σχετικά προγνωστικά, ο υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Ράλλης ο οποίος υπερίσχυσε του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ, στη σχετική ψηφοφορία στην Κ.Ο. με 88 έναντι 84 ψήφων.

Η αναμενόμενη ήττα των εκλογών του 1981 προκάλεσε αλλαγή ηγεσίας στο κόμμα (τον Δεκέμβριο του ιδίου
έτους) με τον Αβέρωφ να παίρνει τη ρεβάνς και να αναδεικνύεται αρχηγός, πάλι από την Κ.Ο.,  με 67 ψήφους έναντι 32 του

μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή  Στεφανόπουλου και 12 του (κατοπινού βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ) Γιάννη Μπούτου. Νωρίτερα ο Ράλλης είχε ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του κόμματός του αλλά μόλις 41 του την έδωσαν.

Μετά την εκλογή Αβέρωφ, ο νέος πρόεδρος του κόμματος αλλά και σύσσωμη η Κ.Ο. του πρότειναν το αξίωμα του «επιτίμου προέδρου» της Ν.Δ. αλλά ο Ράλλης το αρνήθηκε, λέγοντας ότι «συνήθισα το ποτήρι να το πίνω πικρό…»!

Όμως η νέα ήττα των ευρωεκλογών του 1984 που είχε πάρει χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση Παπανδρέου προκάλεσε την παραίτηση Αβέρωφ.

Τότε άρχισε η περίοδος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος παρότι είχε μόλις μια εξαετία στις τάξεις του κόμματος, αναδείχθηκε αρχηγός με 70 ψήφους έναντι 41 του Κ. Στεφανόπουλου. Μετά από εκείνη τη διαδικασία (1^η Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους), ο Αβέρωφ, κινούμενος πάντα σε διαφορετική λογική από τον Ράλλη, απεδέχθη τον τίτλο του επιτίμου προέδρου του κόμματος, τον οποίο διατήρησε μέχρι το θάνατό του.

Η ήττα της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές της 2ας Ιουνίου 1985 οδήγησε τον κ. Μητσοτάκη σε παραίτηση. Όμως τότε οι βουλευτές του κόμματος είχαν εκλεγεί με λίστα την οποία είχε ορίσει ο ίδιος κι έτσι οι περισσότεροι ήταν της επιρροής του. Στην ψηφοφορία της Κ.Ο. που ακολούθησε μοναδικός υποψήφιος ήταν ο ίδιος κι έτσι διατήρησε το αξίωμά του. Η εξέλιξη αυτή  οδήγησε τον Κωστή Στεφανόπουλο στην αποχώρηση και στην ίδρυση ενός νέου κόμματος, της Δημοκρατικής Ανανέωσης (ΔΗΑΝΑ) στην οποία τον ακολούθησαν άλλοι εννέα βουλευτές της Ν.Δ. οι Νίκος Αναστασόπουλος, Δημήτρης Βρεττάκος, Θεόφιλος Γάτσος, Κώστας Γιατράκος, Μαλεβίτης, Διάκος Μανουσάκης, Γεώργιος Μουτζουρίδης, Κώστας Πρίντζος και Στρατής Στρατήγης. Λίγο μετά προστέθηκε σε αυτούς κι ο Δημήτρης Νιάνιας κι έτσι η ΔΗΑΝΑ απέκτησε 11μελή Κοινοβουλευτική Ομάδα.

Με την πάροδο τεσσάρων ετών και έξι μηνών από τότε ο κ. Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός αλλά όταν απώλεσε τις εκλογές της 10^ης Οκτωβρίου 1993 παραιτήθηκε κι από την ηγεσία του κόμματός του.

Νέος αρχηγός αναδείχθηκε ο Μιλτιάδης Έβερτ  (από ένα ελαφρώς διευρυμένο εκλεκτορικό Σώμα, αφού στα μέλη της Κ.Ο. προστέθηκαν και εκπρόσωποι των περιφερειακών οργανώσεων του κόμματος) με 141 ψήφους έναντι 37 του Γιάννη Βαρβιτσιώτη. Αμέσως μετά οι Μητσοτακικοί, παρότι ο αρχηγός τους απεδέχθη τον τίτλο του «επιτίμου»,  πέρασαν στην αντεπίθεση και στάθηκαν απέναντι στον Έβερτ, ο οποίος τον τελευταίο χρόνο της κυβέρνησής τους είχε βρεθεί κι εκείνος στην αντίπερα όχθη.

Εξακολούθησαν να τον αμφισβητούν και μετά την ήττα του στις εκλογές του 1996 και παρότι εκείνος σε εσωκομματική ψηφοφορία κέρδισε, με 103 ψήφους έναντι 84 τον υποστηριζόμενο από εκείνους Γιώργο Σουφλιά.

Ο πόλεμος μεταξύ των Μητσοτακικών και των Καραμανλικών (που μέχρι τότε στοιχίζονταν πίσω από τον Έβερτ) εμαίνετο, ώσπου οι τελευταίοι, με πρωτοβουλία κυρίως του κ. Βαρβιτσιώτη και του προσφάτως αποβιώσαντος Γιάννη Κεφαλογιάννη έθεσαν στο προσκήνιο το όνομα ενός νέου αλλά με βαρύ όνομα βουλευτή, του Κώστα Καραμανλή.

Παράλληλα αποφασίστηκε πλέον ο πρόεδρος του κόμματος να εκλέγεται από το συνέδριο.

Σε αυτό (Μάρτιος 1997)οι τέσσερις υποψήφιοι έλαβαν τα εξής ποσοστά: Καραμανλής 40,73%, Σουφλιάς 30,52%, Έβερτ 25,34% και Βύρων Πολύδωρας 3,41%. Ο β’ γύρος συσπείρωσε όλο το Καραμανλικό μπλοκ (με κατεύθυνση του ιδίου του Έβερτ) και η μάχη ήταν…άνευ αγώνος:  Καραμανλής 69,16% και Σουφλιάς 30,84%.

Και ο Κώστας (στα βήματα του θείου του) έγινε πρωθυπουργός αλλά όταν ηττήθηκε στις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου 2009 άνοιξε τις διαδικασίες διαδοχής. Τότε η Ν.Δ. αποφάσισε να υιοθετήσει το μοντέλο του ΠΑΣΟΚ  κι ο νέος πρόεδρός να εκλέγεται από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος.

Νέος αρχηγός, στις 27 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, αναδείχθηκε ο Αντώνης Σαμαράς κερδίζοντας σε ανοικτή εκλογική διαδικασία με ποσοστό 50,06% τη Ντόρα Μπακογιάννη (39,72%) και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη (10,22%). Η σκληρή εσωκομματική μάχη και η διαγραφή της λίγους μήνες μετά από τη Ν.Δ. οδήγησαν την κ. Μπακογιάννη στην ίδρυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας…