tag:blogger.com,1999:blog-37218200744393550382024-02-20T21:34:04.031+02:00istorikesphotografies ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣUnknownnoreply@blogger.comBlogger4749125tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-14440820151863334082015-10-12T15:46:00.000+03:002015-10-12T15:54:44.170+03:00Ημέρα χαράς: Η απελευθέρωση της Αθήνας πριν από 71 χρόνια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEKKzdRfcbGJ7n47_MlDQM7iaG8xYBvYNtFGxeWMO4EMWi_PTfLpuTXSzr2x-9juRMWC2-NqI_JcXwGn_wj6fKVw_yzzoG2Z60LNgZu6-Fz5iS7AmgyXC9jIcqm-Vb2Q_KfaWBXTjZsmyD/s1600/apeleytherosh.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEKKzdRfcbGJ7n47_MlDQM7iaG8xYBvYNtFGxeWMO4EMWi_PTfLpuTXSzr2x-9juRMWC2-NqI_JcXwGn_wj6fKVw_yzzoG2Z60LNgZu6-Fz5iS7AmgyXC9jIcqm-Vb2Q_KfaWBXTjZsmyD/s320/apeleytherosh.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;">Γράφει ο<span class="apple-converted-space"> </span><b><span style="font-family: Arial;">ΛΑΖΑΡΟΣ
ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</span></b></span><br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: 15.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: 15.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;">Όταν, στις 12 Οκτωβρίου
1944 (σήμερα συμπληρώνονται 71 ολόκληρα χρόνια από τότε) δύο εκατομμύρια
πολίτες του λεκανοπεδίου έβγαιναν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν την
απελευθέρωση της Ελλάδας από το γερμανικό</span><br />
<a name='more'></a><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;"> <span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">ζυγό, δεν μπορούσαν να προβλέψουν άλλα</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">τραγικά δεινά που θα έβρισκαν τον τόπο , στη συνέχεια.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnSUrbFOUufUV7uA32oKRZG9xBvroepseohH3TPLDAi6EMRe-xTjzO6l7NFJDkg4nnU8cXG3_9LZvNJb7tegBIunyMcPiuy2v3KqnBiVGnmpdzIibyoSMQ_z0ymZ0-1PBPtMNGEzASGSYp/s1600/ap2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="481" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnSUrbFOUufUV7uA32oKRZG9xBvroepseohH3TPLDAi6EMRe-xTjzO6l7NFJDkg4nnU8cXG3_9LZvNJb7tegBIunyMcPiuy2v3KqnBiVGnmpdzIibyoSMQ_z0ymZ0-1PBPtMNGEzASGSYp/s640/ap2.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: 15.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<b><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;">Εκείνη η μέρα ήταν πολύχρωμη. Όχι μόνο γιατί όλοι οι συμμετέχοντες
είχαν βάλει τα γιορτινά τους αλλά και από τα λάβαρα που ανέμιζαν. Έβλεπες το
σφυροδρέπανο δίπλα στην αστερόεσσα , το βενιζελικό δίκοχο κοντά στο στέμμα και
κάπου ανάμεσα τη βρετανική σημαία. Αυτή, η τελευταία, ίσως να ήταν και η πιο
σημαντική αφού η χώρα εκείνη- με την απόλυτη συνηγορία των άλλων υπερδυνάμεων
της εποχής- ανέλαβε να ελέγξει τη δική μας…</span></b><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;"><br />
<b><span style="font-family: Arial;">Κανένας ανυποψίαστος δεν μπορούσε να
φανταστεί ότι γρήγορα αυτό το πολύχρωμο πανηγύρι θα χαλούσε κι ότι
γρήγορα τα κοντάρια θα γίνονταν όπλα και τα ενωτικά «χωνιά» ντουντούκες
της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής που θα σκόρπιζαν τον πανικό ή σημάδια
επιβολής της «άλλης πλευράς».</span></b><br />
<b><span style="font-family: Arial;">Όμως , οι έμπειροι περί τα πολιτικά
γνώριζαν. Ο διχασμός μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών ( ο χρονολογημένος από τα
τέλη της δεύτερης δεκαετίας του αιώνα) δεν είχε κοπάσει. Υπήρχαν ακόμα οι
απότακτοι του κινήματος του ’35…</span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihkmnbTn3KwMzs-u4OLlY5nfG42lhk4QOX6FCI9zw_WYaigZA4cDsRf6OS1L3BI23jb5bi4zBTQNAIKm06PWe_-oU8k6bq0DjWK2521CA_zmoTlgjPeBDOq_0dvIb3hl24zt-7TniYz-K_/s1600/ap1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihkmnbTn3KwMzs-u4OLlY5nfG42lhk4QOX6FCI9zw_WYaigZA4cDsRf6OS1L3BI23jb5bi4zBTQNAIKm06PWe_-oU8k6bq0DjWK2521CA_zmoTlgjPeBDOq_0dvIb3hl24zt-7TniYz-K_/s640/ap1.gif" width="640" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;"><br />
Από την άλλη, ήταν ακόμα έντονη και η «αντιπαράθεση του βουνού». Ο αγώνας
ενάντια στους ναζί επιβολείς δεν ήταν ενωτικός. Η ανατίναξη της γέφυρας του
Γοργοπόταμου έμεινε στην ιστορία γιατί ήταν το μόνο γεγονός κοινής δράσης των
δύο κυρίαρχων « στρατοπέδων»…<br />
Οι συνεργάτες του κατακτητή ( γερμανοτσολιάδες ή μαυραγορίτες) ουδέποτε θα
μπορούσαν να ζήσουν αρμονικά με τους Αριστερούς της Ανάφης και της Γαύδου ( του
καθεστώτος της 4ης Αυγούστου)…<br />
Ακόμα, δεν ήταν λίγες οι φορές που όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι
αξιωματικοί που βρέθηκαν από το 1941 στη Μέση Ανατολή « είχαν φάει τα μουστάκια
τους»…</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp_qlAEJ6Jlp8dGzZCWa9y4jqAveotR9_EPiGlDz7jvvUrQxKl3n0LJBZjfJM5DKSTnXBPITCo1Uc2uN9-psVLHqlOpDoS40v7IYN_Sa8EqP6c-gO1q67Ovxr31wA3cJShhJduQ_072hOT/s1600/apeley10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp_qlAEJ6Jlp8dGzZCWa9y4jqAveotR9_EPiGlDz7jvvUrQxKl3n0LJBZjfJM5DKSTnXBPITCo1Uc2uN9-psVLHqlOpDoS40v7IYN_Sa8EqP6c-gO1q67Ovxr31wA3cJShhJduQ_072hOT/s640/apeley10.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;"><br />
Έτσι, από τη 12η Οκτωβρίου στην ιστορία έμελλε να μείνουν μόνο οι λιγοστές
ασπρόμαυρες φωτογραφίες της ημέρας αλλά και το καταπληκτικό έργο του
χαράκτη <b><span style="font-family: Arial;">Τάσσου</span></b> («Η
απελευθέρωση της Αθήνας») για να συμβολίζει το ενθουσιώδες, το ενωτικό αλλά-
κυρίως το πολύχρωμο της υπόθεσης. Αυτό που γρήγορα έγινε μονόχρωμο. Από το
αίμα!<br />
Η γιορτή κράτησε μερικές ημέρες ακόμα .</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;">Στις
18 του μηνός έφτασε στην Αθήνα η κυβέρνηση του Καΐρου , με επικεφαλής τον
πρωθυπουργό <b><span style="font-family: Arial;">Γεώργιο Παπανδρέου</span></b> ,
φτάνει στην Ελλάδα. Ο «Γέρος» εκφωνεί τον ιστορικό «λόγο της πλατείας
Συντάγματος» έχοντας μαζί και τέσσερις ΕΑΜίτες υπουργούς.<br />
Αυτόπτης μάρτυρας εκείνης της ημέρας περιέγραψε στον γράφοντα, το ενωτικό κλίμα
εκείνης της ημέρας. Ο διοικητής της Αστυνομίας Πόλεων στην Αθήνα <b><span style="font-family: Arial;">Άγγελος Έβερτ</span></b> ( πατέρας του
μετέπειτα προέδρου της Ν.Δ Μιλτιάδη Έβερτ) που είχε τοποθετηθεί στη θέση αυτή
από τους γερμανούς , φώναζε με όλη τη δύναμη της ψυχής του στους διαδηλωτές να
παραμερίσουν για να περάσει το αυτοκίνητο « του κυρίου υπουργού της Γεωργίας».<br />
Υπουργός Γεωργίας ήταν ο <b><span style="font-family: Arial;">Γιάννης
Ζεύγος</span></b>, ηγετικό στέλεχος ( μέλος του Πολιτικού Γραφείου) του
ΚΚΕ…</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyjFZpJ_7byl9QyI-2becs2LMJVkg_5491Hvd0CJP0v31EnBPrsAWvhenz0mBeFXr9eNbMUncNF2PAmZFZrFr3RFkHlaXiaNbdNODq_lwrapnnRpviruk18SHB_bgblmh07tqvFaq_MUAK/s1600/ap3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyjFZpJ_7byl9QyI-2becs2LMJVkg_5491Hvd0CJP0v31EnBPrsAWvhenz0mBeFXr9eNbMUncNF2PAmZFZrFr3RFkHlaXiaNbdNODq_lwrapnnRpviruk18SHB_bgblmh07tqvFaq_MUAK/s640/ap3.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<b><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;">Τι απέγιναν οι τρεις πρωταγωνιστές της μικρής μας ιστορίας;
Ο Έβερτ έφτασε στο ύψιστο υπηρεσιακό αξίωμα ( αρχηγός του Σώματος) αφού, πρώτα
είχε διατάξει- με τη συγκατάθεση του πρωθυπουργού-το «πυρ» στα Δεκεμβριανά. Ο
Ζεύγος παραιτήθηκε( μαζί με τους άλλους ΕΑΜίτες υπουργούς) μόλις ξέσπασαν αυτά
και δολοφονήθηκε από ακραία στοιχεία της «άλλης πλευράς» στις 20 Μαρτίου 1947
στη Θεσσαλονίκη. Τέλος ο « αυτόπτης μάρτυς» συνελήφθη- την ημέρα της παραίτησης
– κι αφού οι αστυνομικές δυνάμεις τον έβαλαν να …φάει την προκήρυξη του ΚΚΕ που
έιχε στην τσέπη του, οδηγήθηκε στο Τμήμα και δύο εικοσιτετράωρα μετά
μεταφέρθηκε στον Πειραιά. Εκεί, μαζί με άλλους συλληφθέντες, επιβιβάστηκε σε
πλοίο με προορισμό την Αφρική. Εξορίστηκε στην Ελ Ντάμπα!</span></b><span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;"><br />
Αυτά και πάρα πολλά έγιναν , με αίμα νωπό να κυλά στους δρόμους αλλά και
στα βουνά από τις ημέρες της απελευθέρωσης μέχρι την Κυριακή 31 Μαρτίου 1946,
όταν έγιναν οι πρώτες μετακατοχικές εκλογές . Αλλά, ακόμα περισσότερο αίμα
κύλησε από την ημέρα εκείνη και για 3,5 έτη αργότερα…<br />
Ουσιαστικά από τις 18 Οκτωβρίου 1944 η Αθήνα και η Ελλάδα είχαν βγάλει – σε
έξι, μόλις, ημέρες- τα γιορτινά τους.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; line-height: 15.0pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: auto; text-align: start; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<span style="color: black; font-family: Arial; font-size: 10.5pt;"><br />
Κι έμειναν μόνο στην ιστορία ( και πουθενά αλλού) τα λόγια του<span class="apple-converted-space"> </span><b><span style="font-family: Arial;">Γεωργίου
Παπανδρέου</span></b><span class="apple-converted-space"> </span>από το
μπαλκόνι του κτιρίου , όπου σήμερα στεγάζεται το πολυκατάστημα Public:<br />
<i><span style="font-family: Arial;">« Με την ευθύνη του Κυβερνήτου διακηρύττω
και επιθυμώ να γίνει κοινή συνείδησις, ότι χωρίς την εθνικήν μας ένωσιν τα
υπέρτατα συμφέροντα του έθνους και του λαού μας διατρέχουν τον έσχατον
κίνδυνον. Μόνο η εθνική ένωσις σώζει. Αλλά , ευτυχώς , δεν υπάρχει κανείς λόγος
ανησυχίας. Όλαι αι δυνάμεις , αι οποίαι συνεργάζονται εις την κυβέρνησιν, έχουν
αποδείξει ότι κατέχονταιαπό την πίστην της εθνικής ενώσεως»… </span></i></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-88050508062635315142015-09-20T11:36:00.005+03:002015-10-12T15:55:50.994+03:00Απώλεια δεδηλωμένης: Η ιστορία επαναλαμβάνεται<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT8tyTmzCZ_V1BCJg1B8QYfAUrk86IOYe1mdqC2s6wkWF0L4okoh04iuT25y_DAWr3niaqcnHRJM-eM9Q90_gwk0QurFyuhTbl7GCqjY6_tZk2Xfcb5YvDqPktfbnK5IuHzOa2LSmCLULV/s1600/iouliana4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_995381="null" height="232" hva="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT8tyTmzCZ_V1BCJg1B8QYfAUrk86IOYe1mdqC2s6wkWF0L4okoh04iuT25y_DAWr3niaqcnHRJM-eM9Q90_gwk0QurFyuhTbl7GCqjY6_tZk2Xfcb5YvDqPktfbnK5IuHzOa2LSmCLULV/s320/iouliana4.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<b>Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ</b><br />
<br />
Για τέταρτη –ουσιαστικά για πέμπτη- φορά τα τελευταία 57 χρόνια, ο τόπος οδηγείται σε εκλογές, λόγω της απώλειας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από το κόμμα που κυβερνά.<br />
Πρώτη –μεταπολεμικά- παθούσα ήταν, το 1958, η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου <br />
<a name='more'></a>Καραμανλή, η οποία ουσιαστικά απόλεσε τη «δεδηλωμένη». <br />
<br />
Στις προ διετίας, τότε, αναμέτρηση(19 Φεβρουαρίου 1956) η ΕΡΕ, παρότι δεύτερη σε αριθμό ψήφων, είχε επιτύχει –λόγω του εκλογικού συστήματος, του περίφημου «τριφασικού»- την άνετη πλειοψηφία των 165 εδρών.<br />
<br />
Όμως, το εκλογικό σύστημα αυτό, λόγω του τουλάχιστον… ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του (ευνοούσε την ΕΡΕ, ανάλογα με την εκλογική δύναμη που διέθετε σε κάθε περιοχή) δεν μπορούσε ν’ αντέξει. Γνωρίζοντας αυτό το κλίμα ο πρωθυπουργός, προχώρησε –με κατεύθυνση του Παλατιού- σε συνδιαλλαγή με τον συναρχηγό του Κόμματος Φιλελευθέρων Γεώργιο Παπανδρέου, για την αλλαγή του. Στο πλαίσιο αυτό, στις 27 Φεβρουαρίου 1958, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, ο υπουργός Εσωτερικών Τάκος Μακρής, και ο «Γέρος» συμφώνησαν σε σύστημα ενισχυμένης αναλογικής, το οποίο φαινόταν να εγκρίνεται με πολύ αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή.<br />
<br />
Το ίδιο απόγευμα, ο Καραμανλής συγκάλεσε το Υπουργικό Συμβούλιο για ν’ ανακοινώσει ότι σε λίγο ο υπουργός Εσωτερικών θα κατέθετε στη Βουλή, νομοσχέδιο για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Κατά τη συνεδρίαση όμως, τον περίμενε μια απρόβλεπτη έκπληξη: Δύο υπουργοί που αποτελούσαν πουλέν του (μόλις είχε πατήσει τα 40 ο ένας, τα κόντευε ο άλλος), υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους λόγω διαφωνιών. Ο ένας, Παναγής Παπαληγούρας (Εμπορίου και Βιομηχανίας) καταγγέλοντας τον αυταρχισμό του πρωθυπουργού να παρουσιάζει αιφνιδιαστικά τα νομοσχέδια και ο άλλος, Γεώργιος Ράλλης (Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων), λόγω αντίθεσης στο νέο εκλογικό σύστημα, το οποίο, όπως είπε και τα γεγονότα τον δικαίωσαν, θα ευνοούσε την Αριστερά.<br />
<br />
Και σαν να μην έφτανε αυτό, δύο μέρες αργότερα (και… σαββατιάτικα), 15 συνολικά βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, κατέθεσαν προς τον πρόεδρο της Βουλής, την ακόλουθη δήλωση: «Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι βουλευταί, δηλούμεν ότι αίρομεν την εμπιστοσύνην μας από την κυβέρνησιν. Αθήναι, 1 Μαρτίου 1958».<br />
<br />
Τη δήλωση υπέγραφαν οι: Ανδρέας Αποστολίδης (τέως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης), Αθανάσιος Γκελεστάθης, Ανδρέας Δερδεμέζης, Απόστολος Καρασπήλιος, Διονύσιος Καρρέρ, Πάρις Λιαρούτσος, Νικόλαος Μήτρου, Θεμιστοκλής Μπάλλας, Ιωάννης Νικολίτσας, Γρηγόριος Παπαδόπετρος, Παναγής Παπαληγούρας, Δημήτριος Πετροπουλάκος, Φώτιος Πιτούλης, Γεώργιος Ράλλης και Νικόλαος Σπέντζας.<br />
<br />
Ο Αποστολίδης, ο οποίος είχε παραιτηθεί από την αντιπροεδρία από τις 17 Ιουλίου του προηγούμενου έτους (λόγω διαφωνιών στους κυβερνητικούς χειρισμούς για το Κυπριακό), ήταν ο επικεφαλής της ομάδας.<br />
<br />
Γραφόμενα δε της εποχής τον έφεραν (με τις ευλογίες του έτερου συναρχηγού των Φιλελευθέρων, Σοφοκλή Βενιζέλου) ως πρωθυπουργό μεταβατικής κυβέρνησης. Κι ο ίδιος μετά την αποχώρησή του και από την ΕΡΕ δεν δίσταζε να τραβήξει το σχοινί.<br />
<br />
«Ονομαζόμεθα», έλεγε, «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις αλλά αντί ριζοσπαστικών λύσεων, εγινόμεθα ημέρα με την ημέρα όργανα αοράτου οικονομικής ολιγαρχίας».<br />
<br />
Η ΕΡΕ είχε μείνει πια με 149 βουλευτές (είχε φύγει κι ένας νωρίτερα) που σύντομα τους ξανάκανε 152 ο Καραμανλής, καθώς ήταν διορατικός και δεν ήθελε να μείνει εκτός εξουσίας. Ανέβηκε στο Παλάτι και εισηγήθηκε στον βασιλέα Παύλο τη διάλυση της Βουλής. <br />
<br />
Υπηρεσιακός πρωθυπουργός ορκίστηκε, στις 5 Μαρτίου, ο πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού (παλαιός πολιτευτής του Λαϊκού Κόμματος, υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Δεμερτζή την περίοδο 1935-1936 και στη συνέχεια υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση της «4ης Αυγούστου» του Ιωάννη Μεταξά), Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος. <br />
<br />
Οι εκλογές διεξήχθησαν στις 11 Μαΐου κι έδωσαν τη νίκη στην ΕΡΕ, φέρνοντας όμως δεύτερο κόμμα την ΕΔΑ και τρίτους και… καταϊδρωμένους τους Φιλελεύθερους!<br />
<br />
<b>Το καλοκαίρι εκείνο</b><br />
<br />
Η δεύτερη περίπτωση απώλειας της «δεδηλωμένης» έγινε το καλοκαίρι του 1965, κατά τα γνωστά σε όλους «Ιουλιανά». Μόνο που τότε η απώλεια δεν σημειώθηκε «με τη μία» αλλά τμηματικά!<br />
<br />
Η πρώτη πράξη σημειώθηκε το απόγευμα της 15ης Ιουλίου, όταν ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου μετέβη στα Ανάκτορα και ενημέρωσε τον νεαρό βασιλιά Κωνσταντίνο (με τον οποίο βρισκόταν σε ανοικτή ρήξη) ότι την επομένη θα του υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του.<br />
<br />
Λίγο μετά όμως, εκλήθη στο Παλάτι, ο (ενήμερος ήδη από εκεί) πρόεδρος της Βουλής Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας και σχεδόν ταυτόχρονα, δύο βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, της Ενώσεως Κέντρου, ο τέως υπουργός Εσωτερικών Ιωάννης Τούμπας και ο υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Κωστόπουλος<br />
<br />
Ένα τέταρτο της ώρας αργότερα, ενώπιον του, ορκίστηκαν ο Νόβας πρωθυπουργός, ο Κωστόπουλος υπουργός Εθνικής Αμύνης και ο Τούμπας υπουργός Δημοσίας Τάξεως. <br />
<br />
Την επομένη, συμπληρώθηκε η κυβέρνηση με τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Δημήτριο Παπασπύρου, Στυλιανό Αλαμανή, Γεώργιο Μπακατσέλο, Αθανάσιο Ρουσόπουλο, Δημήτριο Κωστή, Χρήστο Βασματζίδη, Αλέξανδρο Βερνίκο, Χρήστο Αποστολάκο, Ιάκωβο Διαμαντόπουλο, Χρήστο Αβραμίδη, Φώτη Πιτούλη και Ευάγγελο Δενδρινό, ενώ στις 20 του μηνός προστέθηκαν σε εκείνους και οι Γεώργιος Μελάς, Εμμανουήλ Λουλακάκης, Κωνσταντίνος Στεφανάκης, Γεώργιος Ηγουμενάκης και Ιωάννης Τσουδερός.<br />
<br />
Στη Βουλή έπειτα από θυελλώδεις συνεδριάσεις έφτασε η νύχτα της 4ης Αυγούστου με την ολοκλήρωση της συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και την ονομαστική ψηφοφορία για την εξουσιοδότηση για να παραμείνει ή όχι στην Αρχή.<br />
<br />
Υπέρ της κυβέρνησης Νόβα ψήφισαν τα 21 μέλη της, οι βουλευτές της Ε.Κ. Αναστάσιος Δρούλιας, Ανέστης Λώρας και Θεοχάρης Ρέντης, ο Πέτρος Γαρουφαλιάς (μήλον της έριδος για την «Αποστασία», αφού ο βασιλεύς δεν επιθυμούσε την αποπομπή του από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας που του ζητούσε ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου), 98 βουλευτές της ΕΡΕ και οι 8 του Κόμματος Προοδευτικών. Κατά 145 βουλευτές της Ε.Κ. και οι 22 της ΕΔΑ.<br />
<br />
Απουσίαζαν ο Χαράλαμπος Ψαρρός της Ενώσεως Κέντρου και ο Ιωάννης Σπύρου της ΕΡΕ, που με τηλεγραφήματά τους έλεγαν ότι αν ήταν παρόντες, θα ψήφιζαν «ναι».<br />
<br />
Έπειτα από μια αποτυχημένη διερευνητική εντολή στον Στέφανο Στεφανόπουλο ο βασιλεύς όρισε στις 20 του μηνός πρωθυπουργό τον συνιδρυτή του ΕΑΜ Ηλία Τσιριμώκο. Υπουργοί του, τέσσερις του Νόβα (Κωστόπουλος, Τούμπας, Αλαμανής και Παπασπύρου) και μαζί τους οι «νεο-αποστάτες» Φωκίων Ζαΐμης, Μίμης Γαληνός, Δημήτριος Παπαδημητρίου, Ευάγγελος Σαββόπουλος, Γεώργιος Στεφανόπουλος, Θεόδωρος Μανωλόπουλος, Αγησίλαος Σπηλιάκος, Αχιλλέας Λιακόπουλος με τους Δρούλια και Ρέντη, μαζί.<br />
<br />
Το «ο Θεός μαζί σας», που τους ευχήθηκε, κατά την ορκωμοσία τους, ο άναξ, έπιασε τόπο μόνο για 9 μέρες.<br />
<br />
Στη 1.30 τα ξημερώματα της 28ης Αυγούστου (η μοίρα το ’φερε η κυβέρνηση του Νόβα να πέσει στην επέτειο της δικτατορίας του Μεταξά κι η δεύτερη των «αποστατών» ανήμερα της νίκης του Εθνικού Στρατού στο Γράμμο) καταψηφίστηκε στη Βουλή ο Ηλίας Τσιριμώκος.<br />
<br />
Τη μεταπήδησή του σε τρεις πολιτικούς χώρους δεν του τη συγχώρεσε ούτε ο Μαρκεζίνης, που έδωσε θετική ψήφο στον Νόβα. Μόλις 135 βουλευτές είπαν «ναι» στην κυβέρνησή του. Όσοι αποχώρησαν ή διεγράφησαν από την Ε.Κ., ο Στεφανος Χρ. Στεφανόπουλος, ο Ιωάννης Τσιριμώκος και 98 της ΕΡΕ.<br />
<br />
Κατά 134 (πλέον) της Ε.Κ., οι 22 της ΕΔΑ, ο Μαρκεζίνης και άλλοι δύο βουλευτές του ενώ 5 ακόμα του Κόμματος Προοδευτικών απείχαν. Απουσίασε δε,επιδεικτικά ο Αχιλλέας Καραμανλής της ΕΡΕ, για να μην τον καταψηφίσει.<br />
<br />
Ουσιαστικά η ακυβερνησία τερματίστηκε στις 25 Σεπτεμβρίου όταν ο ορκισθείς οκτώ ημέρες νωρίτερα πρωθυπουργός Στ. Χ. Στεφανόπουλος, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Αυτή τη φορά «ναι» είπαν οι 37 διαφοροποιηθέντες της Ε.Κ. κατά τις δύο προηγούμενες ψηφοφορίες, 8 νέοι (Δημήτριος Γεωργίου, Αθανάσιος Γιαννόπουλος, Τζον Γκλαβάνης, Μανώλης Κοθρής, Σταμάτης Μανούσης, Ισίδωρος Μαυριδόγλου, Απόστολος Παγκούτσος και Κλέων Πιαλόγλου) με αντάλλαγμα την υπουργοποίηση, οι 99 της ΕΡΕ και οι 8 του Κόμματος Προοδευτικών.<br />
<br />
Η ακυβερνησία τερματίστηκε, χωρίς να γίνουν εκλογές, αλλά ακολούθησαν πολλά δεινά για τον τόπο, με κορυφαίο τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. <br />
<br />
<b>Άλλος Στεφανόπουλος και Συμπιλίδης</b><br />
<br />
Ένα τριήμερο χρειάστηκε για να πέσει, το 1993, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Εκείνος που ανέλαβε την ευθύνη για την πτώση της ήταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.<br />
<br />
Με φόντο το «Σκοπιανό» είχε αποπεμφθεί από την κυβέρνηση, αρχές του ’92 και στη συνέχεια παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα.<br />
<br />
Στις 30 Ιουνίου του επόμενου χρόνου ίδρυσε νέο κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη, και το γεγονός αυτό κρατούσε «όμηρο» την κυβέρνηση, που στηριζόταν σε μόλις 152 βουλευτές, ορισμένοι από τους οποίους ήταν πολιτικοί φίλοι του.<br />
<br />
Το τριήμερο της πτώσης της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ξεκίνησε στις 7 Σεπτεμβρίου, όταν ανεξαρτητοποιήθηκε ο βουλευτής Στέφανος Β. Στεφανόπουλος, ανεψιός του τρίτου πρωθυπουργού των «Ιουλιανών». Την επομένη αποχώρησαν από τη Ν.Δ. για να προσχωρήσουν στην ΠΟΛ.ΑΝ., αλλά παρέδωσαν τις έδρες τους, οι Νίκος Κλείτος και Βασίλης Μαντζώρης αλλά ο «κύβος ερρίφθη» στις 9 του μηνός, όταν ανεξαρτητοποιήθηκε ο άγνωστος στο ευρύ κοινό, βουλευτής Κιλκίς Γιώργος Συμπιλίδης.<br />
<br />
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παρότι τυπικά δεν είχε απολέσει τη «δεδηλωμένη» αλλά είχε κι άλλους εσωκομματικούς του αντιπάλους στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., πλην των Σαμαρικών που είχαν απομείνει, επισκέφτηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή και ζήτησε τη διενέργεια πρόωρων εκλογών. Αυτές έγιναν στις 10 Οκτωβρίου και νικητές αναδείχθηκαν ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, με διαφορά 7,58% από τη Νέα Δημοκρατία.<br />
<br />
<b>Τιμητική αποστρατεία Γιώργου</b><br />
<br />
Ως απώλεια της «δεδηλωμένης» μπορεί να εκληφθεί και η παραίτηση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον εξωκοινοβουλευτικό Λουκά Παπαδήμο, στις 11 Νοεμβρίου 2011.<br />
<br />
Η «ψήφος εμπιστοσύνης» που είχε λάβει από τη Βουλή 6 μέρες νωρίτερα ήταν τυπική, αφού είχε δηλώσει –από βήματος- ότι θ’ αποχωρούσε. Αλλιώς θα έριχναν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ –όπως δήλωναν δημόσια- την κυβέρνησή του…<br />
<br />
Στις 20 Αυγούστου 2015 έφτασε η σειρά του Αλέξη Τσίπρα, όταν η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη μετεξελισσόταν σε Λαϊκή Ενότητα…</div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-54548201362557418762014-07-29T12:12:00.003+03:002014-07-29T12:12:53.274+03:00Η BMW του Elvis Presley<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkuaiSdAXAZl7tVluFE7RldSqbkKntEGuD1rxWX-zWbr8Ew1Uf-09jwZoTjITHlYB0xRHrWrA-C-Sq-bTgsxr3ZqXMZOV0bmaa0JLW1fO4EYfw9df2BSqgjtm_4iiGxnSBOXKm-ku4bRlA/s1600/anoigma_elvis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkuaiSdAXAZl7tVluFE7RldSqbkKntEGuD1rxWX-zWbr8Ew1Uf-09jwZoTjITHlYB0xRHrWrA-C-Sq-bTgsxr3ZqXMZOV0bmaa0JLW1fO4EYfw9df2BSqgjtm_4iiGxnSBOXKm-ku4bRlA/s1600/anoigma_elvis.jpg" height="210" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">H BMW παρουσιάζει στο μουσείο της στο Μόναχο την 507 του Elvis Presley έως τις 10 Αυγούστου. Κατόπιν το αυτοκίνητο θα αναλάβει το τμήμα κλασικών αυτοκινήτων της γερμανικής εταιρείας προκειμένου να το αναπαλαιώσει. </span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;">Η 507 είναι ένα από τα πιο όμορφα και πιο σπάνια αυτοκίνητα που έχει κατασκευάσει ποτέ η BMW. Κατασκευάστηκαν συνολικά 254 και η μία ή δύο από αυτές πέρασαν από τα χέρια του Βασιλιά. <br /><br />Ο Elvis ήταν μέγας φαν του James Dean και αρχικά έψαχνε ν’ αγοράσει μία Porsche 550 Spyder, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στη Δυτική Γερμανία. Ο χρόνος παράδοσης της Porsche όμως δεν ήταν αρκετά σύντομος, οπότε αποφάσισε ν’ αποκτήσει κάποιο μεταχειρισμένο σπορ αυτοκίνητο. <br /><br />Σε έναν αγώνα, ο Elvis είχε δει τον Hans Stuck να οδηγεί μια BMW 507. Μόλις έμαθε ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ήταν άμεσα διαθέσιμο, δεν δίστασε να πάρει την απόφαση. Η BMW έκανε τις απαραίτητες αλλαγές στον κινητήρα για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί το αυτοκίνητο σε καθημερινή βάση και το προσέφερε στον Elvis έναντι 3.750 δολαρίων (τιμή καταλόγου: 7.160 δολάρια). Αυτό που ο Elvis δεν κατάλαβε ήταν ότι δεν αγόρασε το αυτοκίνητο, αλλά το ενοικίασε με leasing και είχε την υποχρέωση να το επιστρέψει στη BMW. <br /><br />Στις 21 Δεκεμβρίου 1958, η BMW παρέδωσε στον Elvis τη διάσημη λευκή 507, παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, φωτογράφων και πλήθους φίλων του τραγουδιστή. <br /><br />Από εδώ και πέρα, υπάρχουν δύο εκδοχές της ιστορίας. Ο Elvis βαρέθηκε να βρίσκει στο αμάξωμα της 507 τηλέφωνα γυναικών που ήθελαν να τον συναντήσουν γραμμένα με κόκκινο κραγιόν, οπότε ή έβαψε τη συγκεκριμένη 507 κόκκινη ή απέκτησε μια δεύτερη 507, κόκκινη, για να μη φαίνεται το κραγιόν. Όπως μπορείτε να δείτε και στις παρακάτω φωτογραφίες, το αυτοκίνητο που έχει στα χέρια της η BMW είναι κόκκινο. Στα πλαίσια της σωστής αναπαλαίωσης, θα μάθουμε αν το αυτοκίνητο ήταν από την αρχή κόκκινο ή εάν άλλαξε χρώμα στα χέρια του τραγουδιστή. <br /><br />Από τη στιγμή που ο Elvis επέστρεψε το αυτοκίνητο στη BMW, τα ίχνη του χάνονται. Σίγουρα οι Γερμανοί γνωρίζουν σε ποιον το πούλησαν τη δεκαετία του ’60 και από ποιον το απέκτησαν όταν αποφάσισαν να το βρουν και να το αναπαλαιώσουν. Οπότε ελπίζουμε στα πλαίσια της αναπαλαίωσής του να συμπληρώσουν και τα κομμάτια του παζλ που λείπουν από την ιστορία του.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.motori.gr/">www.motori.gr</a> </span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-4844827117500799792014-07-16T13:23:00.002+03:002014-07-16T13:24:43.057+03:00Ferrari: Στις 14 Ιουλίου κέρδισε για πρώτη φορά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1cMVa1TNIlJNklPFaD5tushrD5atCM9-5znAYfAUdbHpZ82BpBkDLbS0CMItLJxXgvM9ixwkBVMPMk1Io_7EZzjJSQQTjiGC93qqXNjRulRYhpeT_31fGj0un9jzNRBmDDq0WkJPhcKYx/s1600/Ferrari+1st+win_0.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1cMVa1TNIlJNklPFaD5tushrD5atCM9-5znAYfAUdbHpZ82BpBkDLbS0CMItLJxXgvM9ixwkBVMPMk1Io_7EZzjJSQQTjiGC93qqXNjRulRYhpeT_31fGj0un9jzNRBmDDq0WkJPhcKYx/s1600/Ferrari+1st+win_0.png" height="145" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Η 14η Ιουλίου είναι μία σημαντική επέτειος για τη Ferrari. Σαν σήμερα, στις 14 Ιουλίου του 1951, ο Jose Froilan Gonzalez πήρε την πρώτη νίκη και άνοιξε το δρόμο για τη λαμπρή ιστορία της Ferrari στη F1. </span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br />Στην πίστα του Silverstone, ο αργεντίνος πιλότος πήρε την pole position με χρόνο 1:43.4, μπροστά από τους πιλότους της Alfa Romeo Juan Manuel Fangio και Giuseppe Farina. Στον αγώνα, η κόντρα του Gonzalez με τον Fangio ήταν σκληρή. Οι δύο αργεντίνοι οδήγησαν εναλλάξ τον αγώνα για αρκετούς γύρους έως τα μισά περίπου του αγώνα. Τότε, τιμώντας την ιεραρχία της ομάδας, ο Gonzalez προσέφερε το αυτοκίνητό του στον Alberto Ascari, τον Νο1 οδηγό της Ferrari, ο οποίος είχε οδηγηθεί σε εγκατάλειψη. Ο Ascari δεν θέλησε να διακόψει τον εκρηκτικό ρυθμό του Gonzalez και ζήτησε από την ομάδα να του επιτρέψει να ολοκληρώσει τον αγώνα. <br />Ο Gonzalez τερμάτισε στην πρώτη θέση, ενώ στην τρίτη τερμάτισε ένας ακόμα πιλότος της ιταλικής ομάδας, ο Luigi Villoresi. Ο θριάμβος της Ferrari ολοκληρώθηκε. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της ομάδας που έμελλε να συνδέσει όσο καμία άλλη το όνομά της με τη F1.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;"> <a href="http://www.pressbutton.gr/articlenews/965/ferrari-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-14-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC">http://www.pressbutton.gr/articlenews/965/ferrari-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-14-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC</a></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-46328925796800710042014-07-16T13:18:00.004+03:002014-07-16T13:18:45.648+03:00Πωλείται η Ferrati του Νίκι Λάουντα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMbLExiLWRrDk2ZXhhWsk6w_phiOIdM_IsaNV7GpDeqgulqbZ1pI7K_M9ACjBYcGqnpakuo_6X4NB8yq-2a_vAqp56oSZS7O24KjwTTtsuU9udI5ViNbJmJ-Jk5BgSeDE72pNQMTFw423_/s1600/ferrari.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMbLExiLWRrDk2ZXhhWsk6w_phiOIdM_IsaNV7GpDeqgulqbZ1pI7K_M9ACjBYcGqnpakuo_6X4NB8yq-2a_vAqp56oSZS7O24KjwTTtsuU9udI5ViNbJmJ-Jk5BgSeDE72pNQMTFw423_/s1600/ferrari.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ήταν Νοέμβριος του 2013 όταν η Ferrari δημιούργησε τη μία και μοναδική 458 Italia αφιερωμένη στον Νίκι Λάουντα. Πλέον η εταιρεία Edo Competition πουλάει το ιταλικό supercar, του οποίου ο ολικός χιλιομετρητής δείχνει μόλις 5 χλμ. στην τιμή των 285.000 ευρώ. </span></span><a name='more'></a><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Η ιδιαίτερη αυτή Ferrari 458 Italia, ήταν μέρος του προγράμματος εξατομίκευσης Ferrari Tailor Made και είχε μία σειρά από αισθητικές αλλαγές που τη διαφοροποιούσαν από τις υπόλοιπες 458 και αποτελούσαν παραπομπή στα αγωνιστικά του Λάουντα. <br /><br />Συγκεκριμένα διέθετε λευκή οροφή με ρίγες στα χρώματα της ιταλικής σημαίας και λευκά αυτοκόλλητα στο σπλίτερ εμπρός, στα πλευρικά μαρσπιέ και στο πίσω σπόιλερ. Τις αλλαγές εξωτερικά ολοκλήρωναν οι χρυσές ζάντες αλουμινίου.</span></span><br />
<a href="http://www.motori.gr/newsarticle/8624/ferrari-458-italia-niki-lauda-%CF%80%CF%89%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-285000-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CF%82-5-%CF%87%CE%BB%CE%BC">http://www.motori.gr/newsarticle/8624/ferrari-458-italia-niki-lauda-%CF%80%CF%89%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-285000-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CF%82-5-%CF%87%CE%BB%CE%BC</a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-33779033018424197802014-06-23T13:00:00.000+03:002014-06-23T13:00:13.493+03:00 Δημοπρασία στο Μόντε Κάρλο Ferrari 275 GTB/C του 1966 προς 5.7 εκατομμύρια ευρώ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="newsarttext">
<div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden">
<div class="field-items">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ8k9QCZyWo1nAR7HQr9HHR0h9bcv6YET0JLaJArRPc6P-1UZB9hYXGmCkMRL2DK5cRTGBj1_Vc_LSXSdS1EHPoLmH417wN1E8q5EBnqMqvvEYrcnPTCapE31gts2SjZXQEzZluCaQ9G3s/s1600/Ferrari+classic.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ8k9QCZyWo1nAR7HQr9HHR0h9bcv6YET0JLaJArRPc6P-1UZB9hYXGmCkMRL2DK5cRTGBj1_Vc_LSXSdS1EHPoLmH417wN1E8q5EBnqMqvvEYrcnPTCapE31gts2SjZXQEzZluCaQ9G3s/s1600/Ferrari+classic.jpg" height="179" width="320" /></a></div>
<div class="field-item even">
Αυτή κόκκινη Ferrari 275 GTB/C Scaglietti του 1966 άλλαξε χέρια σε πρόσφατη δημοπρασία στο Μόντε Κάρλο προς 5.7 εκατομμύρια ευρώ. <a name='more'></a><br />Μια άλλη Ferrrari, η 250 GT Pininfarina Cabriolet του 1959 με αριθμό παραγωγής 36, από το σύνολο των 40 που κατασκευάστηκαν πουλήθηκε έναντι 4.7 εκατομμύρια ευρώ. <br />Και οι «αλλαγές συνεχίστηκαν με δύο ακόμα συλλεκτικές Ferrari που άλλαξαν χέρια κατά τη διάρκεια της ίδιας δημοπρασίας. Μια Dino 260 S που συμμετείχε σε αγώνες ο Λουάλντι Καπάρντι προς 2.72 εκατομμύρια ευρώ καθώς και η 330 GTS Pininfarina του 1967 αντι 2.12 εκατομμύρια ευρώ. <br />Χάθηκε η έννοια των εκατομμυρίων με τα συλλεκτικά Ferrari…</div>
<div class="field-item even">
δείτε: <a href="http://www.motori.gr/newsarticle/7970/ferrari-275-gtbc-%CF%84%CE%BF%CF%85-1966-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-57-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E">http://www.motori.gr/newsarticle/7970/ferrari-275-gtbc-%CF%84%CE%BF%CF%85-1966-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-57-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E</a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-60348621625312885172014-04-09T20:34:00.004+03:002014-04-09T20:34:59.632+03:00Οι γυμνές φωτογραφίες της Τζάκι Κένεντι Ωνάση στον Σκορπιό <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKeRaD-lP_ZjQIhXgkiqcpWvGUjFwuIoU2wWbBQPUtDfPTCzuU_Fo-j8ftxOWwUNOW1w6wJAcvsMEtDw5Ux7ku3OtWhndqlXry8C4Vto4Y0WK3dmYn9g24qR-o9CDunWn3gzeZuH5g-mmU/s1600/jacki1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKeRaD-lP_ZjQIhXgkiqcpWvGUjFwuIoU2wWbBQPUtDfPTCzuU_Fo-j8ftxOWwUNOW1w6wJAcvsMEtDw5Ux7ku3OtWhndqlXry8C4Vto4Y0WK3dmYn9g24qR-o9CDunWn3gzeZuH5g-mmU/s1600/jacki1.jpg" height="200" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Οι
φωτογραφίες που έκαναν το γύρο του κόσμου εξοργίζοντας την Τζάκι, τραβήχτηκαν
με πολύ κόπο στο Σκορπιό από το θρυλικό παπαράτσι Δημήτρη Κουλούρη.</span></span></div>
<a name='more'></a><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ο άνθρωπος
που ήταν η σκιά του Ωνάση περίμενε επί μέρες στον Σκορπιό για να συλλάβει την νέα
κυρία Ωνάση σε αποκαλυπτικές πόζες. Και το πέτυχε.</span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Γράφει χαρακτηριστικά
η κόρη του Αλεξία Κουλούρη «... Είχε αρχίσει να ξημερώνει η τρίτη μέρα, όταν
έπαιρνε και πάλι τον δρόμο για την παραλία. Σκαρφάλωσε ξανά στο δέντρο,
ετοίμασε και πάλι τη μηχανή του και περίμενε... Εκαναν την εμφάνισή τους ο
Ωνάσης με την Τζάκι... Κουβέντιασαν λίγο, ήπιαν τον καφέ τους και ξαφνικά η
μεγάλη κυρία χάθηκε για λίγο πίσω από την καμάρα του σπιτιού. Ξεπρόβαλε μέσα σε
λίγα δευτερόλεπτα με μονοκίνι.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqvzevklB8SKOZiMmJMABDj4Vp2uwUxWPt4N-7gsuarJUJLL4SQVvo9_SzxIiPieiwagN2azSij-kwHbLfQXNcpIniGGZkCzkGXatyKqsu9HC6a21pY35hNdzBJXDvZTY6nX6Kr7rWblD8/s1600/jacki2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqvzevklB8SKOZiMmJMABDj4Vp2uwUxWPt4N-7gsuarJUJLL4SQVvo9_SzxIiPieiwagN2azSij-kwHbLfQXNcpIniGGZkCzkGXatyKqsu9HC6a21pY35hNdzBJXDvZTY6nX6Kr7rWblD8/s1600/jacki2.jpg" height="200" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: large;">Αρχισε να
κάνει ανέμελα τη γυμναστική της, ενώ ο Κουλούρης δεν πίστευε στα μάτια του.
Οπλισε τη μηχανή, κούμπωσε τον τηλεφακό στη Nikon και άρχισε να τραβά. Πατούσε
ασταμάτητα το κλείστρο, όταν η κυρία, που μέχρι τότε ο κόσμος την είχε δει μόνο
με ταγιέρ, απαλλαγμένη από ρούχα, ετοιμαζόταν να πέσει στη θάλασσα για να
απολαύσει το μπάνιο της γυμνή».</span></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-2841374358251688262013-11-30T16:09:00.001+02:002013-12-01T23:45:48.696+02:00"Έφυγε" για να συναντήσει Γκλέζο, Κρητικόπουλο, Περσίδη, Δαβουρλή, Κυράστα και Βασιλόπουλο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJsS8OG1N1wi_fuK6G_p3i22EDTVRoRiK8cPXW-28GIoaGUsDrIO_UEaqxsufiYaR8yKol-E8WzKyzrHxTTJf5KtqV6sChbwXXtsoBf6xwfRUA8-zPZF0c7JZZFzxbqmk1m6yLaM1N5Ehb/s1600/%25CE%25A4%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJsS8OG1N1wi_fuK6G_p3i22EDTVRoRiK8cPXW-28GIoaGUsDrIO_UEaqxsufiYaR8yKol-E8WzKyzrHxTTJf5KtqV6sChbwXXtsoBf6xwfRUA8-zPZF0c7JZZFzxbqmk1m6yLaM1N5Ehb/s320/%25CE%25A4%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div>
Του <b>ΛΑΖΑΡΟΥ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ</b><br />
<br />
Η οικογένεια του Ολυμπιακού αλλά και ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ελλάδα θρηνεί το χαμό του πολυσύνθετου αμυντικού και μέσου <b>Τάκη Συνετόπουλου</b>, που έφυγε σήμερα Σάββατο από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών.<br />
Πάνω από ενάμιση χρόνο τον «έτρωγε» η ασθένεια, σε σημείο τέτοιο που ο παλαιός συμπαίκτης του <b>Παναγιώτης Κελεσίδης</b>, μας <br />
<a name='more'></a>είχε εκμυστηρευτεί, το καλοκαίρι, όταν είχε πάει να τον επισκεφτεί στη γενέτειρά του, ότι «αυτό το θηρίο που θυμάστε, έχει μείνει πια μισός…».<br />
Ο Τάκης Συνετόπουλος μόνο 16 φορές στη ζωή του έβγαλε από πάνω του τα ερυθρόλευκα. Ήταν εκείνες που φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο! Όλες τις άλλες, μόνο εκείνη του Ολυμπιακού: Του Βόλου από το 1962 μέχρι το 1970, του μεγάλου, του Πειραιά από το 1970 μέχρι το 1978, πάλι του Βόλου για μια τετραετία και εκ νέου του Πειραιά για ένα σχεδόν χρόνο, στη δύση της καριέρας του.<br />
Παθιασμένος Ολυμπιακός, θα μείνει αλησμόνητο το κυνηγητό του με τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού <b>Βασίλη Κωνσταντίνου</b>, στα επεισόδια που διέκοψαν το ντέρμπι πρωταθλήματος μεταξύ των «αιωνίων» στο Καραϊσκάκη, τον Μάρτιο του 1973, κι ενώ οι ερυθρόλευκοι προηγούνταν με 3-2.<br />
Κι αυτά υπό το βλέμμα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης <b>Στυλιανού Παττακού</b>, του γ.γ. Αθλητισμού <b>Γεωργίου Βλαδίμηρου</b> και άλλων επιτελών της δικτατορίας που τους απειλούσαν με ισόβιο αποκλεισμό από την εθνική ομάδα.<br />
Αυτά τα επεισόδια είχαν ως αντίκτυπο, λίγες μέρες μετά, και την πρώτη αποχώρηση καλεσμένου από τηλεοπτικό στούντιο! Κατά την έναρξη της εκπομπής «Πρόσκληση σε γεύμα» που παρουσίαζε ο αείμνηστος αθλητικός συντάκτης <b>Χρήστος Ράπτης</b>, ανακοινώθηκε στον ήδη ευρισκόμενο εκεί Κωνσταντίνου, ότι στα πλατό είναι και ο Συνετόπουλος. Τότε ο γκολκίπερ του ΠΑΟ, λέγοντας «ευχαριστώ, δεν θα πάρω», σηκώθηκε κι έφυγε!<br />
Απόψε ο Τάκης Συνετόπουλος θα βρεθεί δίπλα σε άλλους πέντε παικταράδες της υπέρ-ομάδας του αξέχαστου <b>Νίκου Γουλανδρή</b>, οι οποίοι νωρίτερα και πιο νέοι, είχαν φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο: Τον <b>Γιώργο Βασιλόπουλο</b>, τον<b> Λάκη Γκλέζο</b>, τον <b>Κώστα Δαβουρλή</b>, τον <b>Μιχάλη Κρητικόπουλο</b>, τον <b>Γιάννη Κυράστα</b> και τον <b>Δημήτρη Περσίδη</b> αλλά και στον στενό του προσωπικό φίλο, τον <b>Δημήτρη Μητροπάνο</b>, που εδώ κι ενάμιση χρόνο δίνει το «παρών» μόνο από τις αλησμόνητες ηχογραφήσεις του…<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-28985349680919852782013-11-28T15:56:00.000+02:002013-11-28T15:56:15.912+02:00Αλλάζει ο ρους της ιστορίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMP7eTvZlMF6dlT27AdLCdjnpLy5nJvx8vE2RsNJ-KVk6JMwDwwb-pxjcUqGeW9B24aBDzB_dSGWfKvndpgAF3x7okx4hCYWGdXBgmdz2WZethbOsEDKUEf-7WvDhIsGGX1Xxh5Qp-6ghX/s1600/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMP7eTvZlMF6dlT27AdLCdjnpLy5nJvx8vE2RsNJ-KVk6JMwDwwb-pxjcUqGeW9B24aBDzB_dSGWfKvndpgAF3x7okx4hCYWGdXBgmdz2WZethbOsEDKUEf-7WvDhIsGGX1Xxh5Qp-6ghX/s320/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F.jpg" width="320" /></a></div>
Από το <a href="http://armynews.gr/?p=9858">http://armynews.gr/?p=9858</a><br />
<br />
Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 1910 άλλαξαν το ρου της ιστορίας στην Ελλάδα. Αναμφισβήτητα της πολιτικής αλλά και, σ’ ένα σημαντικά μεγάλο βαθμό και της κοινωνικής.<br />
Το αποτέλεσμα των πρώτων, που διενεργήθηκαν στις 8 Aυγούστου, κατέδειξε το ενδιαφέρον του εκλογικού σώματος για αλλαγή του πολιτικού προσωπικού.<br />
O Ελευθέριος Bενιζέλος δεν έθεσε ο ίδιος<br />
<a name='more'></a> υποψηφιότητα, αλλά υποδείχθηκε από υποστηρικτές του ως υποψήφιος στην περιφέρεια Aττικής και Bοιωτίας και εξασφάλισε (με το σφαιρίδιο, λόγω του αναλφαβητισμού) την πρώτη θέση με 32.765 ψήφους σε σύνολο 38.800, ξεπερνώντας τον «Aττικάρχη» Δημήτριο Pάλλη.<br />
Mετά τη θριαμβευτική του εκλογή στην ελληνική Bουλή ο Bενιζέλος («κάτοικος Αθηνών» από τις αρχές του έτους, μ’ ένα όνομα που πλέον ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της γενέτειράς του) έδωσε και κέρδισε την πρώτη του πολιτική μάχη, με ομιλία στο Σύνταγμα. H επιβολή του σε ένα κοινό που ζητούσε Συντακτική Bουλή, με το περίφημο «Eίπα Aναθεωρητική», τον καθιέρωσε ως μεγάλο ηγέτη.<br />
Τότε ο βασιλεύς Γεώργιος αποφάσισε να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Bενιζέλο, γιατί φοβόταν λαϊκές αντιδράσεις αν προτιμούσε τους παλαιοκομματικούς.<br />
O Bενιζέλος ορκίστηκε πρωθυπουργός στις 6 Oκτωβρίου 1910 αλλά όταν διαπιστώθηκε ότι η κυβέρνησή του δεν εξασφάλιζε ψήφο εμπιστοσύνης, υπέβαλε την παραίτησή του.<br />
Τα πρώτα μέλη της κυβέρνησής του, ήταν τα εξής: Ο ίδιος εκτός από πρωθυπουργός, υπουργός και Στρατιωτικών Ναυτικών, ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος, υπουργός Δικαιοσύνης ,ο Εμμανουήλ Ρέπουλης,, υπουργός Εσωτερικών, ο Απόστολος Αλεξανδρής, υπουργός Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, ο Λάμπρος Κορομηλάς, υπουργός Οικονομικών ενώ δύο εβδομάδες αργότερα ορκίστηκε υπουργός Εξωτερικών.<br />
Προκηρύχθηκαν νέες εκλογές, εκείνες της 28ης Nοεμβρίου 1910, από τις οποίες σήμερα συμπληρώνονται 103 χρόνια, για την ανάδειξη της B΄ Aναθεωρητικής Bουλής.<br />
Διενεργήθηκαν από την κυβέρνηση Βενιζέλου και λόγω της αποχής των παλαιών κομμάτων (Γεωργίου Θεοτόκη, Δημητρίου Ράλλη, Αλεξάνδρου Ζαΐμη και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη) πήραν το χαρακτήρα δημοψηφίσματος.<br />
Από τη νέα Bουλή μόνο 117 από τους 362 βουλευτές ήταν μέλη της προηγούμενης. Από τους 245 νέους βουλευτές, ελάχιστοι είχαν υπάρξει μέλη άλλης Bουλής.<br />
Eτσι η B΄ Aναθεωρητική αποτελείτο κατά 87,5% από πρωτοεκλεγέντες βενιζελικούς. Oι περισσότεροι (με εξαίρεση τους Στράτο, Zαβιτζιάνο, Δημητρακόπουλο, Kανακάρη - Pούφο) θα έμεναν στο Kόμμα των Φιλελεύθερων, που στο μεταξύ ίδρυσε ο Βενιζέλος, για όλη σχεδόν την πολιτική τους σταδιοδρομία.<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-30804731036446269552013-10-22T20:26:00.001+03:002013-10-22T20:27:56.902+03:00Όμορφα χρόνια...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCaUZLXFOJvcNl8qJ7Qh8yhduS5tbSithP9hwD7RBHpj33IxdSy0AYy09lp9uJBruMt_ZP_1O3X__mxBqHRXKERrGe81umT99nzYfCPXXAICg4VuNDtSNTYhZZhg7puggKKHmcEHIro7VU/s1600/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCaUZLXFOJvcNl8qJ7Qh8yhduS5tbSithP9hwD7RBHpj33IxdSy0AYy09lp9uJBruMt_ZP_1O3X__mxBqHRXKERrGe81umT99nzYfCPXXAICg4VuNDtSNTYhZZhg7puggKKHmcEHIro7VU/s320/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F.jpg" width="320" /></a></div>
Ομάδα λεωφοριούχων της εποχής, ξαποσταίνει, φωτογραφιζόμενη κάτω από τον ιερό βράχο.<br />
Τρίτος από δεξιά διακρίνεται ο<b> Κώστας Τσουμαχίδης</b>, άνθρωπος του τίμιου ιδρώτα που ξεκίνησε από τις Χαμένες Πατρίδες για να στήσει τη φαμίλια του στην Κοκκινιά.</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-77226414581727951842013-10-10T18:06:00.000+03:002013-10-10T18:10:00.456+03:00Ο Κονδύλης και το στρατιωτικό κίνημα της 10ης Οκτωβρίου 193<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Wpw6kwAcV9N6JhzoKsaUuI3y2UJkWY9UanujdIcKjrdPK-cVnbttX8uXfV1buN5DqbhuumViFmWcpwCBjlejtgtOeao6L-I3_bpv7kQjH2P-iuISzSty7Nj0sYuO8XGC8rQYIBN-MN_T/s1600/%CE%9B%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82,+%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Wpw6kwAcV9N6JhzoKsaUuI3y2UJkWY9UanujdIcKjrdPK-cVnbttX8uXfV1buN5DqbhuumViFmWcpwCBjlejtgtOeao6L-I3_bpv7kQjH2P-iuISzSty7Nj0sYuO8XGC8rQYIBN-MN_T/s320/%CE%9B%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82,+%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Γράφει ο <b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Από το <a href="http://armynews.gr/?p=5971"><b>http://armynews.gr/?p=5971</b></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="font-family: Times New Roman, serif;">Ο επιλεγόμενος «Κεραυνός» ήταν περίεργη προσωπικότητα, που στο διάβα του στρατιωτικού και πολιτικού βίου του, απέκτησε πολλούς φίλους και (μάλλον) περισσότερους εχθρούς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Από τα 18 του (1897) στο Πεζικό, όπου κατετάγη ως</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Times New Roman, serif;"> εθελοντής, οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα, μαχητής των Βαλκανικών Πολέμων, πήρε μέρος στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης, συμμετείχε στις επιχειρήσεις της Ουκρανίας και της Μικράς Ασίας, εγκατέλειψε το στράτευμα μετά την ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 και επανήλθε σε αυτό μετά την Επανάσταση του 1922.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Την επόμενη χρονιά συνεισφέρει τα μέγιστα στην κατάπνιξη του φιλοβασιλικού (και… φιλομεταξικού) κινήματος των Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη. Έφυγε από τις Ένοπλες Δυνάμεις με το βαθμό του υποστρατήγου και στις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου (στις οποίες δεν πήραν μέρος οι οπαδοί του στέμματος) πολιτεύτηκε για πρώτη φορά και αναδείχθηκε πληρεξούσιος Ροδόπης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Γνήσιος γλεντζές, του άρεσαν οι γυναίκες και το ποτό αλλά και το διάβασμα. Πολλοί συμπολεμιστές του τον θυμούνταν, στο περιθώριο των μαχών, να μελετά, κυρίως αρχαίους συγγραφείς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Ίδρυσε το Εθνικόν Δημοκρατικόν Κόμμα και διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών (κυβέρνηση Παπαναστασίου) και υπουργός Εσωτερικών (κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου). Το καλοκαίρι του 1926 ανέτρεψε τη δικτατορία Πάγκαλου και διετέλεσε πρωθυπουργός από τις 26 Αυγούστου ως τις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους. Στη θητεία του διενεργήθηκαν οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου (με συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων και χωρίς να ευνοηθεί κάποια από την πλευρά της εξουσίας) στις οποίες -όπως είχε δεσμευτεί νωρίτερα- ο ίδιος και το κόμμα του δεν πήραν μέρος, για να μη θεωρηθεί ότι θα χρησιμοποιούσαν τον κρατικό μηχανισμό ως φέουδό τους. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Η αλλαγή στρατοπέδου</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Επανήλθε στη Βουλή το 1928 ως βουλευτής Καβάλας (το κόμμα του έλαβε ποσοστό 2,71%) και επανεκλέχτηκε έπειτα από 4 χρόνια στα Τρίκαλα με το νέο του κόμμα, το Εθνικόν Ριζοσπαστικόν, το οποίο συγκέντρωσε το 4,07% των ψήφων. Στο σημείο εκείνο επισημοποιείται η απόσχισή του από το αντιμοναρχικό μέτωπο και η μεταπήδησή του στο φιλοβασιλικό στρατόπεδο. Γι’ αυτό, εξάλλου, ορκίζεται υπουργός Στρατιωτικών της βραχύβιας κυβέρνησης Τσαλδάρη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Με τον τελευταίο και το Λαϊκό Κόμμα συνεργάστηκε στις εκλογές του 1933 και μετά τη νίκη τους επανήλθε στο προαναφερθέν υπουργείο, αναλαμβάνοντας παράλληλα (από τις 5 Απριλίου 1935, λίγο μετά την αντιμετώπιση του βενιζελικού κινήματος, στην οποία προσέφερε τα μέγιστα) και την αντιπροεδρία της κυβερνήσεως.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Η απόπειρα δικτατορίας και η… δικτατορία</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς πήγε ν’ ανατρέψει τον Τσαλδάρη, αλλά τελευταία στιγμή «έκανε πίσω». Δεν άργησε να υλοποιήσει το σχέδιό του στις 10 Οκτωβρίου όταν, σε συνεννόηση μαζί του, οι τρεις αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, ο μετέπειτα πρωθυπουργός Παπάγος (του Στρατού Ξηράς), ο Οικονόμου (του Ναυτικού) και ο Ρέππας (της Αεροπορίας) σταμάτησαν καθ’ οδόν -από το σπίτι του προς το γραφείο του, στη Λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος του γηροκομείου της «Ελεήμονος Εταιρείας», το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο και είπαν στον Τσαλδάρη: «Έχετε παραιτηθεί, κύριε πρόεδρε».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Ορκίστηκε πρωθυπουργός και αντιβασιλεύς και με συνοπτικές διαδικασίες (και το… γνωστό δημοψήφισμα) επανέφερε τον Γεώργιο Β’.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Το «άδειασμα» από τον βασιλιά</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Όμως, όταν στις 25 Νοεμβρίου ο έκπτωτος μονάρχης επέστρεψε στην Ελλάδα, τον «άδειασε» από την πρώτη στιγμή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Ενώ ο «Κεραυνός» ετοιμαζόταν να επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο που θα τον μετέφερε από το Φάληρο στην Αθήνα, ο άναξ λειτούργησε ως… αλεξικέραυνο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">«Θα με συνοδεύσει μόνο ο διάδοχος (σ.σ.: ο αδελφός του Παύλος)», του είπε κόβοντάς του «τη φόρα». Την επομένη, δε, του ανακοίνωσε ότι θα του απομείνει το «Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος», κάτι που εκ των πραγμάτων προϊδέαζε για… τιμητική αποστρατεία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Τέσσερις ημέρες αργότερα, δε, αποχωρούσε κι από την πρωθυπουργία (τυπικά ο βασιλεύς στάθηκε στη διαφωνία του για την αμνήστευση των αποτάκτων «του κινήματος του ’35» για να τον αντικαταστήσει) βαθιά απογοητευμένος από τη συμπεριφορά του «ελέω Θεού»…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b>Το απρόσμενο τέλος</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">Επανεκλέχτηκε βουλευτής Τρικάλων στις 26 Ιανουαρίου 1936 και για την 1η Φεβρουαρίου όχι μόνο είχε ζητήσει ακρόαση από τον βασιλέα, αλλά σχεδίαζε να τοποθετήσει και πέριξ των Ανακτόρων οπαδούς του για να τον επευφημίσουν. Εκείνη τη μέρα, όμως, έφυγε από τη ζωή...</span></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-83187180738220379092013-10-04T19:33:00.000+03:002013-10-04T19:33:31.409+03:00Το κρυφτό του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το «χακί» και η σημερινή επέτειος της ίδρυσης της Ν.Δ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgApwmzS6wNGXxfdXH7hspdrJKVBS4xh1Qqa3AVv9WYEmCUyUcdgyvk0hQSuadZbgE_DzdAblZDoKT9n38XvZnA_CyNjx2LgenPMpjYB73Vqo08L22AF8E8k_vvY_Wa4YZMNbR-YjWZgNnw/s1600/%CE%9B%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82,+%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgApwmzS6wNGXxfdXH7hspdrJKVBS4xh1Qqa3AVv9WYEmCUyUcdgyvk0hQSuadZbgE_DzdAblZDoKT9n38XvZnA_CyNjx2LgenPMpjYB73Vqo08L22AF8E8k_vvY_Wa4YZMNbR-YjWZgNnw/s400/%CE%9B%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82,+%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF.jpg" width="281" /></a></div>
Γράφει ο <b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b><br />
<b><br /></b>
<b>Αναδημοσίευση από το <a href="http://armynews.gr/?p=5330">http://armynews.gr/?p=5330</a></b><br />
<br />
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής του 1974 ήταν διαφορετικός από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή του 1963, όταν εγκατέλειψε τη χώρα και την ενεργό πολιτική.<br />
Επέστρεψε πολύ πιο ευέλικτος πολιτικά, με κυρίαρχο παράδειγμα της παρουσίας του αυτό της νομιμοποίησης του ΚΚΕ.<br />
Σ’εκείνο που δεν άλλαξε καθόλου ήταν η λήψη εύκολα, δύσκολων αποφάσεων αναφορικά με την κομματική ζωή. Όπως, στις αρχές της πρώτης πρωθυπουργίας του ίδρυσε νέο κόμμα (την ΕΡΕ) και δεν συνέχισε την πορεία του Ελληνικού Συναγερμού, έτσι και στις 4 Οκτωβρίου 1974, προχώρησε στη σύσταση της Νέας<br />
<a name='more'></a> Δημοκρατίας.<br />
Με το νέο κόμμα επεδίωξε κυρίως:<br />
α) Να απαρνηθεί επιλογές της ΕΡΕ που, περισσότερο είχαν να κάνουν με ζητήματα δημοκρατικών θεσμών.<br />
β) Να απομονώσει ακραία στοιχεία του πολιτικού του χώρου, που είτε συνεργάστηκαν με τη δικτατορία, είτε δεν είχαν καταφέρει να ξεκόψουν οριστικά τον ‘’ομφάλιο λώρο’’ που τους ένωνε με το βασιλικό θεσμό.<br />
γ) Να προσεγγίσει στελέχη άλλων πολιτικών χώρων, όπως ‘’Κεντρογενείς’’.<br />
Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε προχώρησε και στη συγκρότηση της κυβέρνησής του μετά την 24η Ιουλίου, περιλαμβάνοντας σε αυτήν στελέχη τόσο των ‘’αποστατών ‘’ του ’65, όσο και πρόσωπα που δεν του έμειναν τελικώς πολιτικά αφού συγκρότησαν την ‘’Κίνηση Νέων Πολιτικών Δυνάμεων’’.<br />
Προσωποκεντρικό<br />
Προσωποκεντρικό φυσικά, όπως το προηγούμενο, ήταν και το νέο του κόμμα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν υπήρχε ουσιαστικά έμβλημα της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. δεν είχαν ακόμα και στις εκλογές του 1977) παρά μόνο τη φωτογραφία του ιδρυτή και αρχηγού της!<br />
Ο Κων. Καραμανλής κατά την περίοδο της 11χρονης αυτό-εξορίας του είχε λάβει τις αποφάσεις του. Ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα ως ‘’πρώτος τη τάξει’’ χωρίς άλλον πάνω από το κεφάλι του. Η ρήξη του με το Παλάτι (1963) ήταν μακρινή αλλά όχι και τόσο για τον ίδιο. Από τότε ήθελε Προεδρική Δημοκρατία γι’ αυτό, άλλωστε, το 1980 μεταπήδησε στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα έχοντας και υπέρ-ενισχυμένες για πολίτευμα Προεδρευομένης, αρμοδιότητες.<br />
Όταν επέστρεφε από το Παρίσι για να σχηματίσει κυβέρνηση, με τις ευλογίες των στρατιωτικών, δεν είχε κατά νου, να διενεργήσει αμέσως εκλογές. Όμως, από τη μία είδε ότι το κλίμα τον ευνοεί για κάτι τέτοιο και από την άλλη ότι δεν μπορούσε και τόσο να εμπιστευτεί το ‘’χακί’’…<br />
Στους κύκλους των στρατιωτικών υπήρχε ανησυχία, μετά την παράδοση της εξουσίας στον Καραμανλή. Μειοψηφικές ομάδες τους στόχευαν στην ανατροπή του και γι’ αυτό άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές εκείνου του θερμού καλοκαιριού και του ‘’ζωηρού’’ φθινοπώρου που ο πρωθυπουργός δεν διανυκτέρευε στο ξενοδοχείο ‘’Μεγάλη Βρετανία’’ αλλά σε θαλαμηγούς φίλων του!<br />
<b>Ρόλος Αβέρωφ και Γκίκα</b><br />
Για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση χρησιμοποίησε δύο πρόσωπα-κλειδιά σε θέσεις υπουργών: Τον Ευάγγελο Αβέρωφ (Εθνικής Αμύνης)και του Σόλωνα Γκίκα (Δημόσιας Τάξεως).<br />
Και οι δύο δεν ήταν πρόσωπα αντιπαθή (άσχετα με το αν έγιναν στη συνέχεια) στους ‘’νοσταλγούς του πρόσφατου παρελθόντος’’. Ο Αβέρωφ είχε πολιτογραφηθεί ως ‘’γεφυροποιός’’ κατά την περίοδο της ‘’επταετίας’’ ενώ ο Γκίκας ήταν, παλαιότερα, σύμβολο στις τάξεις των ΙΔΕΑτών, από τις οποίες προέρχονταν οι πρωταίτιοι της 21ης Απριλίου.<br />
Η αποφασιστικότητα αυτών των δύο ανδρών και η ‘’εκ των έσω’’ γνώση της κατάστασης συνετέλεσε τα μέγιστα στην εδραίωση του Καραμανλή. Φυσικά απαιτήθηκαν και κάποιες αλλαγές στη στρατηγική του πρωθυπουργού. Παρότι, μετά την επιστροφή του στη είχε δώσει αμνηστεία στους πραξικοπηματίες, αργότερα διαφοροποιήθηκε και στις 23 Οκτωβρίου εκτοπίστηκαν στη Τζιά οι Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Ιωάννης Λαδάς και Μιχαήλ Ρουφογάλης.<br />
Όσο για τον ‘’αόρατο δικτάτορα’’, τον Δημήτριο Ιωαννίδη, αναγκάστηκε ‘’με κλωτσιές’’ να τον πετάξει ο Αβέρωφ από το γραφείο του στο Πεντάγωνο, όταν εκείνος πέρασε για να του πει ‘’μια καλημέρα’’…<br />
<b>Η διακήρυξη</b><br />
Όταν συμπλήρωσε εβδομήντα μέρες στο ‘’τιμόνι’’ του τόπου, ο Κων. Καραμανλής περιέγραψε ως εξής τα στοιχεία της πολιτικής γραμμής του νέου κόμματος.<br />
-Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις του ταυτίζει το Έθνος με τον Λαόν, την Πατρίδα με τους Ανθρώπους της˙ την Πολιτεία με τους Πολίτες της˙ την Εθνική Ανεξαρτησία με την Λαϊκή Κυριαρχία˙ την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό˙ την Πολιτική Ελευθερία με την Έννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.<br />
-Νέα Δημοκρατία είναι το σύστημα με το οποίο οι ολιγώτεροι και οι επώνυμοι καθοδηγούν αντί να καταδημαγωγούν, εκπροσωπούν αντί να καταδυναστεύουν - και σε τελική ανάλυση υπηρετούν - και περισσότερους και ανωνύμους.<br />
-Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Και προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά αλλά και ασφαλή βήματα στις νέες διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες.<br />
-Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος - που τόσα δεινά επεσώρευσαν στον τόπο μας – και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος<br />
<b>Το αποτέλεσμα</b><br />
Συγκεντρώνοντας ποσοστό 54,37% στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου, η Ν.Δ. εξέλεξε 220 βουλευτές και σχημάτισε μια παντοδύναμη κυβέρνηση.<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-43076730898025803042013-09-21T13:02:00.000+03:002013-09-21T19:06:46.984+03:00ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΔΙ' ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ- ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1026"/>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapelayout v:ext="edit">
<o:idmap v:ext="edit" data="1"/>
</o:shapelayout></xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEjQ5IhXmNylTdJJTGeeYbnWyVnIlTX6KpRTF9J-1S0AGVng92baOngzItlVme1uT9mD11R4PL6WfHGpNHmqyy_6FpdN5wuiZDW2I2WI294B_udPga63EhQwaNEHdBwRAt5JSbb-Cgu7Ol/s1600/%CE%B9%CF%86.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEjQ5IhXmNylTdJJTGeeYbnWyVnIlTX6KpRTF9J-1S0AGVng92baOngzItlVme1uT9mD11R4PL6WfHGpNHmqyy_6FpdN5wuiZDW2I2WI294B_udPga63EhQwaNEHdBwRAt5JSbb-Cgu7Ol/s400/%CE%B9%CF%86.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"></span><br />
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;">Γράφει ο</span><b> ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b></span><br />
<div style="font-size: medium;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Τη λήψη αυστηρών μέτρων για την αντιμετώπιση του φαινομένου της παρουσίας ανηλίκων στις κινηματογραφικές αίθουσες κατά την προβολή ταινιών ασέμνου περιοχομένου αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;"> <i>«Δια νέου νόμου ορίζεται ότι τιμωρείται με φυλάκισιν μέχρι
ενός έτους και χρηματικήν ποινήν μέχρι 20.000 μεταλλικών δραχμών ο</i></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: small;"><i> ιδιοκτήτης,
ο διευθυντής και ο εντεταλμένος με τον έλεγχον της </i></span><i>εισόδου υπάλληλος, εις
περίπτωσιν κατά την οποίαν ήθελον εκ δόλου ή αμελείας επιτρέψει την είσοδον εις
ανήλικον, ενώ προβάλλεται ακατάλληλος ταινία».</i></div>
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"><i>Αλλά τα μέλη του οργάνου δεν σταμάτησαν εκεί. Διεύρυναν την τιμωρία και προς γονείς και κηδεμόνες: «Δι’ ετέρων διατάξεων
τιμωρείται με ποινή φυλακίσεως μέχρι εξ μηνών, ο έχων την εποπτείαν του
ανηλίκου εφ’ όσον επέτρεψεν εις τούτον την παρακολούθησιν ακαταλλήλου ταινίας»</i>.</span></span><br />
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"><i><b>Για αποφυγή παρεξηγήσεων πρόκειται για απόφαση που ελήφθη πριν από 46 χρόνια, κατά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της 20ης Σεπτεμβρίου 1967, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα Κόλλια, υπουργό Προεδρίας τον συνταγματάρχη Παπαδόπουλο, υπουργό Εσωτερικών τον ταξίαρχο Παττακό και υπουργό Συντονισμού τον συνταγματάρχη Μακαρέζο</b></i>. </span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-6931662727987119552013-09-07T14:42:00.000+03:002013-09-07T14:42:21.240+03:00Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ιδρύει κόμμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZX_pI7TQ-U9TLT_u0RR3x711wB9KbH9dtxVnZLIOWjPUjDUi2sKXYqUYRMteil437TNC4Z2W5Tzg5oERSShIthQtSKsAjD3qx50zk-GrQyb1oDgFmSJ3YMJT7668oUJKbrtkpjcQAhJbv/s1600/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82+%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZX_pI7TQ-U9TLT_u0RR3x711wB9KbH9dtxVnZLIOWjPUjDUi2sKXYqUYRMteil437TNC4Z2W5Tzg5oERSShIthQtSKsAjD3qx50zk-GrQyb1oDgFmSJ3YMJT7668oUJKbrtkpjcQAhJbv/s320/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82+%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82.jpg" width="320" /></a></div>
Γράφει ο <b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b><br />
<br />
Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 1977 (η επόμενη ήταν… Τρίτη και 13) , ο ευρισκόμενος σε μια ιδιότυπη πολιτική απομόνωση και εκτός Βουλής Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με την ίδρυση δικού του κόμματος (των Νεοφιλελευθέρων) επιχειρούσε να κάνει ένα ντεμαράζ στην πολιτική ζωή του τόπου.<br />
Τα Ιουλιανά του 1965 και ο πρωταγωνιστικός του ρόλος σε αυτά τον είχαν αποκλείσει από κάθε <br />
<a name='more'></a>συμμετοχή στους φορείς που είχαν «μαγιά» στον πολιτικό χώρο από τον οποίο προερχόταν, την Ένωση Κέντρου. Για την ΕΔΗΚ (που ουσιαστικά αποτελούσε μετεξέλιξη του μητρικού κεντρώου κόμματος) ήταν το «κόκκινο πανί», ενώ για το ΠΑΣΟΚ (ειδικά τότε) ούτε τολμούσε να περάσει από το μυαλό κανενός.<br />
<br />
Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης έβρισκε κλειστή την πόρτα και του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη Νέα Δημοκρατία, παρότι στο κυβερνών (τότε) κόμμα συμμετείχαν ήδη στελέχη των Αποστατών του ’65, όπως -επί παραδείγματι- ο Δημήτρης Παπασπύρου, ο Κωνσταντίνος Στεφανάκης και ο Ιωάννης Τούμπας.<br />
<br />
<b>Το ξεκίνημα</b><br />
<b><br /></b>
Με μια χούφτα ανθρώπους ξεκίνησε τότε ο Κων. Μητσοτάκης το εγχείρημά του. Οι περισσότεροι - ήταν άγνωστοι στο ευρύ κοινό.<br />
Είχε, όμως, ένα βασικό πυλώνα με ευρύτατη τοπική απήχηση αλλά και επιρροές στο πανελλήνιο: Ήταν ο αείμνηστος Παύλος Βαρδινογιάννης, ο οποίος προδικτατορικά είχε εκλεγεί 5 φορές βουλευτής κομμάτων του Κέντρου, ενώ είχε διατελέσει και υπουργός στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Είχε δε και το πλεονέκτημα –αντίθετα από τον κ. Μητσοτάκη- να παραμείνει στις τάξεις της Ενώσεως Κέντρου την ταραγμένη διετία 1965-1967. Είχε πολιτευτεί κι εκείνος (όπως ο ιδρυτής του Κόμματος Νεοφιλελευθέρων) μόνος του στις εκλογές του 1974 λαμβάνοντας το εντυπωσιακό ποσοστό 22,26%, ως επικεφαλής του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Συνδυασμού Ρεθύμνης στο νομό του. Σ’ εκείνη την αναμέτρηση (την πρώτη μεταδικτατορική) ο κ. Μητσοτάκης ως επικεφαλής του Δημοκρατικού Συνδυασμού Νομού Χανίων είχε λάβει το 18,35% των έγκυρων ψηφοδελτίων. Το γεγονός ότι και οι δύο είχαν μείνει εκτός Βουλής οφειλόταν στο εκλογικό σύστημα (ενισχυμένη αναλογική) και μόνο.<br />
<br />
Στο Κόμμα Νεοφιλελευθέρων εντάχτηκαν μόνο τρία από τα σαράντα και πλέον μέλη των κυβερνήσεων των λεγόμενων Αποστατών, ο Μιχάλης Γαληνός, ο Γεώργιος Ηγουμενάκης και ο Ανέστης Λώρας.<br />
<br />
Γενικός διευθυντής του κόμματος ήταν ο Σήφης Γλυνιαδάκης (διοικητής της Εμπορικής και της Ιονικής Τράπεζας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή).<br />
<br />
Υπ’ αριθμόν ένα σύμβουλος του Μητσοτάκη ήταν ο γαμπρός του, Παύλος Μπακογιάννης. Παρούσα στον προεκλογικό αγώνα (αν και εγκυμονούσα τότε στην Αλεξία) ήταν και η Ντόρα. Τα θέματα του Τύπου (όπως και σήμερα στον Κων. Μητσοτάκη) είχε αναλάβει ο δημοσιογράφος Γιάννης Πευκιανάκης, παλαιό στέλεχος της ΕΔΗΝ (Νεολαίας της Ε.Κ.), ο οποίος δεν ήταν στη «γραμμή Μητσοτάκη» στα γεγονότα του ’65. Στο Κόμμα Νεοφιλελευθέρων βρέθηκε για επαγγελματικούς λόγους αλλά από τότε «δέθηκε» με τον Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα να γίνει η σκιά του, όπως τον βάπτισε μερίδα του Τύπου.<br />
<br />
Δίπλα στον κ. Μητσοτάκη, σ’ αυτό του το εγχείρημα, είχαν βρεθεί κι άλλοι δημοσιογράφοι, προσωπικοί φίλοι του, όπως ο Νίκος Λιναρδάτος (μετέπειτα υφυπουργός, ασκούσε τότε καθήκοντα γενικού γραμματέα του κόμματος), ο μετέπειτα γενικός γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών Νίκος Δεληπέτρος, ο οποίος είχε θητεύσει δίπλα στον Γεώργιο Παπανδρέου ως μέλος του κεντρικού οργάνου του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Νίκος Αγγελής αλλά και ο Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος πολύ αργότερα έγινε διευθυντής του ραδιοφώνου του Antenna.<br />
<br />
Στους Νεοφιλελεύθερους ανήκε και μια βασίλισσα της ομορφιάς, η Σταρ Ελλάς του 1952 Νταίζη Μαυράκη, εξαδέλφη του κ. Μητσοτάκη.<br />
<br />
Στο στόχαστρο του Κόμματος Νεοφιλελευθέρων είχε μπει προσωπικά ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Στη διακήρυξη των Νεοφιλελευθέρων υπογραμμιζόταν: <i>«Τι μπορεί να βγει πια από τον Κων. Καραμανλή και τους ξεζουμισμένους πια συνεργάτες του; </i><br />
<i><br /></i>
<i>Αυτό το καταλαβαίνει πλέον και ο ίδιος. Γι’ αυτό θέλει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τις εκλογές. Και αυτή του όμως την πρόθεση την κρύβει από τον ελληνικό λαό. Έτσι η Νέα Δημοκρατία κατεβαίνει στις εκλογές με πλαστή και ανώνυμη ηγεσία.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Σου ζητάνε, συμπολίτη και συμπολίτισσα, να ψηφίσεις τον Κων. Καραμανλή για να σου καπελώσουν αύριο έναν οποιονδήποτε πρωθυπουργό, που δεν τον εξέλεξες εσύ για τη θέση αυτή». </i><br />
<i><br /></i>
<b>Τα ψηφοδέλτια</b><br />
<br />
Οι αρχικές σκέψεις ήταν το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων να καταρτίσει συνδυασμούς μόνο σε λίγες προνομιακές για εκείνο εκλογικές περιφέρειες.<br />
<br />
Όμως η κυβερνητική απόφαση για παροχή τηλεοπτικού χρόνου μόνο στα κόμματα που θα κατάρτιζαν συνδυασμούς τουλάχιστον στο 1/3 της χώρας άλλαξε τα σχέδια. Έτσι το κόμμα εμφανίστηκε σε 32 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες. Τα αποτελέσματα στο Λεκανοπέδιο και σχεδόν παντού ήταν πενιχρά.<br />
<br />
Μόνο η Κρήτη αποτέλεσε το «βαρύ πυροβολικό» του κόμματος και σε ποσοστά: Μεγαλύτερο ποσοστό στο Ρέθυμνο (δεύτερο κόμμα), με 26,02%, σε απόσταση αναπνοής τα Χανιά με 25,71% (πρώτο κόμμα), ακολούθησε το Λασίθι (τέταρτο κόμμα) με 7,92% και, τέλος, το Ηράκλειο (πέμπτο) με 4,15%.<br />
<br />
Πανελλαδικά το κόμμα κατεγράφη (έβδομο στην κατάταξη) με ποσοστό 1,08% και εξέλεξε δύο βουλευτές, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Παύλο Βαρδινογιάννη.<br />
<b>Στόχοι με στρατηγική</b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
Το βράδυ των εκλογών οι δημοσιογράφοι περίμεναν τον Κων. Μητσοτάκη να κάνει δηλώσεις και έλεγαν μεταξύ τους «πώς θα δικαιολογήσει την αποτυχία του;».<br />
Εκείνος τους διέψευσε κάνοντας μια λακωνική και προφητική, συγχρόνως, δήλωση: «Το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων επέτυχε στους στρατηγικούς του στόχους».<br />
Ποιοι ήταν αυτοί οι «στρατηγικοί» στόχοι; Ο πρώτος, τουλάχιστον να επιστρέψει ο ίδιος ο Μητσοτάκης στη Βουλή.<br />
<br />
Αξιοποίησε δεόντως αυτή την επάνοδο προσχωρώντας έξι μήνες αργότερα στη Ν.Δ. και έγινε διαδοχικά υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή και Εξωτερικών επί Γεωργίου Ράλλη.<br />
<br />
Ακολούθως, έφτασε μέχρι τα αξιώματα του προέδρου του κόμματος και του πρωθυπουργού…<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-89572876866735809052013-07-29T00:28:00.000+03:002013-07-29T00:28:02.244+03:00Δημοψήφισμα μέσα στο... κατακαλόκαιρο και χωρίς εκλογικές καταστάσεις!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuTAkhCuY7Ww_wj2tpU0yt6b0vplE38JR8SPpkmGDUwNU9pKsqyxdacWHVXrJfUbSW3U_3Yq0ieX6zlAR7uhWtoVYC9nXNraWmTHmYaXz0ztlUnVSG-urTNZsoCUHZv_JZo51U78OqrmZc/s1600/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuTAkhCuY7Ww_wj2tpU0yt6b0vplE38JR8SPpkmGDUwNU9pKsqyxdacWHVXrJfUbSW3U_3Yq0ieX6zlAR7uhWtoVYC9nXNraWmTHmYaXz0ztlUnVSG-urTNZsoCUHZv_JZo51U78OqrmZc/s400/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A3.jpg" width="290" /></a></div>
Γράφει ο <b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b><br />
<b><br /></b>
Στην πορεία προς το δημοψήφισμα της 29ης Ιουλίου 1973, για την τυπική πλέον κατάργηση της βασιλευομένης δημοκρατίας, οι έριδες μεταξύ των ανδρών του καθεστώτος της 21ης Απριλίου γίνονταν όλα και περισσότερο εμφανείς. Εκείνη η δραματική συνεδρίαση της 15ης Ιουνίου (βλ. αναλυτικά στο <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/06/blog-post_15.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/06/blog-post_15.html</a>) είχε δείξει το δρόμο...<br />
Οι «σκληροί» ( Λαδάς, Ασλανίδης και Μπαλόπουλος) ήταν « στα κεραμίδια» , ο Μακαρέζος, ο οποίος έτρεφε φιλοδοξίες για την διαδοχή του Παπαδόπουλου στην πρωθυπουργία- μετά την ανάληψη του ύπατου πολιτειακού αξιώματος από τον τελευταίο- έβλεπε να παραμερίζεται ενώ ο Δημήτριος Ιωαννίδης, πάντοτε καραδοκούσε...<br />
Στις κρίσιμες εκείνες για τον Παπαδόπουλο ημέρες μόνο δύο από τους «μεγάλους» του ήσαν πιστοί : Ο<br />
<a name='more'></a> Παττακός ( αν και πίστευε ότι είχε την πρωτοκαθεδρία για την Αντιπροεδρία της Δημοκρατίας και –γιατί όχι;- για μια μελλοντική Προεδρία) και ο Αγγελής. Ο τελευταίος ,πάντως, έχαιρε της εκτιμήσεως του Παττακού, οπότε ήταν σε πλήρη συμφωνία μεταξύ τους.<br />
Ουσιαστικά, πάντως , κανείς, πλην του Παπαδόπουλου, δεν ήθελε την «πολιτικοποίηση» του καθεστώτος. Ο αρχηγός της δικτατορίας είχε πλέον καταλήξει στη λύση Μαρκεζίνη. Ο Μακαρέζος έμενε στην κυβέρνηση μόνο και μόνο για να την αποτρέψει. Κι όταν είδε και..απόειδε ότι δεν γίνεται διαφορετικά υπέβαλε την παραίτησή του. Ενώ οι υπόλοιποι αποχώρησαν από την «αρχή» στις 8 Οκτωβρίου ( όταν ορκίστηκε άλλη κυβέρνηση) εκείνος παραιτήθηκε τις 28 Σεπτεμβρίου . Έτσι για να εκδηλώσει την αντίθεσή του. Το αυτό έπραξαν, την ίδια μέρα, Ασλανίδης και Μπαλόπουλος.<br />
Τον Μαρκεζίνη δεν τον ήθελε ούτε ο Ιωαννίδης, παρότι όπως γνώριζαν όλοι οι συνεπαναστάτες του, ήταν παλαιός ψηφοφόρος του, και προ της 21ης Απριλίου εμφανιζόταν με την «Εστία» υπό μάλλης, την εφημερίδα που απηχούσε τις απόψεις του αρχηγού του Κόμματος των Προοδευτικών. (<i>Όπως έχει αποκαλύψει στον γράφοντα η κόρη του, η συγγραφέας κ. Ελένη Μαρκεζίνη- Χέλμη, θυμάται τα περισσότερα απογεύματα της εφηβείας της , τον πατέρα της να συνομιλεί τηλεφωνικά με τον εκδότη Κύρο Κύρου και να συντάσσουν από κοινού το κύριο άρθρο της εφημερίδας</i>).<br />
<br />
<b> Η στρατηγική του Ιωαννίδη</b><br />
<br />
Σε αυτή τη φάση ο Ιωαννίδης που και μεσαίους και κατώτερους αξιωματικούς ήλεγχε, θα μπορούσε να συμμαχήσει με τους «σκληρούς» για να βάλουν από κοινού φρένο στα σχέδια του Παπαδόπουλου. Όμως , είχε αποφασίσει « να κάνει παιχνίδι μόνος του» και περίμενε την κατάλληλη στιγμή...<br />
Από την άλλη, ο Παπαδόπουλος προσπαθούσε να ρίξει στάχτη στα μάτια όλων. Έτσι, ένα τετραήμερο μετά τη θυελλώδη συνεδρίαση εξουσιοδοτεί τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Βύρωνα Σταματόπουλο να δηλώσει ότι δεν επίκειται αποχώρηση των προερχόμενων από το Στράτευμα υπουργών, συμπληρώνοντας δε ότι «η διασπορά των φημών αυτών προέρχεται από τους νοσταλγούς του παρελθόντος- επαγγελματίας της πολιτικής».<br />
<br />
<b> Η γκάφα (;) του Παττακού</b><br />
<b><br /></b>
Κι εκεί που οι «σκληροί» και ο Μακαρέζος προσωρινά είχαν ανακουφιστεί, ο πάντοτε πιστός του Παττακός του «άναψε φωτιά». Κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιοδίας του στη Ζάκυνθο για την προπαγάνδιση του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα είπε ότι «η επανάστασις συνεχίζει τις διαδικασίες μεταβιβάσεως της εξουσίας στον λαό». Άντε πάλι, φτου κι από την αρχή, να τους κατευνάσει...<br />
Εξάλλου, ούτε κι ο δρόμος προς το δημοψήφισμα ήταν εύκολος. Οι εφημερίδες με τις μικρές ελευθερίες που τους είχε δώσει η εξέλιξη ης 1ης Ιουνίου έπαιρναν το ρίσκο και δημοσίευαν ακόμα και κάποιες δηλώσεις πολιτικών προσώπων.<br />
Το ΟΧΙ ( στα σχέδια του καθεστώτος κι όχι ως «ναι» στον βασιλιά) είχε υιοθετηθεί από το σύνολο σχεδόν της παλαιάς ΕΡΕ, από τον Γεώργιο Μαύρο που εκτελούσε τα καθήκοντα του επικεφαλής της Ενώσεως Κέντρου στο εσωτερικό της χώρας αλλά και από τον τελευταίο πρωθυπουργό των «αποστατών» τον Στέφανο Στεφανόπουλο.<br />
Την ίδια ώρα , από το εξωτερικό ο αρχηγός του Πανελληνίου Απελευθερωτικού Κινήματος ( ΠΑΚ) Ανδρέας Παπανδρέου θα δώσει κατεύθυνση για «λευκό» ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα κάνει δήλωση υπέρ της αναβολής.<br />
ΝΑΙ, κι αυτό με επιφυλάξεις, θα πει μόνο ο Μαρκεζίνης.<br />
<br />
<br />
<br />
<b> </b><b> Έλαβον...</b><br />
<br />
Κι έφτασε η περίφημη Κυριακή 29 Ιουλίου. Το καθεστώς είχε προνοήσει να μη χαλάσει « τα μπάνια του λαού» κι είχε δώσει εντολή να ψηφίσει ο καθείς όπου ευρίσκεται, χωρίς εκλογικές καταστάσεις ,με την επίδειξη μόνο της αστυνομικής του ταυτότητας!<br />
Τα αποτελέσματα :<br />
Εγγεγραμμένοι : <b>5.840.981</b><br />
Ψήφισαν : <b>4.992.032</b><br />
Άκυρα- Λευκά : <b>57.608</b><br />
NAI : <b>3.870.124</b><br />
OXI : <b>1.064.300</b><br />
<br />
To ποσοστό του ΝΑΙ ήταν 78, 43% και του ΟΧΙ 21,57%. Πολύ φυσιολογικό θα μπορούσε να το προσμετρήσει κανείς αν το συγκρίνει με εκείνο που έγινε ελεύθερα 16 μήνες μετά (8 Δεκεμβρίου 1974) και έδωσε 69,18% στο ΝΑΙ της αβασίλευτης και 30,82% στο ΟΧΙ της βασιλευομένης δημοκρατίας.<br />
Όμως , στη σύγκριση πάντα των δύο δημοψηφισμάτων θα δούμε ότι κάπου παρενεβλήθη ( ίσως όχι σε ευρεία έκταση) «τρίτο χέρι» : Στη Λακωνία το στέμμα που πήρε 59,5% το 1974 , το 1973 είχε λάβει μόλις 13,1% . Στην Αρκαδία 43% το 1974 και μόνο 10,4% το 1973, στη Φλώρινα 39,6% το 1974 και 10,4% το 1973 κ.ο.κ.<br />
Κι αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι το 1973 ψήφιζαν ΟΧΙ και οπαδοί της αβασίλευτης...<br />
<br />
<b> Με 21 κανονιοβολισμούς</b><br />
<br />
Ο Παπαδόπουλος δεν πτοήθηκε. Το πρωί της Δευτέρας 20 Αυγούστου σε μια πανηγυρική τελετή στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της πρωτεύουσας ορκίστηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μαζί του κι ο Αγγελής Αντιπρόεδρος. Είχαν προσκληθεί « εν όψει φιλελευθεροποιήσεως του καθεστώτος» πολλοί παλαιοί πολιτικοί. Ανταποκρίθηκαν μόνο 9, από τους οποίους 6 της ΕΡΕ ( Χρήστος Αθανίτης, Κωνσταντίνος Βενέτης, Δημήτριος Θανόπουλος, Κωνσταντίνος Λιδωρίκης, Κωνσταντίνος Σιώζος και Ιωάννης Χατζηδήμος και από ένας της Ενώσεως Κέντρου, των «Αποστατών» ( Ιωάννης Τσιριμώκος) και του Μαρκεζίνη (Νικόλαος Στειρόπουλος).<br />
Ο ίδιος ο Μαρκεζίνης, παρότι συνέχισε να συνομιλεί και να διαπραγματεύεται με τον Παπαδόπουλο, δεν πήγε. Από το σπίτι του, κοντά στον Λυκαβηττό ( κατοικούσε στον αριθμό 5 της ομώνυμης οδού, σε διαμέρισμα της πολυκατοικίας που διατηρεί σήμερα το πολιτικό του γραφείο ο πρώην υπουργός Χρήστος Παπουτσής) άκουσε τους 21 κανονιοβολισμούς που έπεσαν «λόγω της ημέρας».<br />
Την ίδια μέρα, με μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε «εντός των πρώτων ημερών του προσεχούς Οκτωβρίου θα σχηματιστεί κυβέρνησις πολιτικής συνθέσεως για να διαδεχθεί την σημερινήν».<br />
Ούτε...μοιρογνωμόνιο να διέθετε : Στις 8 Οκτωβρίου ορκίστηκε πρωθυπουργός ο Μαρκεζίνης!<br />
<b><br /></b>
<b></b><br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-48915929411365760192013-07-24T14:36:00.000+03:002013-07-24T14:36:45.816+03:00Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ 24ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1974<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyZv4R3kvHcT5842vXLQUz7OJaeOn2NkrzUlwSqPFtpmCqs6lXO6Fnkh0Wg0fMsg9hNu2udAV6mocqGNqanvvwS-9ZcvzyNRDya7t3T1ud0ZgSf4kuzQ3uh3erTZj2yDvpipATldGl_4GN/s1600/afisa.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" sda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyZv4R3kvHcT5842vXLQUz7OJaeOn2NkrzUlwSqPFtpmCqs6lXO6Fnkh0Wg0fMsg9hNu2udAV6mocqGNqanvvwS-9ZcvzyNRDya7t3T1ud0ZgSf4kuzQ3uh3erTZj2yDvpipATldGl_4GN/s400/afisa.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;">Γράφει ο </span><b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b><br />
<br />
Από τα ξημερώματα της Κυριακής 20 Ιουλίου, η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση γενικής επιστράτευσης, όπως είχε αποφασίσει σε έκτακτη συνεδρίασή του, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, το Υπουργικό Συμβούλιο:<br />
<i>«Η Τουρκία ενήργησε σήμερον την 5.45 π.μ. κατά παράβαση των υφισταμένων συνθηκών, των συμμαχικών υποχρεώσεων και των κανόνων διεθνούς δικαίου, απόβασιν</i><br />
<a name='more'></a><i> στρατιωτικών δυνάμεων εις την νήσον Κύπρον.</i><br />
<i>Η ενέργεια αυτή αποτελεί καταφανή παράβασιν των διεπουσών την Κύπρον διεθνών συμφωνιών, απειλούσαν την διεθνή ειρήνην και αποβλέπουσα εις την εκ μέρους της Τουρκίας πραξικοπηματικήν δημιουργίαν καταστάσεων, αι οποίαι θέτουν εν κινδύνω ζωτικά ελληνικά συμφέροντα.</i><br />
<i>Η Ελλάς καταγγέλλει τας εκνόμους ταύτας ενεργείας και δηλοί ότι θα υπερασπίση πάση δυνάμει τα νόμιμα δικαιώματά της και τα εθνικά της συμφέροντα, οπουδήποτε κρίνει ότι ταύτα απειλούνται εκ παρανόμων και επεκτατικών τουρκικών ενεργειών.</i><br />
<i>Εν όψει της δημιουργηθείσης καταστάσεως, διετάχθη γενική επιστράτευσις».</i><br />
Η Τουρκία είχε εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι από τις 15 του μηνός η Εθνική Φρουρά (με εντολή του στρατιωτικού καθεστώτος της Αθήνας, το οποίο είχε ως ιθύνοντα νου τον «αόρατο» δικτάτορα Δημήτριο Ιωαννίδη) είχε ανατρέψει το νόμιμο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Στη θέση του είχε τοποθετηθεί ο βουλευτής Νίκος Σαμψών…<br />
Η Κύπρος σπαρασσόταν, η Ελλάδα βρισκόταν σε δραματικό σημείο. Οι περισσότερες οικογένειες βρίσκονταν σε βαθιά ανησυχία, αν όχι σε κλαυθμό και οδυρμό. Όλο και κάποιον δικό τους από τους 250.000 νέους που είχαν πάρει «φύλλο πορείας» είχαν να αποχαιρετήσουν…<br />
<br />
<strong>Οι αποφάσεις των στρατιωτικών</strong><br />
<br />
<br />
Τη στιγμή που πραγματοποιείτο η πολιτική αλλαγή στην Κύπρο, στο ίδιο ακριβώς κλίμα βάδιζε και η Αθήνα. Στις 8 το πρωί συνήλθε το Υπουργικό Συμβούλιο για τελευταία φορά Από το προηγούμενο βράδυ, σύμφωνα τουλάχιστον με τα λεγόμενα του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Γρηγορίου Μπονάνου (βλ. «Η Αλήθεια», Αθήνα 1986, σελ. 271), μετά το τέλος σύσκεψης της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας για την αντιμετώπιση του Κυπριακού.<br />
<br />
Γράφει ο Μπονάνος: «Όταν εμείναμε μόνοι οι τέσσαρες (σ.σ.: εννοεί και τους αρχηγούς των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων) ήλεγξα αν παρακολουθούμεθα από κάποιον και όταν εβεβαιώθην ότι αυτό δεν συνέβαινε, τους είπα να καθίσουν. Επίστευα ότι είχεν έλθη η ώρα να υλοποιήσω το σχέδιον που από καιρόν εσκεπτόμην. Να πολιτικοποιήσω το καθεστώς και να απομακρύνω τας Ενόπλους Δυνάμεις από την ευθύνην της διακυβερνήσεως της χώρας και την φθοράν της αναμείξεώς των με έργα άσχετα με την αποστολήν των. Αλλ΄ είχα ανάγκην και της συμφώνου γνώμης των άλλων Αρχηγών. Τας απόψεις μου βεβαίως τας εγνώριζαν όλοι, αφού άλλωστε δεν τας απέκρυπτα και τας είχα αναπτύξει κατ΄ επανάληψιν εις συγκεντρώσεις αξιωματικών. Επηκολούθησε λοιπόν μεταξύ μας η ακόλουθος συνομιλία, την οποίαν μεταφέρω εδώ μαγνητοφωνικώς και κατά λέξιν:<br />
<br />
Aρχηγός προς Γαλατσάνον:<br />
<br />
-Aνδρέα, ελέγχεις τον Στρατόν;<br />
<br />
-Mάλιστα.<br />
<br />
-Εάν διατάξεις οτιδήποτε, θα εκτελεσθή;<br />
<br />
-Mάλιστα.<br />
<br />
Αρχηγός προς Αραπάκην:<br />
<br />
-Πέτρο, ελέγχεις το Ναυτικόν;<br />
<br />
-Mάλιστα, κύριε Αρχηγέ. Είμαι πολύ αγαπητός.<br />
<br />
-Εάν διατάξεις οτιδήποτε, θα εκτελεσθή;<br />
<br />
-Μάλιστα.<br />
<br />
Αρχηγός προς Παπανικολάου:<br />
<br />
-Εσύ, Αλέκο, ελέγχεις την Αεροπορία;<br />
<br />
-Μάλιστα.<br />
<br />
Αρχηγός προς όλους:<br />
<br />
-Τώρα σας ερωτώ, εάν εγώ διατάξω κάτι, σεις θα πειθαρχήσετε και θα το εκτελέσετε;<br />
<br />
Oμόφωνος απάντησις:<br />
<br />
-Βεβαίως, κύριε Αρχηγέ. Οτιδήποτε διατάξετε, θα εκτελεσθή.<br />
<br />
Τόγε ηγέρθην της θέσεώς μου και αντήλλαξα χειραψίαν με έναν έκαστον χωριστά, λέγων: Αυτή η χειραψία είναι η επισφράγισις ενός συμβολαίου τιμής μεταξύ μας. Ουδείς όμως πρέπει να λάβει γνώσιν των αποφάσεών μας, διότι οι μηχανισμοί του Ιωαννίδη παραμένουν ισχυροί ακόμη. Να αναμένετε τας διαταγάς μου».<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η έκθεση Παπανικολάου</strong><br />
<br />
<br />
<br />
Ο Μπονάνος βεβαίως ομιλεί περί δικής του πρωτοβουλίας, από την άλλη ο Παπανικολάου στην «απόρρητη έκθεσή» του (βλ. Σταύρου Ψυχάρη «Τα παρασκήνια της Αλλαγής», β΄ έκδοση, ΤΟ ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη , 2010, σελ. 255-257) γράφει ότι στις 9.15 το πρωί της 23ης Ιουλίου οι τέσσερις αρχηγοί μετέβησαν στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη, όπου «και ενώ ήχων ανταλλαγή ορισμέναι αόριστοι σκέψεις χωρίς να έχει προταθεί παρ΄ ουδενός τι το συγκεκριμένον, εισήλθε σεις το γραφείον ο ταξίαρχος Ιωαννίδης και εκάθησεν εις το αριστερόν του υποφαινομένου. Και πάλιν συνεχίσθη επ? ολίγον η αποφυγή υφ΄ απάντων διατυπώσεως συγκεκριμένης τινός προτάσεως, ότε ο υποφαινόμενος, υπό το κράτος εντόνου εξάρσεως και εν΄ απολύτω πεποιθήσει ότι εξεπλήρουν εθνικόν χρέος, εστράφη προς τον Ιωαννίδην και εν πλήρη πνευματική διαυγεία είπε εις αυτόν:<br />
<br />
«Κύριε ταξίαρχε, σας εγνώρισα για πρώτην φοράν κατά την 25ην Νοεμβρίου 1973. Έλαβον μέρος εις την μεταβολήν διά το καλόν της πατρίδος. Δεν είμαι σε θέσιν να εκτιμήσω τι καλόν επράξατε δια αυτόν τον τόπον, πρέπει όμως να παραδεχθείτε ότι επράξατε και κακόν. Έχετε κάνει λάθος εκτιμήσεως και κατ? αυτήν την στιγμήν η πατρίς ευρίσκεται εις τραγικήν θέσιν. Λέγων όλα αυτά, γνωρίζω ότι είναι δυνατόν να σας προκαλέσω να σύρετε το περίστροφό σας και να με φονεύσετε. Όμως, εν ονόματι των παιδιών μου και εννοώ κυρίως τα παιδιά μου που είναι κατά τη στιγμή αυτή δεμένα μέσα στα αεροπλάνα, και εν? ονόματι όλων των στρατευμένων παιδιών μας και ολοκλήρου της πατρίδος, σας παρακαλώ να μας αφήσετε ησύχους να ίδωμεν πως θα εξέλθωμεν από το αδιέξοδον και να προλάβωμεν μεγαλύτερα δεινά. Σας παρακαλούμεν όλοι μας να μας αφήσετε».<br />
<br />
Ευθύς άμα τω πέρατι των λόγων του υποφαινομένου, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης ηγέρθη, εφόρεσεν το πηλήκιόν του και στραφείς προς τον υποφαινόμενον είπεν:<br />
<br />
«Δεν γνωρίζει καλά ποιος είμαι ο κύριος αρχηγός της αεροπορίας, αλλά αφού βλέπω ότι όλοι σας συμφωνείτε δεν έχω θέσιν ανάμεσά σας και φεύγω».<br />
<br />
Ενώ απείρχετο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του είπε:<br />
<br />
Στάσου πρέπει να βοηθήσεις.<br />
<br />
Και εκείνος απήντησεν:<br />
<br />
Καλά, δεν θα αντιδράσω.<br />
<br />
Με στρατιωτικό χαιρετισμό<br />
<br />
Τότε, ο υποφαινόμενος παρενέβη και πάλιν προσθέσας:<br />
<br />
-Κύριε Ταξίαρχε, πρέπει να διατάξετε τους ανθρώπους σας να πειθαρχήσουν εις ό,τι αποφασίσομεν;.<br />
<br />
Επ΄ αυτού επέμειναν άπαντες και ούτως προ της θύρας εξόδου, απήντησεν: Καλώς. Θα πράξω τούτο, και χαιρετήσας στρατιωτικώς ανεχώρησεν».<br />
<br />
Αλλά και ο ναύαρχος Αραπάκης διεκδικεί την πατρότητα της ιδέας για την αλλαγή. Την τοποθετεί δε ακόμα νωρίτερα (21 Ιουλίου), υποστηρίζοντας (βλ. «Το τέλος της σιωπής», εκδόσεις Λιβάνη, 2000, σελ.301) ότι, σε συζήτηση των τεσσάρων, «εκμεταλλευόμενος την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, βρήκα ότι ήταν οι κατάλληλη ευκαιρία να ρίξω την ιδέα να προχωρήσουμε σε αλλαγή από την στρατιωτική στην πολιτική ηγεσία. Πρότεινα τότε να καλέσουμε τους πολιτικούς και να προχωρήσουμε στη μεταπολίτευση». Πάντως, ξέχωρα από τις μαρτυρίες των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων, ο «ξένος παράγων» (ο δαιμόνιος υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Κίσινγκερ, από το βράδυ της 22ας Ιουλίου είχε προαναγγείλει ότι «ενδεχομένως τη στιγμή αυτή πραγματοποιείται πολιτική μεταβολή» στην Ελλάδα. (βλ. Σπύρου Μαρκεζίνη «Σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος», γ΄ τόμος εκδόσεις Πάπυρος, 1994, σελ. 233).<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Σύσκεψη με τους πολιτικούς</strong><br />
<br />
Στις 2 μετά το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου συνεκλήθη τελικώς η σύσκεψη των πολιτικών, υπό τον Γκιζίκη, στο γραφείο του στη Βουλή. Νωρίτερα οργίαζε το παρασκήνιο. Ο Μπονάνος βολιδοσκόπησε για την πρωθυπουργία τον Πέτρο Γαρουφαλιά, ο οποίος αποδέχθηκε. Ίσως εκείνη την ώρα να ήταν ο πιο αρεστός στους στρατιωτικούς πολιτικός. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στις εκλογές που ακολούθησαν (της 17ης Νοεμβρίου 1974) ηγήθηκε ενός σχήματος που πολιτογραφήθηκε ως «φιλοχουντικό». Θα μπορούσαν να θεωρήσουν κάτι τέτοιο και τον Σπύρο Μαρκεζίνη, αλλά με τι μούτρα, αφού τον είχαν ανατρέψει στις 25 Νοεμβρίου 1973, σταματώντας τη «φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος του Γεωργίου Παπαδόπουλου…<br />
<br />
Στη σύσκεψη προσκλήθηκαν με τηλεφώνημα που τους έγινε από το διευθυντή του Στρατιωτικού Οίκου του Γκιζίκη συνταγματάρχη Μπραβάκο οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Γεώργιος Μαύρος, Στέφανος Στεφανόπουλος, Μαρκεζίνης, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, Ευάγγελος Αβέρωφ, Γαρουφαλιάς, ο οικονομολόγος Ξενοφών Ζολώτας και ο διπλωμάτης Χρήστος Ξανθόπουλος-Παλαμάς.<br />
<br />
Ο Κανελλόπουλος (ο καταργηθείς από την 21η Απριλίου πρωθυπουργός) βρισκόταν στο κατάλυμά του στην Κηφισιά όταν έλαβε το τηλεφώνημα. Άρχισε να οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα το αυτοκίνητό του ώστε να προλάβει να συναντήσει τον Μαύρο (που είχε αναλάβει την εκπροσώπηση της Ενώσεως Κέντρου στο εσωτερικό μετά το θάνατο του Γεωργίου Παπανδρέου) πριν από τη σύσκεψη.<br />
<br />
Οι δύο άνδρες (οι οποίοι είχαν συνδεθεί στενά στην «επταετία») όχι μόνο κατάφεραν να συναντηθούν, αλλά κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης συνομιλίας τους φαίνεται ότι συμφώνησαν ότι μια στέρεη πολιτική κυβέρνηση μπορεί να προκύψει μόνο με τη συμμετοχή των δύο παλαιών μεγάλων κομμάτων: της ΕΡΕ (τελευταίος αρχηγός της ήταν ο Κανελλόπουλος) και της Ενώσεως Κέντρου. Λογικά εκεί θα συμφωνήθηκε και το δίπολο Κανελλόπουλος πρωθυπουργός και Μαύρος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών.<br />
<br />
Στη σύσκεψη προσήλθαν όλοι οι προσκεκληθέντες, πλην του Παλαμά που βρισκόταν στην Κέρκυρα.<br />
<br />
Ο Γκιζίκης ξεκίνησε ζητώντας από τους παρευρισκόμενους να δεχθούν και τη συμμετοχή της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό και έγινε!<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ασκήσεις «επί χάρτου»</strong><br />
<br />
<br />
<br />
Ο ίδιος έθεσε το ερώτημα «μήπως θα πρέπει να εμπλέξουμε την Τουρκία σε πόλεμο στον Έβρο με σκοπό τον αντιπερισπασμό;» (βλ. Αλέξανδρου Ζαούση «O Eμπαιγμός», τόμος β’ εκδόσεις Παπαζήση, 1998, σελ. 429) και, συγχρόνως, πρότεινε τα υπουργεία Εσωτερικών, Εθνικής Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως να παραμείνουν υπό τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων.<br />
<br />
Εισέπραξε αρνητική απάντηση στο ερώτημα και ένα σχεδόν ομόθυμο ΟΧΙ στην πρότασή του. Ίσως μόνο ο Γαρουφαλιάς να το αποδεχόταν με δεδομένο το πρωινό «τάξιμο» του Μπονάνου προς εκείνον. Φαίνεται ότι μες στη φούρια του να ορκιστεί πρωθυπουργός είχε λησμονήσει το αντίστοιχο πάθημα του Μαρκεζίνη κάποιους μήνες νωρίτερα!<br />
<br />
Πιο κατηγορηματικός δε στην άρνηση ήταν ο Μαύρος, ο οποίος απευθυνόμενος προς τον Γκιζίκη (βλ. C.Woodhouse, «Rise and Fall of the Greek Colonels», Λονδίνο 1985, σελ. 164) του είπε: «Θα αστειεύεστε, κύριε πρόεδρε».<br />
<br />
Μίλησαν όλοι, άλλοι ενιαία (Μαύρος-Κανελλόπουλος), άλλοι εμφανώς συγκινημένοι (Νόβας), ένας προτείνοντας για πρωθυπουργό μη πολιτικό πρόσωπο (ο Μαρκεζίνης τον Παλαμά, υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησής του και αναπληρωτή ΥΠ.ΕΞ. της τελευταίας του Παπαδόπουλου) κ.ο.κ.<br />
<br />
Η πλάστιγγα, πάντως, έγερνε προς κυβέρνηση Κανελλόπουλου-Μαύρου με την τυπική συνηγορία όλων. Ακόμα και του Αβέρωφ που συμφώνησε μεν σε αυτή τη λύση αλλά πρότεινε κυβέρνηση να σχηματίσει ο ευρισκόμενος στο Παρίσι Κωνσταντίνος Καραμανλής (βλ. Ψυχάρης, ο.π., σελ. 216) αλλά τον διέκοψε ο Γκιζίκης λέγοντάς του ότι «επειγόμεθα κι εκείνος βρίσκεται μακριά». Στις 17.40 μ.μ. περατώθηκε η σύσκεψη με τους Κανελλόπουλο και Μαύρο να δεσμεύονται ότι στις 8 μ.μ. θα επανέλθουν για να παρουσιάσουν ενώπιον όλων τη σύνθεση της κυβέρνησής τους. Αποχώρησαν και οι υπόλοιποι πολιτικοί. Όλοι πλην ενός!<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Το «άδειασμα» στον Κανελλόπουλο</strong><br />
<br />
<br />
<br />
Πέντε λεπτά μετά το τέλος της σύσκεψης, από την Προεδρία της Δημοκρατίας ανακοινώθηκε και μεταδόθηκε από τα υπάρχοντα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα ότι «ενόψει των εξαιρετικών περιστάσεων υπό τας οποίας τελεί η πατρίς, αι ένοπλοι δυνάμεις απεφάσισαν όπως αναθέσουν την διακυβέρνησιν της χώρας εις πολιτικήν κυβέρνησιν».<br />
<br />
Αυτό ήταν! Χιλιάδες πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους ολόκληρης της χώρας πανηγυρίζοντας για την πτώση ενός καθεστώτος που εγκαθιδρύθηκε πριν από επτά και πλέον χρόνια.<br />
<br />
Οι λαϊκές εκδηλώσεις ανησύχησαν τους κρατούντες και στις 7.45 μ.μ. το αρχηγείο των Ενόπλων Δυνάμεων αναγκάστηκε να μεταδώσει:<br />
<br />
«Ως εγνωστοποιήθη διά προηγουμένης ανακοινώσεως της Προεδρίας της Δημοκρατίας η χώρα αποκτά πολιτικήν κυβέρνησιν. Συνιστάται εις τον λαόν να τηρήσει την ψυχραιμίαν και την αυτοκυριαρχίαν του προς το καλόν του έθνους». Ένα τέταρτο αργότερα οι πολιτικοί άρχισαν να καταφθάνουν στο χώρο του Κοινοβουλίου για τη νέα σύσκεψη, αποθεούμενοι από τους πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί στον ευρύτερο χώρο της πλατείας Συντάγματος. Χρειάστηκαν αρκετά λεπτά της ώρας για να φθάσει ο καθένας τους στο γραφείο του Γκιζίκη.<br />
<br />
Στον προθάλαμο του προεδρικού γραφείου οι περισσότεροι πίστευαν ότι σε λίγο θα ορκιζόταν πρωθυπουργός ο Κανελλόπουλος. Ο ίδιος βεβαίως είχε ενημερωθεί από τις 6.15 μ.μ. ότι κυβέρνηση θα σχημάτιζε τελικώς ο Καραμανλής. Ο Αβέρωφ, ο οποίος είχε παραμείνει στο γραφείο με τους στρατιωτικούς, μετά το τέλος της πρώτης συσκέψεως είχε μπει στον κόπο να τον ενημερώσει για την εξέλιξη. Μέσα σε μισή ώρα ο Ηπειρώτης πολιτικός (ηγετικό στέλεχος της ΕΡΕ) είχε καταφέρει όχι μόνο να πείσει τους Γκιζίκη, Μπονάνο, Γαλατσάνο, Αραπάκη και Παπανικολάου αλλά να βρει και στο τηλέφωνο τον Καραμανλή, να τους τον δώσει να μιλήσουν μαζί του και να εξασφαλίσει τελικώς τη δέσμευσή του ότι εντός των επομένων ωρών θα επιστρέψει «με κάθε μέσο» στην Ελλάδα.<br />
<br />
Στις 9 μ.μ. ξεκίνησε η προγραμματισθείσα σύσκεψη. Ο Κανελλόπουλος πρότεινε να διακόψουν και να συναντηθούν εκ νέου μετά τα μεσάνυχτα όταν θα επέστρεφε ο Καραμανλής. Ο Γκιζίκης δεν το δέχτηκε τονίζοντας ότι «ήδη ευρισκόμεθα σε διαρκή σύσκεψη γιατί δεν ξέρουμε τι γίνεται». Και όντως ο Μαύρος, έχοντας αναλάβει άτυπα καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών, βρισκόταν μ’ ένα τηλέφωνο στο χέρι επικοινωνώντας πότε με την Κύπρο και πότε με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ενημέρωνε τους υπολοίπους για τις εξελίξεις στο πεδίο των στρατιωτικών και διπλωματικών μαχών.<br />
<br />
<strong>Δεν πήρε τον τέως βασιλιά</strong><br />
<br />
Εκείνες τις ώρες ο ευρισκόμενος ακόμα στο Παρίσι Καραμανλής ρύθμιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες της επιστροφής του. Επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο ο οποίος ήταν στο Λονδίνο. Ο τελευταίος του ζήτησε να τον συνοδεύσει στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο, ο Καραμανλής τού είπε να καθυστερήσει την άφιξή του στην Αθήνα κι ότι θα τον ειδοποιούσε ο ίδιος «σε λίγες ημέρες». (Βεβαίως αυτή η πρόσκληση δεν έφτασε ποτέ και σε κάθε ευκαιρία ο τέως βασιλεύς τονίζει ότι εξηπατήθη από τον Καραμανλή). Στις 10.20 μ.μ. ανακοινώνεται επίσημα το… όνομα. Τα μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν: «Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ανεχώρησε ήδη εκ Παρισίων δι’ Αθήνας, κληθείς όπως συμμετάσχει της συσκέψεως την οποίαν συνεκάλεσεν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στρατηγός Γκιζίκης».<br />
<br />
Λίγο νωρίτερα, στις 10 ακριβώς, ο Καραμανλής αναχωρώντας από το αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ, με αεροσκάφος που του είχε διαθέσει ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας περιορίστηκε σε… είκοσι μόνο λέξεις: «Θα επαναλάβω», είπε, «τας λέξεις του Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών (σ.σ. Χάρι Τρούμαν) όταν του ανεκοινώθη ο θάνατος του Προέδρου Ρούσβελτ: Boys pray for me (Παιδιά, προσεύχεσθε δι΄ εμέ)».<br />
<br />
Έπειτα από τέσσερις ώρες το αεροσκάφος προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Χιλιάδες πολίτες είχαν καταφέρει να διεισδύσουν ακόμα και στο διάδρομο προσγειώσεως. Δήλωσε ότι επιθυμεί «ενότητα, σωφροσύνην και υπομονήν» και επιβιβάστηκε σε αυτοκίνητο που τον μετέφερε στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Στο περιστύλιο τον υποδέχτηκαν οι Γκιζίκης και Καραμανλής και ακολούθως πήρε μέρος στη σύσκεψη των πολιτικών και της στρατιωτικής ηγεσίας.<br />
<br />
Κυβέρνηση κεντροδεξιάς<br />
<br />
Ενώπιον του Γκιζίκη και χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ στις 4.20 π.μ. ορκίστηκε πρωθυπουργός.<br />
<br />
Στις 4 το απόγευμα, παρουσία του, ορκίστηκε το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησής του: Μαύρος (αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών), Ζολώτας (Συντονισμού), Αβέρωφ (Εθνικής Αμύνης), Γεώργιος Ράλλης (Εσωτερικών), Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου (Δικαιοσύνης), Σόλων Γκίκας (Δημοσίας Τάξεως), Νικόλαος Λούρος (Παιδείας), Κωνσταντίνος Τσάτσος (Πολιτισμού), Κώστας Λάσκαρης (Απασχολήσεως), Ανδρέας Κοκκέβης (Κοινωνικών Υπηρεσιών) και Παναγιώτης Λαμπρίας (υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ).<br />
<br />
Δύο μέρες αργότερα η κυβέρνηση συμπληρώθηκε με τους: Χριστόφορο Στράτο, Γιάγκο Πεσμαζόγλου, Δημήτριο Παπασπύρου, Χαράλαμπο Πρωτοπαππά, Αθανάσιο Κανελλόπουλο, Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη, Γεώργιο Μυλωνά, Ιωάννη Μηναίο, Ευάγγελο Δεβλέτογλου, Γιάννη Μπούτο, Γιάννη Βαρβιτσιώτη, Δημήτρη Τσάτσο, Κωνσταντίνο Αποσκίτη, Γεώργιο Γιαννόπουλο, Γεώργιο Παπαγιαβή, Αθανάσιο Ταλιαδούρο, Κωστή Στεφανόπουλο, Αθανάσιο Τσαλδάρη, Κώστα Αλαβάνο και Μανώλη Κεφαλογιάννη.<br />
<br />
Αργότερα έγιναν μέλη αυτής της κυβέρνησης οι Δημήτρης Μπίτσιος, Ιωάννης Κατσαδήμας και Βάσος Βασιλείου.<br />
<br />
Η κυβέρνηση αυτή πολιτογραφήθηκε «εθνικής ενότητας», αλλά αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά επρόκειτο για κυβέρνηση στελεχών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, πριν και μετά την πτώση της δικτατορίας. Από τα 35 συνολικά μέλη της, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, στις εκλογές που ακολούθησαν τα 25 συμπαρατάχθηκαν με τη Νέα Δημοκρατία (κόμμα το οποίο ίδρυσε ο Καραμανλής) και μόλις 10 (Μαύρος, Κοκκέβης, Πεσμαζόγλου, Πρωτοπαππάς, Κανελλόπουλος, Μαγκάκης, Μυλωνάς, Δ. Τσάτσος, Αλαβάνος και Παπαγιαβής) πολιτεύτηκαν με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις που είχε αρχηγό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.<br />
<br />
Δεν κλήθηκαν να συμμετάσχουν ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου (ο οποίος στις 3 Σεπτέμβρη ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ) ούτε οι δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς (ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτερικού και ΕΔΑ). Άρα…<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-90095286700711718082013-07-14T13:46:00.000+03:002013-07-14T14:30:27.625+03:0014 ΙΟΥΛΙΟΥ 1965, ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 48 ΧΡΟΝΙΑ: ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ "ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRMZXFXeUpu0zNwj81zxHHZMldnDXSEGV3f9ZnuK_LspAyvic0eRvBqvclj6WuAMttk1PGcG0xl1r5ommsUd73_IYhfjI9Kj4UeZaPAJjci4c5P5ogK-ZxL6sKTLu-XGVXPQxkMei9Ccz4/s1600/%CE%99%CE%A6+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRMZXFXeUpu0zNwj81zxHHZMldnDXSEGV3f9ZnuK_LspAyvic0eRvBqvclj6WuAMttk1PGcG0xl1r5ommsUd73_IYhfjI9Kj4UeZaPAJjci4c5P5ogK-ZxL6sKTLu-XGVXPQxkMei9Ccz4/s320/%CE%99%CE%A6+1.jpg" width="234" /></a></div>
Του<b> ΛΑΖΑΡΟΥ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ</b><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><br /></span>
<span style="font-family: Times New Roman;">Τετάρτη 14 Ιουλίου 1965: Πολύ υψηλότερο κι από τη θερμοκρασία (που σε τέτοιο μήνα χτυπάει «σαραντάρια» σε αυτή τη χώρα) ήταν το πολιτικό θερμόμετρο της ημέρας αφού σχεδιαζόταν η πτώση της κυβέρνησης. </span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Τυπικά η πολιτική κρίση είχε εκδηλωθεί από την άρνηση του υπουργού Άμυνας Πέτρου Γαρουφαλιά να υποβάλλει την παραίτησή του, όπως του ζητούσε ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">Ο Γαρουφαλιάς, παλαιός φίλος του «Γέρου» (απέκτησε αυτό το παρεπίθετο λόγω των 77 χρόνων που κουβαλούσε στην πλάτη του), έχοντας τις</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"> «πλάτες» του Παλατιού τώρα, υποστήριζε ότι ο πρωθυπουργός επιθυμούσε να αλώσει το στράτευμα και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι βρίσκονταν σε εξέλιξη οι έρευνες για την οργάνωση ΑΣΠΙΔΑ, στην οποία είχε αναμειχθεί το όνομα του γιού του, του αναπληρωτή υπουργού Συντονισμού Ανδρέα</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"> Παπανδρέου.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Ο νεαρός (24 μόλις ετών) βασιλιάς Κωνσταντίνος μετείχε των όλων παρασκηνιακών διαδικασιών αλλά εξ αποστάσεως πλέον. Με τη σύζυγό του Άννα- Μαρία βρίσκονταν στην Κέρκυρα, όπου απολάμβαναν τη νεογέννητη κόρη τους, την πρωτότοκο Αλεξία. Από εκεί, είχε ανταλλάξει τρεις, σε οξύτατο ύφος, επιστολές με τον πρωθυπουργό και ήταν κατηγορηματική η άρνησή του να υπογράψει διάταγμα που θα του ανέθετε, εκ παραλλήλου, και τα καθήκοντα του υπουργού Άμυνας.</span><br />
<b><span style="font-family: Times New Roman;">Βρετανία και Γαλλία</span></b><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Η βρετανική εφημερίδα «Daily Express» έγραφε ότι «εάν ο βασιλεύς επιμείνει εις την άρνησίν του να υπογράψει το διάταγμα περί απολύσεως του κ. Γαρουφαλιά, θα αναγκαστεί να δεχθεί παραίτησιν του πρωθυπουργού και να προκηρύξει νέας εκλογάς. Αλλά αι εκλογαί συμφέρουν εις τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος πιστεύει ότι θα αύξανε την πλειοψηφίαν του. Και μια μεγάλη νίκη του θα αποτέλει εξουθενωτικόν πλήγμα κατά της ελληνικής μοναρχίας».</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Την ίδια μέρα η Γαλλία εόρταζε την επέτειο της επανάστασης, την κατάληψη της Βαστίλης. Οι πρεσβείες της σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου θα είναι ανοικτές το βράδυ για να υποδεχθούν στους κήπους τους υψηλούς προσκεκλημένους τους. Σε όλες, εκτός από την Αθήνα!</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Ο πρέσβης Ζαν Μπαγέν, ευφυής άνθρωπος, αντιλαμβανόμενος ότι στην πρωτεύουσα του παρασκηνίου (εκείνες τις ημέρες) κανείς δεν έχει όρεξη για… παράτες. Έτσι, καλεί σε μια μεσημβρινή δεξίωση «διά κυρίους μόνον». Δεν θα παραστούν ούτε ο βασιλιάς , ούτε ο πρωθυπουργός. Εξάλλου οι σχέσεις τους βρίσκονταν στο ναδίρ…</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Οι υπόλοιποι προσκεκλημένοι συζητούσαν, συζητούσαν αλλά άκρη δεν έβγαλαν. Κανείς δεν ήταν σε θέση να προβλέψει με σαφήνεια τις εξελίξεις. Κανείς ή μόλις τέσσερις-πέντε «μυημένοι»;</span><br />
<b><span style="font-family: Times New Roman;">Πνευματική απώλεια</span></b><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Βαρύ το κλίμα στο πολιτικό σκηνικό και ακριβώς το ίδιο στον πνευματικό κόσμο που συγκεντρώθηκε στις 6 το απόγευμα στο Α’ νεκροταφείο. Βρέθηκε εκεί για να απευθύνει το «ύστατο χαίρε» σε έναν κορυφαίο των γραμμάτων και των τεχνών: Το λογοτέχνη, ζωγράφο και αγιογράφο Φώτη Κόντογλου που είχε φύγει από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-78465349186397920412013-06-22T13:02:00.000+03:002013-06-22T14:28:08.948+03:00Ελλάδα και κυβερνήσεις συνεργασίας: Ιστορική αναδρομή από το 1926 μέχρι σήμερα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFAEaLiwwhqjXKDsah8g_fgqJ6qnR3YrYgH8Qv01ITppXL7tPHQmLAzaP-xX3p_ZshIA-cCXEQONX2XGEDZ5cJdgXloPYgBLbQnBTiOr30E_39OXwD0c8s4jcaZNBCpkAJnRQrHCbGxLLq/s1600/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFAEaLiwwhqjXKDsah8g_fgqJ6qnR3YrYgH8Qv01ITppXL7tPHQmLAzaP-xX3p_ZshIA-cCXEQONX2XGEDZ5cJdgXloPYgBLbQnBTiOr30E_39OXwD0c8s4jcaZNBCpkAJnRQrHCbGxLLq/s400/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div>
<b><i>Η λεγόμενη Οικουμενική του 1926, η λυκοφιλία Πλαστήρα και Σοφοκλή, τα χρόνια της Αποστασίας, ο Τζανετάκης, ο Ζολώτας, ο Παπαδήμος και ο Σαμαράς</i></b><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">Γράφει ο</span> <b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b><br />
<br />
Κουλτούρα κυβερνήσεων συνεργασίας, όπως η σημερινή, αλλά κατά κάποιον τρόπο όμορων πολιτικών χώρων, είχε η Ελλάδα τόσο κατά την προπολεμική περίοδο όσο και τα κατοπινά χρόνια.<br />
Η αρχή έγινε με την κυβέρνηση<br />
<a name='more'></a> «ιστορικού συμβιβασμού» που προέκυψε μετά την εκλογική αναμέτρηση της 7ης Νοεμβρίου 1926, η οποία είχε πολλά και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Το πρώτο ήταν ότι συμμετείχαν σε αυτή και οι δυνάμεις των βασιλοφρόνων, που είχαν απόσχει από τις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923, οι οποίες ακολούθησαν την Επανάσταση του 1922 και την «εκτέλεση των εξ». Το δεύτερο ότι ήταν η πρώτη αναμέτρηση που έγινε με κάλπες και ψηφοδέλτια (εγκαταλείφθηκε οριστικά το σφαιρίδιο) καθώς και με αναλογικό σύστημα. Το τρίτο ότι πήρε για πρώτη φορά μέρος το ΚΚΕ ως αυτόνομη πολιτική οντότητα στο σχήμα Ενιαίο Μέτωπο Εργατών Αγροτών, έλαβε 4,38% και 10 έδρες. Δηλαδή, μπορούμε να υποστηρίξουμε πλέον ότι εκτός από το ΠΑΣΟΚ που στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις κινήθηκε κοντά (πιο κάτω) από το… ιδρυτικό ποσοστό του και το ΚΚΕ επιστρέφει σε αυτό που έλαβε πριν από 86 χρόνια!<br />
Οι κάλπες του 1926 έδωσαν σχεδόν ισοψηφία σε βουλευτές ανάμεσα στο βενιζελογενές και στο αντιβενιζελικό στρατόπεδο. Υπερτερούσε κατά δέκα το βενιζελογενές, έχοντας 143 επί συνόλου 286 αλλά δεν γινόταν καν λόγος για αξιοποίηση των κομμουνιστικών ψήφων. Αυτός ήταν ο κυρίαρχος διαχωρισμός που γινόταν τότε παρότι οι πρωταγωνιστές του «εθνικού διχασμού» ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο βασιλιάς κατοικούσαν στην αλλοδαπή. Βασικοί πυλώνες του πρώτου χώρου ήταν η Ένωση Φιλελευθέρων (είχε προκύψει από τους Προοδευτικούς Φιλελεύθερους του Γεωργίου Καφαντάρη και τους Συντηρητικούς του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου) που πρώτευσε με 31,63% και 108 έδρες και τη Δημοκρατική Ένωση του Αλεξάνδρου Παπαναστασίου που κατέλαβε την τέταρτη θέση με 6,48% και 17 έδρες.<br />
Η άλλη πλευρά εκπροσωπήθηκε κυρίως από το Λαϊκόν Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη με 20,27% και 63 έδρες και το Κόμμα Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά (15,74% και 54 βουλευτές).<br />
<b>Έφευγαν ο ένας μετά τον άλλο</b><br />
Κι εκεί που φαινόταν πολιτικό αδιέξοδο τα τέσσερα πρώτα κόμματα της νέας Βουλής κατέληξαν σε κυβερνητική συνεργασία με πρωθυπουργό τον μάλλον αποστασιοποιημένο από την ενεργό πολιτική, φιλοβασιλικό αλλά μετριοπαθή, Αλέξανδρο Ζαΐμη, που ορκίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου. Στις 17 Αυγούστου 1927 ανασχηματίστηκε η κυβέρνηση μετά την αποχώρηση του Λαϊκού Κόμματος που επιθυμούσε ακόμα μεγαλύτερη επαναφορά αποστράτων αξιωματικών στις Ένοπλες Δυνάμεις ενώ από τις 8 Φεβρουαρίου 1928 στη σύνθεσή της δεν βρίσκονταν ούτε στελέχη της Δημοκρατικής Ενώσεως μετά την αποχώρηση του Παπαναστασίου λόγω αντίθεσής του με τις συμβάσεις που υπέγραφε ο υπουργός Συγκοινωνιών Μεταξάς.<br />
Όλες αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν σε νέες εκλογές στις 19 Αυγούστου 1928, τις οποίες κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση (ποσοστό46,94%) ο επανακάμψας Βενιζέλος.<br />
Ο Κρης πολιτικός ουσιαστικά εξάντλησε την τετραετία και διενήργησε τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου 1932, οι οποίες έφεραν σχεδόν απόλυτη ισοψηφία όχι μόνο Λαϊκών και Φιλελευθέρων αλλά και σε έδρες ανάμεσα στους συμμάχους του καθενός. Τη λύση έδωσαν νέες κάλπες στις 5 Μαρτίου 1935, όταν επικράτησαν οι δεξιές- φιλοβασιλικές δυνάμεις. Ακολούθησαν ένα αποτυχημένο βενιζελικό κίνημα, νέες εκλογές χωρίς τους βενιζελικούς, η επαναφορά του βασιλιά, κι άλλες κάλπες, η δικτατορία του Μεταξά, ο πόλεμος, η απελευθέρωση, η αναμέτρηση της 31ης Μαρτίου 1946 (χωρίς τη συμμετοχή της ισχυρής τότε Αριστεράς) και ο εμφύλιος…<br />
<b>Η παραχώρηση της πρωθυπουργίας</b><br />
Κι ακριβώς, κατά τη διάρκεια του τελευταίου, για να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» ο πρωθυπουργός και αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Ντίνος Τσαλδάρης προσέφερε την προεδρία της κυβέρνησης αρχικά στον εξωκοινοβουλευτικό Δημήτριο Μάξιμο (24 Ιανουαρίου έως 29 Αυγούστου 1947) και στη συνέχεια, αφού επανέκαμψε ο ίδιος για 9 μόλις μέρες, στον γηραιό Θεμιστοκλή Σοφούλη των Φιλελευθέρων. Ο Σαμιώτης πολιτικός παρέμεινε στην αρχή μέχρι το θάνατό του στις 24 Ιουνίου 1949. Τον διαδέχθηκε ο εξωκοινοβουλευτικός Αλέξανδρος Διομήδης κι εκείνον ο Πρόεδρος της Βουλής Τζον Θεοτόκης, ο οποίος εγκατέλειπε την πολιτική και ανέλαβε να διενεργήσει τις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950.<br />
<b>Μαζί δεν έκαναν…</b><br />
Εκείνες οι κάλπες έδωσαν την πλειοψηφία στα τρία κόμματα του Κέντρου, των Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου, ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα και Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού του Γεωργίου Παπανδρέου. Όμως η συνεννόηση ανάμεσα στον κεντροδεξιό Βενιζέλο, στον κεντροαριστερό Πλαστήρα και στον Παπανδρέου του «μεσαίου χώρου» δεν ήταν (ειδικά ανάμεσα στους δύο πρώτους) διόλου εύκολη.<br />
Κυβέρνηση σχημάτισε αρχικά ο Βενιζέλος (23 Μαρτίου-15 Απριλίου), ακολούθως ο Πλαστήρας μέχρι τις 21 Αυγούστου, όταν ανέλαβε και πάλι ο Βενιζέλος, ο οποίος οδήγησε τον τόπο στην αναμέτρηση της 9ης Σεπτεμβρίου 1951.<br />
Τότε ο Πλαστήρας πήρε διακριτά την πρωτοκαθεδρία του Κεντρώου χώρου, αφήνοντας πίσω του τον Βενιζέλο και τον Παπανδρέου εκτός Βουλής. Σχημάτισε κυβέρνηση στις 27 Νοεμβρίου αλλά οι εσωτερικές πιέσεις, το Παλάτι και ο ξένος παράγων τον ώθησαν σε προκήρυξη νέων εκλογών για τις 16 Νοεμβρίου 1952. Εκεί, με πλειοψηφικό σύστημα και σε συνασπισμό της ΕΠΕΚ με το Κόμμα Φιλελευθέρων ηττήθηκε καθαρά από τον Ελληνικό Συναγερμό του νέου ηγέτη της Δεξιάς Αλεξάνδρου Παπάγου, με τον τελευταίο να έχει και τον… Παπανδρέου στους συνδυασμούς του!<br />
<b>Στα Ιουλιανά</b><br />
Οι επόμενες κυβερνήσεις συνεργασίας στη χώρα μας, διαδοχικές και τρεις τον αριθμό, σχηματίστηκαν μετά την αποστασία βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, της Ενώσεως Κέντρου, από τις 15 Ιουλίου 1965 με πρωθυπουργούς κατά σειρά τους Γεώργιο Αθανασιάδη- Νόβα, Ηλία Τσιριμώκο και Στέφανο Στεφανόπουλο έχοντας όλοι τους τη στήριξη της ΕΡΕ του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και του μικρού Κόμματος Προοδευτικών Σπύρου Μαρκεζίνη ο πρώτος και ο τρίτος.<br />
<b>Από το 1974 κι έπειτα</b><br />
Η μεταδικτατορική Ελλάδα βρίσκει τους πραξικοπηματίες να αναθέτουν την πρωθυπουργία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος σχημάτισε μεν κυβέρνηση που είχε κορμό τους παλαιούς του συνεργάτες στην ΕΡΕ αλλά συμπεριέλαβε και στελέχη τόσο της Ενώσεως Κέντρου, των αποστατών αλλά και των αντιστασιακών «Νέων Πολιτικών Δυνάμεων».<br />
Οι τέσσερις κάλπες που ακολούθησαν (1974, 1977, 1981 και 1985) έδωσαν μονοκομματικές κυβερνήσεις. Σχήματα συνεργασίας προέκυψαν μόνο μετά τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989 (ανάμεσα στη Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του ενιαίου τότε Συνασπισμού, του ΚΚΕ και της ΕΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου, με πρωθυπουργό τον Νεοδημοκράτη βουλευτή Τζαννή Τζανετάκη) κι εκείνων της 5ης Νοεμβρίου του ιδίου έτους, με τον καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα και τη στήριξη Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού.<br />
Πολλά χρόνια μετά (11 Νοεμβρίου 2011) ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ «τα βρήκαν» στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου ενώ από το 2012 ο Αντώνης Σαμαράς πέραν από το κόμμα του, στηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Και πλέον μόνο από το ΠΑΣΟΚ…<br />
Ιστορικά πάντως προκύπτει ότι καμία κυβέρνηση συνεργασίας δεν συμπλήρωσε ούτε καν δύο χρόνια ζωής!<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-78019210794124242162013-06-15T00:05:00.000+03:002013-06-15T12:34:06.820+03:00ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ... ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKe_eiPUR6e7VhfAET2UEm_eL0Stjj8erwXqy80_raMEr0mpmQ9bPgY__mNAm-6ZeE5PjeB6pK7SIkrv3VwvLTgJiivYXHL8wnpbBZERhDLFJR4vsW30NF7x-PERHto5Tp0Ab8ttngrVOi/s1600/%CE%B9.%CF%86.+(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKe_eiPUR6e7VhfAET2UEm_eL0Stjj8erwXqy80_raMEr0mpmQ9bPgY__mNAm-6ZeE5PjeB6pK7SIkrv3VwvLTgJiivYXHL8wnpbBZERhDLFJR4vsW30NF7x-PERHto5Tp0Ab8ttngrVOi/s400/%CE%B9.%CF%86.+(1).jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;">Γράφει ο</span> <b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b><br />
<br />
Εκείνο το πρωϊνό της Παρασκευής 15 Ιουνίου 1973 υποτίθεται ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος προσερχόταν σε μια φαινομενικά ήσυχη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.<br />
Είχαν προηγηθεί η κατάργηση του βασιλικού θεσμού (περισσότερα στο<br />
<a name='more'></a> <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html</a>)και η εξαγγελία για τη διενέργεια δημοψηφίσματος<br />
Αυτά για εκείνους που δεν γνώριζαν αφού στη συνεδρίαση υπήρχαν δύο μεγάλα «αγκάθια». Το πρώτο ήταν ποιός θα κατελάμβανε το αξίωμα του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας το οποίο προβλεπόταν με τα νέα δεδομένα. Και το δεύτερο τί θα γινόταν με τη βασιλική περιουσία.<br />
Οι «σκληροί» του καθεστώτος μπορεί εδώ και δύο εβδομάδες να ένιωθαν ικανοποιημένοι και με την τυπική εκπαραθύρωση του άνακτος αλλά ο Παπαδόπουλος , ο οποίος γνώριζε « πρόσωπα και πράγματα» ήταν βέβαιος ότι δεν θα αρκούνταν σε αυτό.<br />
Για το θέμα του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας έπρεπε να βαδίσει σε τεντωμένο σχοινί. Η λογική έλεγε ότι θα επέλεγε έναν από τους άλλους δύο της «τριανδρίας», τον Στυλιανό Παττακό ή τον Νικόλαο Μακαρέζο. Αν επέλεγε όμως τον έναν, ο άλλος είναι λογικό ότι θα απαιτούσε να γίνει πρωθυπουργός μετά το δημοψήφισμα της 29ης Ιουλίου. Αλλά , ο Παπαδόπουλος είχε αποφασίσει να αναθέσει την προεδρία της κυβέρνησης σε πολιτικό πρόσωπο. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε, ότι το απόγευμα της 6ης Ιουνίου είχε πραγματοποιήσει για το σκοπό αυτό μυστική συνάντηση, στην κατοικία του στο Λαγονήσι, με τον αρχηγό του Κόμματος Προοδευτικών Σπύρο Μαρκεζίνη.<br />
Κατά τον Μαρκεζίνη « μου εξήγησεν αμέσως τον σκοπόν της προσκλήσεως , ότι δηλαδή είχε εξουσιοδοτηθεί από τους κ. Αγγελήν, Παττακόν και Μακαρέζον να βολιδοσκοπηθώ εάν και υπό ποίους όρους θα ήθελον να αναλάβω τον σχηματισμόν της πρώτης κυβερνήσεως μετά την διεξαγωγήν του δημοψηφίσματος» ( Σπ.Β.Μαρκεζίνη, «Αναμνήσεις 1972-1974», Αθήναι 1979, σελ. 163)<br />
«Μου ετόνισεν ότι ουδείς άλλος εγνώριζε τι» συνέχισε,και αυτή πρέπει να ήταν η αλήθεια. Με τη διαφορά ότι ο Μακαρέζος (« Πως καταλήξαμε στη « μεταπολίτευση» εκδόσεις Φιλιππότη, 2010) ομολόγησε ότι ο ίδιος διαφώνησε με την επιλογή Μαρκεζίνη.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Άρχεται η συνεδρίασις</span></b><br />
<br />
Επειδή η ημέρα ( 15 Ιουνίου) δεν ήταν η πιο εύκολη για τον Παπαδόπουλο, σε μια προσπάθεια προφανώς να τέθει- σε πρώτο στάδιο- υπεράνω διενέξεων κάλεσε τον Παττακό και του είπε να ξεκινήσει εκείνος τη διαδικασία. Όπερ και εγένετο...<br />
Ο Παττακός έδωσε το λόγο στον Αγαθαγγέλου, ο οποίος ανέγνωσε το σχέδιο του ψηφίσματος για την Αναθεώρηση του Συντάγματος του 1968 που το ίδιο το καθεστώς είχε καταρτίσει.<br />
Μόλις τελείωσε η ανάγνωση έγιναν πολλές παρατηρήσεις και ερωτήσεις από τα μέλη της κυβέρνησης.<br />
Ήδη για το ζήτημα της βασιλικής περιουσίας ο υφυπουργός- περιφερειακός διοικητής Θεσσαλίας Χρήστος Μίχαλος ( ο πατέρας του σημερινού προέδρου του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνου Μίχαλου) είχε πει ότι « αν φανώμεν γενναιόδωροι και διεθνώς η γενναιοδωρία αυτή θα εκτιμηθεί».<br />
«Ας το αφήσωμεν αυτό κ. Μίχαλε και θα το συζητήσωμεν εις το τέλος που θα έλθει και ο κ. πρόεδρος» τον διέκοψε ανήσυχος ο Στ. Παττακός.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Είσοδος στην αίθουσα </span></b><br />
Όταν (επιτέλους) μπήκε στην αίθουσα ο Παπαδόπουλος έπεσαν βροχή οι ερωτήσεις και ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Σπύρος Κατσώτας ( ο παλαιός βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου) έθεσε διακριτικά το πρώτο από τα δύο «αγκάθια» λέγοντας :<br />
« Εάν το κείμενον δοθεί σήμερον εις την δημοσιότητα πρέπει να συμπληρωθεί και το όνομα του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας».<br />
Όμως , ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρωθυπουργός δεν του άφησε κανένα περιθώριο να συνεχίσει.<br />
«Θα το είπωμεν εν συνεχεία» του απάντησε ορθά – κοφτά.<br />
Μετά από κανά εικοσάλεπτο συζητήσεων ξεκίνησε το ντέρμπι. Το εναρκτήριο λάκτισμα το έδωσε ( ποιος άλλος;) ο Λαδάς, τον οποίο σειρά μαρτυριών φέρει να αποκαλούσε «κωλόπαιδο» τον βασιλιά στις ιδιωτικές του συζητήσεις με τρίτους.<br />
Ενώ ο Παπαδόπουλος αναφερόταν στην περιουσία του άνακτος έγιναν οι εξής τοποθετήσεις και διάλογοι:<br />
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΔΑΣ (υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών): Η ατομική αυτή περιουσία , από πού έχει προέλθει κύριε πρωθυπουργέ; Μήπως από εράνους και δωρεάς;<br />
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ : Υποτίθεται ότι προέρχεται από το περίσσευμα της βασιλικής χορηγείας.<br />
ΛΑΔΑΣ: Να την δημεύσωμεν κύριε πρωθυπουργέ.<br />
<b><span style="font-size: large;">Το ...κάψιμο του χεριού</span></b><br />
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Ενθυμηθείτε την παροιμίαν, η οποία λέγει ότι εάν κάποιος σου κάψει το χέρι κάποτε μπορεί να του πεις «καλά». Εάν όμως σου πάρει την περιουσίαν, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ.<br />
ΛΑΔΑΣ: Να μην το ξεχάσει ποτέ, μας συμφέρει αυτό.<br />
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ (υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ) : Μία μερίς πολιτών έχει ένα συναισθηματικόν δεσμόν, ο οποίος θα ειταθεί και θα οξυνθεί επί τη σκέψει ότι δημεύομεν περιουσίαν.<br />
ΛΑΔΑΣ: Δεν αποφασίζωμεν δια την περιουσίαν ενός ανθρώπου, ο οποίος βάλλει συνεχώς κατά του έθνους. Μου κάνει κατάπληξιν.<br />
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Εϊναι άποψίς σας αυτή και ο καθένας έχει την άποψίν του.<br />
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ (υφυπουργός Παιδείας) : Πάντως, εγώ δεν ημπορώ να αντιληφθώ διατί φοβούμεθα την δήμευσιν.<br />
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: H δήμευσις θα ήτο πολιτικόν σφάλμα και θα δημιουργήσει ζητήματα δια την κοινή γνώμην.<br />
ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ( υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας, παλαιός βουλευτής της ΕΡΕ και πατέρας του μετέπειτα βουλευτή και υφυπουργού της Νέας Δημοκρατίας Θεόδωρου Δαμιανού): Όταν η κοινή γνώμη μάθει, ποία είναι η περιουσία και μάλιστα ότι μέρος αυτής προέρχεται εκ δωρεών, δεν νομίζω ότι θα δημιουργήσει ζητήματα, ούτε συμπάθειας.<br />
ΛΑΔΑΣ: Τουναντίον, εγώ νομίζω ότι η δήμευσις θα είναι υπέρ ημών.<br />
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: (υφυπουργός Προγραμματισμού) : Μία λύσις θα ήτο να πάρει την περιουσίαν το ελληνικόν δημόσιον και να δώσει εις τον τέως βασιλέα μίαν ισόβιον χορηγίαν.<br />
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι το χειρότερο.<br />
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ : Τότε ας δοθεί εφάπαξ.<br />
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Να έχωμεν την ευχέρειαν, εν συνεχεία, δια νομοθετικού διατάγματος να καθορίσωμεν το τίμημα. Να το βάλωμεν και δια την κινητήν περιουσίαν.<br />
ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ : Τα κινητά εάν είναι δυνατόν να τα πάρει όλα, ούτως ώστε να μην υπάρχει ούτε ως ανάμνησις εδώ.<br />
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (υφυπουργός Εσωτερικών) : Λόγω του ότι η περιουσία αυτή είναι αξίας υπερβαλλόντος μεγάλη,πρέπει να δημευτεί.<br />
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Αναστασόπουλε είναι μεγαλυτέρα η αίσθησις η οποία δημιουργείται εάν πάρεις από κάποιον ένα πράγμα που θεωρείται ότι του ανήκει, από το να του πάρεις και να δώσεις 100 δραχμές , έστω και αν νομίζει, λόγω διαφοράς εκτιμήσεως ότι έχει διακόσιες.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Ο ... Αντιπρόεδρος</span></b><br />
Κάπου εκεί ο Παπαδόπουλος αποφάσισε να κλείσει τη συζήτηση για το δεύτερο «αγκάθι» το οποίο βγήκε με απόφαση ευρωπαϊκών δικαστηρίων, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά. Όσο για το πρώτο το έβγαλε αμέσως ο ίδιος ανακοινώνοντας:<br />
«Τη συνεργασία και των δύο αντιπροέδρων (σ.σ της κυβερνήσεως) ως πρώτον Αντιπρόεδρον της Δημοκρατίας επέλεξα τον νυν Αρχηγόν των Ενόπλων Δυνάμεων κ. Οδυσσέα Αγγελήν».<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-7905983705084031542013-06-14T17:09:00.002+03:002013-06-15T12:35:55.830+03:00ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΔΕΚΑ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΤ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEd9RTPiLpDYJQh_Nbdj8rSMTXohUZTHi4-L-F3N_mb_mmlBAy5SXjuAku6DLOhY_Cotp05Itd1PfepQjCQnfeeDuA_xYOuEn03oyxinsgIGR8_9ElJ92ByJxDoBrw3IqVEnRiS0K17Ueh/s1600/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82+%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEd9RTPiLpDYJQh_Nbdj8rSMTXohUZTHi4-L-F3N_mb_mmlBAy5SXjuAku6DLOhY_Cotp05Itd1PfepQjCQnfeeDuA_xYOuEn03oyxinsgIGR8_9ElJ92ByJxDoBrw3IqVEnRiS0K17Ueh/s400/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82+%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82.jpg" width="400" /></a></div>
Με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει την ΕΡΤ παρουσιάζουμε μία προς μία, παλαιότερες όμορφες στιγμές της "μικρής οθόνης".<br />
Ακολουθείστε τους συνδέσμους:<br />
1. Η σειρά <b>ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ</b> με τον "κυρ Γιώργη" Διονύση Παπαγιαννόπουλο και παρουσιαστές αρχικά τον Βαγγέλη Βουλγαρίδη και στη συνέχεια τη χυμώδη Ισμήνη<br />
<a name='more'></a>Καλέση <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/01/blog-post_12.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/01/blog-post_12.html</a><br />
2.Η ιστορική εκπομπή <b>ΡΕΠΟΡΤΕΡΣ</b> με τους Γιάννη Δημαρά, Γιώργο Λιάνη και Κώστα Χαρδαβέλα <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/11/2.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/11/2.html</a><br />
3. Η σειρά <b>ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ</b> με τη Νόρα Βαλσάμη και Κιμούλη- Καφετζόπουλο στα νιάτα τους <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/04/blog-post_24.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/04/blog-post_24.html</a><br />
4. Η εκπομπή γνώσεων<b> ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ</b> με τον αξέχαστο Χρήστο Οικονόμου <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2011/04/blog-post_3482.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2011/04/blog-post_3482.html</a><br />
5. Η σειρά <b>Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΩΝΣΤΑ</b> από το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μαρή <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2011/05/blog-post_4488.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2011/05/blog-post_4488.html</a><br />
6. Την ενημερωτική εκπομπή <b>ΤΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ</b> με τους Γιάννη Δημαρά, Σεμίνα Διγενή και Γιώργο Παπαδάκη <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/11/blog-post_9617.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/11/blog-post_9617.html</a><br />
7. Τη σειρά <b>Ο ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ</b> με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τον Στάθη Ψάλτη σε α' εμφάνιση <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/10/1978.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/10/1978.html</a><br />
8. Ένα υποδειγματικό νυχτερινό <b>ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ</b> με τον Κώστα Χούντα και τον Γιάννη Συνοδινό<br />
<a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/07/blog-post_8914.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/07/blog-post_8914.html</a><br />
9. Τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Τάσου Αθανασιάδη <b>ΟΙ ΠΑΝΘΕΟΙ</b> με τον Άγγελο Αντωνόπουλο και την Κάτια Δανδουλάκη <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/03/blog-post_22.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/03/blog-post_22.html</a><br />
10. Τους διαγωνισμούς τραγουδιού της <b>EUROVISION</b> <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/03/blog-post_22.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2013/03/blog-post_22.html</a></div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-68983871005145819982013-06-14T11:40:00.000+03:002013-06-14T11:40:02.987+03:00ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΝΔΥΛΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYdsKNt6OgFX2fmL6iXHEPOlhF65cCKVb5tPqxWRwufiefZK49I8ucqAdUTbJA-M9bcrPy9vntAeChxwO3ft14YadbOFmoY__7J03Ox_XbdrsspoPX6Qpa4ruqVtRmRifcpdYo08XwXJw5/s1600/%25CE%2599.%25CE%25A6%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYdsKNt6OgFX2fmL6iXHEPOlhF65cCKVb5tPqxWRwufiefZK49I8ucqAdUTbJA-M9bcrPy9vntAeChxwO3ft14YadbOFmoY__7J03Ox_XbdrsspoPX6Qpa4ruqVtRmRifcpdYo08XwXJw5/s320/%25CE%2599.%25CE%25A6%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3.jpg" width="320" /></a></div>
Η Ελλάδα βρισκόταν σε φάση νέου εθνικού διχασμού. Τις τύχες της χώρας είχε στα χέρια της κυβέρνηση υπό τον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Παναγή Τσαλδάρη, στην οποία συμμετείχε το Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Γεωργίου Κονδύλη.<br />
Ο γνωστός "Κεραυνός" της εποχής είχε προσχωρήσει στο στρατόπεδο των οπαδών του στέμματος την τελευταία τριετία και είχε αναλάβει τα καθήκοντα του υπουργού Στρατιωτικών.<br />
Μετά την κατάπνιξη του βενιζελικού κινήματος της 1ης Μαρτίου 1935 και τον πρωταγωνιστικό<br />
<a name='more'></a> του ρόλο σε αυτή, του ανετέθη και το αξίωμα του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως. Ώσπου με την πάροδο ενός εξαμήνου, ανέτρεψε τον πρωθυπουργό, έκανε τη λεγόμενη "Κοσμογονία" με την παλιννόστηση του βασιλέως Γεωργίου Β'.<br />
Εδώ ως αρμόδιος υπουργός υπογράφει το Αργυρούν Αριστείον Ανδρείας του Ανδρέα Καραμέρη.<br />
Πρόκειται για τον φιλο-βασιλικό αξιωματικό εκ Μαρτίνου Λοκρίδος που είχε παραμείνει επί 11 χρόνια στο βαθμό του υπολοχαγού, λόγω των πεποιθήσεών του.<br />
<br />
<i style="background-color: cyan;">Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της κυρίας <b>Φιλιππιάδος Φίλια</b></i></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-41271394650547024322013-06-06T13:40:00.001+03:002013-06-06T13:47:59.606+03:006 ΙΟΥΝΙΟΥ 1933: ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYNeHrnrlsyY7MWr26xs8QY-ZeYKFQ-KwMaRWgt4InV0uj_mNGVgCATlTKp0EgUDvxzzqwqwHs_6LNpOoBFCHE-MakDgKdqAWjclKlTN0mPrTzLl2ihTMwuzS2a_GwebI3WkgKxthMHuw8/s1600/%CE%99.%CE%A6%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYNeHrnrlsyY7MWr26xs8QY-ZeYKFQ-KwMaRWgt4InV0uj_mNGVgCATlTKp0EgUDvxzzqwqwHs_6LNpOoBFCHE-MakDgKdqAWjclKlTN0mPrTzLl2ihTMwuzS2a_GwebI3WkgKxthMHuw8/s400/%CE%99.%CE%A6%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div>
«Εκείνο το βράδυ της 6ης Ιουνίου του 1933 είχαμε δεχθεί να δειπνήσουμε στους φίλους μας τους Δέλτα, στην Κηφισιά, είκοσι χιλιόμετρα από την Αθήνα. Ο σύζυγός μου αγαπούσε το ήρεμο σπίτι τους, όπου ανάμεσα στα δέντρα, στην ησυχία, ξεκουραζόταν από την εξαντλητική εργασία, μακριά από την κίνηση και τον θόρυβο. Στις έντεκα αποχαιρετίσαμε τους οικοδεσπότες. Επί ένα τέταρτο της ώρας το αυτοκίνητό μας διέσχιζε<br />
χωρίς δυσκολία το κοιμισμένο τοπίο μέσα σ' ένα μεγαλειώδες<br />
<a name='more'></a> σεληνόφως. Τη στιγμή που φθάναμε στα όρια ενός μικρού δάσους από έλατα, που ονομάζεται Παράδεισος, ακούστηκε ένας ξερός ήχος. Ανήσυχος ο σύζυγός μου σήκωσε το κεφάλι. "Πυροβολισμός'', είπε.<br />
Την ίδια στιγμή ο Κουφογιαννάκης, ιδιωτικός αστυνομικός που καθόταν δίπλα στον οδηγό, τον διέταξε να σταματήσει και κατέβηκε για να δει τι συμβαίνει. Τον είδαμε να γλιστράει και να πέφτει. "Προχώρα Γιάννη'', φώναξε ο σύζυγός μου, ''θέλουν να μας σκοτώσουν''. Πιάνοντάς με από τον αυχένα με ανάγκασε να εξαφανιστώ στο βάθος της Packard, όπου κούρνιασα με το κεφάλι βουτηγμένο μέσα στη γούνα μου. Ένα δυνατό αμερικανικό αυτοκίνητο βγήκε από το δάσος, όπου περίμενε να περάσουμε και μπήκε ανάμεσα στο δικό μας και σ' εκείνο των σωματοφυλάκων που συνέχιζαν να μας ακολουθούν. Απ' αυτή τη θέση οι επιτιθέμενοι μπορούσαν να πυροβολούν ταυτόχρονα εναντίον και των δύο αυτοκινήτων. Ένα χαλάζι από σφαίρες έμοιαζε να πέφτει απ' όλες τις πλευρές. Η φρικτή αυτή καταδίωξη μέσα στη νύχτα κράτησε καμιά εικοσαριά λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων θα νόμιζε κανείς ότι ολόκληρη συστοιχία από πυροβόλα μας είχε βάλει για στόχο. Τα τζάμια θρυμματίστηκαν και μας σκέπασαν με σωρούς από γυαλιά… Μερικές σφαίρες με βρήκαν στον αριστερό γοφό και κάτω από την καρδιά».<br />
<br />
<b><i>Η περιγραφή της είναι της συζύγου του Έλενας Σκυλίτση</i></b><br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-211903477714598802013-06-01T10:56:00.002+03:002013-06-06T13:41:12.443+03:00ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ: Τα άγνωστα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOmWmEpA0qtZsfNRwDy9EkN4ixctpPYMHrgWFsHEav4P81FBZClBelh2D3ci3Z4bphGqK0C2RzHfqSxLQp0LWYayIkQcamABUY8VtFtNztCFHevr6QiTHdKabVKqfLiBENTB4uz34Fd6bA/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="327" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOmWmEpA0qtZsfNRwDy9EkN4ixctpPYMHrgWFsHEav4P81FBZClBelh2D3ci3Z4bphGqK0C2RzHfqSxLQp0LWYayIkQcamABUY8VtFtNztCFHevr6QiTHdKabVKqfLiBENTB4uz34Fd6bA/s400/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3.jpg" width="400" /></a></div>
<i><span style="font-size: x-small;">Γράφει ο</span></i> <b>ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ</b><br />
<br />
<br />
Πολιτικές εκπλήξεις έκρυβε εκείνο το πρωινό της Παρασκευής 1 Ιουνίου 1973.<br />
Μόλις την προηγούμενη ημέρα είχε αποστρατευτεί ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού αντιναύαρχος Μαργαρίτης Αντικαταστάτης του ο Πέτρος Αραπάκης. Η εξέλιξη αυτή είχε ερμηνεία: Το Κίνημα του Ναυτικού (έστω αποτυχημένο και προδομένο αλλά με τη γενναία ανταρσία του αντιτορπιλικού ''Βέλος'') κάρφωσε<br />
<a name='more'></a>μία σφαίρα στην καρδιά του στρατιωτικού καθεστώτος. Ο ''αντιβασιλεύς και πρωθυπουργός'' Γεώργιος Παπαδόπουλος καθόταν σε<br />
''αναμμένα κάρβουνα''.<br />
Πριν από τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ είχε δεχθεί τον υπουργό Εξωτερικών της Βουλγαρίας Μλαντένοφ και λίγο μετά υπεγράφη συμφωνία για την ίδρυση προξενείων της Ελλάδας στη Φιλιππούπολη και της γείτονος στη Θεσσαλονίκη.<br />
Στη διεθνή σκακιέρα, δύο Πρόεδροι, ο Νίξον των ΗΠΑ και ο Πομπιντού της Γαλλίας κατά τη συνάντησή τους στο Ρέικιαβικ, ‘’δεν ηδυνήθησαν να διευθετήσουν οιονδήποτε εκ των μεγάλων πολιτικών και αμυντικών θεμάτων, όπως έγραφε εφημερίδα της εποχής, ενώ στο Νέο Δελχί εξερράγη ‘’Μπόινγκ 727’’ με αποτέλεσμα να υπάρξουν 48 νεκροί και 17 τραυματίες.<br />
Σε κοινωνικό επίπεδο τώρα, προφυλακίζεται ένας 43χρονος έμπορος ηλεκτρικών ειδών ως υπεύθυνος για το θάνατο της πρώην ερωμένης του.<br />
Όπως διαβάζουμε ‘’ισχυρίσθη ότι της έρριψε το βιτριόλι, έχων ως πρόθεσιν να της καταστρέψει το πρόσωπον, ώστε άσχημη πλέον, να επιστρέψει σε αυτόν’’!<br />
Όμως, το κύριο θέμα της εφημερίδας (‘’Μακεδονία’’, 1-6-1973) είναι : ‘’Ελήφθη απόφασις καταργήσεως της μοναρχίας;’’<br />
Αυτό συνέβη. Με τους αξιωματικούς του Π.Ν. προφυλακισμένους, ο Παπαδόπουλος συγκαλεί Υπουργικό Συμβούλιο για ν’ανακοινώσει ότι η βασιλεία καταργείται και τυπικά και εγκαθιδρύεται ‘’προεδρική κοινοβουλευτική δημοκρατία’’.<br />
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του κατάλαβαν ότι σφίγγει ο κλοιός μετά από έξι χρόνια παραμονής τους στην εξουσία. Στο πλαίσιο αυτό την 1η Ιουνίου 1973, μία εβδομάδα μετά τη σύλληψη των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, ανακοινώνεται ξαφνικά η κατάργηση της βασιλείας και η εγκαθίδρυση της ''προεδρικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας''.<br />
Ο Κωνσταντίνος με την οικογένειά του (τη σύζυγό του Άννα-Μαρία, τη μητέρα του Φρειδερίκη και τα τρία, τότε, τέκνα του,την Αλεξία, τον Παύλο και τον Νικόλαο) βρίσκονταν εγκατεστημένοι στην αλλοδαπή. Το αποτυχημένο αντί-κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967 είχε φράξει το δρόμο της επιστροφής του, παρά τις όποιες προσπάθειες βρίσκονταν σε εξέλιξη αυτές κυρίαρχο ρόλο είχε αναλάβειο εκδότης του ‘’Έλεύθερου Κόσμου’’ (της εφημερίδας που στήριζε απλόχερα το καθεστώς αλλά συνομιλούσε με τον άλλοτε βασιλέα) Σάββας Κωνσταντόπουλος.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Ο ρόλος του Σάββα Κωνσταντόπουλου</span></b><br />
<br />
Όμως κι εκείνος, πέραν του πολιτικού και συναισθηματικού δεσμού που είχε με το στέμμα, εκείνο το διάστημα στήριζε απλόχερα το καθεστώς. Γι’αυτό και λίγες ημέρες μετά έγραφε:<br />
'' Ο κ. Γ.Παπαδόπουλος δεν είχε αποφασίσει ούτε την εκθρόνησιν του Βασιλέως, ούτε την κατάργησιν του βασιλικού θεσμού. Η απόπειρα, όμως, ανταρσίας εις το Πολεμικόν Ναυτικόν μετέβαλεν ριζικώς το σκηνικόν. Τελικώς επεκράτησε η άποψις, ότι εάν ανεβάλλετο η εφαρμογή του άρθρου 134 του Συντάγματος π.χ. επί μίαν πενταετίαν ή εάν εξεθρονίζετο ο Βασιλεύς υπέρ του διαδόχου Παύλου, ο Κωνσταντίνος θα εξακολουθούσε να εκμεταλλεύεται τον βασιλικόν θεσμόν και θα διεταράσσετο έτσι η ομαλοποίησις της πολιτικής ζωής του τόπου. Εθεωρήθη ως αναγκαία η κατάργησις του βασιλικού θεσμού. Κατηργήθη η Βασιλεία διά να διευκολυνθεί η έναρξις λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών.<br />
Ο Κωνσταντίνος αντιπροσωπεύει μοναδικήν ίσως περίπτωσιν εις το πάνθεον των Βασιλέων. Δεν έχασε το Στέμμα από πράξεις των αντιπάλων του. Κατέστρεψε τον θρόνον με ιδικάς του ενεργείας και μόνον. Παρόμοιον προηγούμενον, δεν έχομεν υπ’όψιν μας. Ενθυμούμεθα τους στίχους του Γάλλου ποιητού Κορνέϊγ:<br />
Όσο μεγάλοι κι αν είναι οι βασιλείς<br />
είναι ό,τι είμαστε κι εμείς.<br />
Μπορούν να πλανηθούν όπως και οι άλλοι άνθρωποι.<br />
Ενίοτε, όμως, τα σφάλματα ημών των κοινών ανθρώπων, αλλά και των βασιλέων είναι ασυγχώρητα και προκαλούν το ανεπανόρθωτον...'' (βλ. Γιώργου Α. Λεονταρίτη "Βασιλεύς και Γεώργιος Παπαδόπουλος'', εκδόσεις ‘’Προσκήνιο’’, 2010, σελ.148)<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Η παραίτηση Ανδρουτσόπουλου </span></b><br />
<br />
Αυτή είναι η μία εκδοχή. Την άλλη, εντελώς διαφορετική, τη δίδει ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, ο κατοπινός πρωθυπουργός του Ιωαννίδη:<br />
‘’Επί εξ έτη και είκοσιν ημέρας διετέλεσα Υπουργός των Οικονομικών επί Κυβερνήσεως Κ.Κόλλια και ως Υπουργός Οικονομικών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών επί Κυβερνήσεως Γ.Παπαδόπουλου. Απεχώρησα την 5ην Μαϊου 1973. Μετά την συνεδρίασιν του Υπουργικού Συμβουλίου της ημέρας εκείνης, ο Πρωθυπουργός με εκάλεσεν εις το Γραφείον του δια να μου ανακοινώση εμπιστευτικώς ότι είχεν αποφασισθή Πολιτειακή Μεταβολή, η οποία επρόκειτο να ανακοινωθή συντόμως και ότι ήτο αναγκαία η βοήθεια και η συνεργασία μου. Ανέσυρα από τον χαρτοφύλακά μου την παραίτησιν, την οποίαν είχον πάντοτε ετοίμην και μετά την ολιγόλεπτον συνομιλίαν, η οποία επηκολούθησε και την προσπάθειαν μεταπείσεώς μου, εδήλωσα κατηγορηματικώς ότι αποκλείω την ανάκλησίν της και ότι η απόφασις μου είναι οριστική.’’ (‘’Η μαρτυρία ενός πρωθυπουργού’’, εκδόσεις ‘’Το Οικονομικόν’’, 1993, σελ.37)<br />
<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Πίσω από τις γραμμές</span></b><br />
<br />
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Έξι χρόνια εξουσίας ήταν πολλά για τον Παπαδόπουλο. Η φθορά του ήταν εμφανής και διατυπωνόταν και στους κύκλους των ‘’συνεπαναστατών’’ του. Ειδικά στη λεγόμενη ομάδα των ‘’σκληρών’’, η οποία είχε ως κύριο εκφραστή τον Ιωάννη Λαδά.<br />
Η ομάδα αυτή σε καμία περίοδο δεν επεδίωκε την ανατροπή του. Διαφωνούσε όμως με την κάποια σχετική μαλθακότητά του (σε σχέση με τις δικές της αντιλήψεις, πάντοτε) και πίεζε για ‘’ξεκαθάρισμα λογαριασμών’’ με τον Κωνσταντίνο.<br />
Επομένως, και η τυπική έκπτωσή του από το θρόνο ήταν κάτι το οποίο είχε ανοικτό ο ‘’αντιβασιλεύς και πρόεδρος της κυβερνήσεως’’.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Το ντοκουμέντο</span></b><br />
<br />
Φέρνουμε σήμερα στο φως της δημοσιότητας ένα ντοκουμέντο πολύ χρήσιμο για τους μελετητές : Εκτενή αποσπάσματα από τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της 8ης Ιουνίου 1973, υπό την προεδρία του Γ. Παπαδόπουλου, που αφορούσε κυρίως τα διαδικαστικά του επικείμενου δημοψηφίσματος.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Τα πρακτικά της 8ης Ιουνίου</b></span><br />
<br />
Ο Παπαδόπουλος είχε λάβει τις αποφάσεις του. Πιέσεις δεν δεχόταν μόνο από το εσωτερικό αλλά και από το εξωτερικό για « φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος.<br />
Ο ελεγχόμενος, τότε, Τύπος από την ανταρσία του «Βέλος» κι έπειτα προετοίμαζε το έδαφος. Χωρίς βεβαίως να απουσιάζουν και κάποιες γνήσια Καραμανλικές φωνές , όπως η «Βραδυνή» της οποίας ο εκδότης Τζώρτζης Αθανσιάδης είχε δει την Ασφάλεια να «επισκέπτεται» το σπίτι του από τις 24 Μαϊου.<br />
Στις 11.30 το πρωί της 1ης Ιουνίου συνεκλήθη εκτάκτως το Υπουργικό Συμβούλιο. Εκεί οι υπουργοί απλά ενημερώθηκαν για τη... μεταβολή του καθεστώτος. Ουδείς ερωτήθη. Καμία συζήτηση δεν έγινε.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">«Αυτός ούτος»...</span></b><br />
<br />
Μιάμιση ώρα αργότερα ο Παπαδόπουλος απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό για να εξηγήσει ότι « δεν ήτο πρόθεσις της Επαναστάσεως να υποδείξη ριζικήν πολιτειακήν μεταβολήν και απόδειξιν τούτου περίτρανον αποτελεί το Σύνταγμα του 1968. Την μεταβολήν την κατέστησεν επιβεβλημένην αυτός ούτος ο κληρονομικός ανώτατος άρχων δια της όλης συμπεριφοράς του από της αναρρήσεως του προ εννεατίας μέχρι σήμερον, εκπέσων μόνος του εκ του θρόνου.<br />
Έλληνες και Ελληνίδες<br />
Απαλλάξατε την Ελλάδα από την μοναρχίαν ήτις αποτελεί ξεπερασμένον πλέον υπόλειμμα άλλων εποχών και αποδώσατέ της την Δημοκρατίαν την οποίαν ενοσταλγούσαν και ελαχταρούσαν πολλαί Ελλήνων γενεαί, δια να την χαρήτε και να την λαμπρύνετε σεις, τα τέκνα σας και τα τέκνα των τέκνων σας».<br />
Από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποδοκίμασε την αλλαγή, το ίδιο έπραξαν από την Αθήνα, τόσο ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος όσο και άλλοι πολιτικοί της Δεξιάς και του Κέντρου.<br />
Ο «κληρονομικός άρχων» σε μια προσπάθεια να σταθεί «υπεράνω» ανακοίνωσε ότι μετά την πτώση της δικτατορίας θα δεχθεί να τεθεί το πολιτειακό σε γνήσια δημοψήφισμα.<br />
Στο μεταξύ, το στρατιωτικό καθεστώς προετοίμαζε το δικό του. Στις 8 Ιουνίου ο Παπαδόπουλος συγκάλεσε εκ νέου το Υπουργικό Συμβούλιο. Τους μίλησε και για τις εκλογές που είχε πρόθεση να κάνει, για τα καθήκοντα και τη θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας ( δηλαδή τα δικά του), για τον αριθμό των βουλευτών ενώ αναζήτησαν και την ακριβή ημερομηνία διενέργειας του δημοψηφίσματος.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Οι ...παραθερισταί</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι τόσο για ιστορικούς αλλά για...χιουμοριστικούς λόγους παρουσιάζει η συζήτηση για το τελευταίο ζήτημα:<br />
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Και τώρα ένα μεγάλο ερώτημα .Πότε θα γίνει το δημοψήφισμα;<br />
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ( Υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ): Έχετε υπ’ όψει σας , κύριοι, ότι όσον συμπιέσωμεν τον χρόνον τόσον μεγαλυτέρας αδυναμίας θα έχωμεν να αντιμετωπίσομεν. Έχομεν πολλά προβλήματα προς επίλυσιν δια του νόμου περί διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Πρέπει να εύρωμεν διατάξεις, αι οποίαι, θα είναι αναμφισβήτως ασφαλείς εξ΄απόψεως αδιαβλήτου δεινέργειας του δημοψηφίσματος και μέσω των οποίων θα επιτραπή να ψηφίση ο κάθε ψηφοφόρος εκεί όπου θα ευρίσκεται. Διότι είναι θερινή περίοδος και έχομεν τους παραθεριστάς, ως και μεγάλον αριθμόν πολιτών εργαζομένων μακράν του τόπου της εγγραφής των εις τους εκλογικούς καταλόγους.<br />
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΗΣ ( υφυπουργός Εσωτερικών ) : Με τον νόμον πρέπει να επιτραπή να ψηφίζουν οι εργαζόμενοι, εις τον τόπον της εργασίας και οι παραθερισταί εις τον τόπον του παραθερισμού.<br />
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ : Τας αδείας των δημοσίων υπαλλήλων διατί τας αναστείλατε;<br />
Σ. ΣΚΑΝΔΑΛΗΣ : Δεν ανεστάλησαν. Είναι ψεύδος το διαδιδόμενον.<br />
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ : Συμφωνείτε να ενεργηθή το δημοψήφισμα, την 22αν Ιουλίου;<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Tα... καλλιστεία</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ( υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας) : Εις τας 22 Ιουλίου γίνονται τα διεθνή καλλιστεία και θα μας δημιουργηθούν προβλήματα.<br />
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΥΔΑΣ : ( υφυπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας ) : Διατί αποκλείεται οιαδήποτε άλλη ημέρα εκτός της Κυριακής;<br />
Ι. ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ: Κατά παράδοσιν, εις την χώραν μας αι εκλογαί και τα δημοψηφίσματα γίνονται ημέραν Κυριακήν.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Οι κομμουνισταί</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριοι, ν’ αναλύσετε το περιεχόμενον του νέου πολιτεύματος εις τους πολίτας , τους οποίους καλούμεν να το εγκρίνουν. Διότι εάν το αναλύσετε, δεν νομίζω ότι θα υπάρξη κανείς έλλην, ο οποίος θα είχε λόγον να μη το ψηφίση.<br />
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΔΑΣ: ( υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών ) : Είναι οι κομμουνισταί.<br />
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ : Οι κομμουνισταί, οι οποίοι είναι οργανωμένοι, ας μη το ψηφίσουν. Αυτοί δεν είναι δημοκράται.<br />
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ ( υφυπουργός Παιδείας) : Έγιναν βασιλόφρονες. Κύριε Πρωθυπουργέ, θα μου επιτρέψητε να αναφέρω το εξής: Είχα ένα καθηγητήν εις το Γυμνάσιον, ο οποίος είναι κομμουνιστής. Την ημέραν που εξαγγείλατε την μεταβολήν με επήρε εις το τηλέφωνον, δια να με συγχαρή που επί τέλους απηλλάγημεν από την οικογένειαν των Γλύξμπουργκ. Την επόμενην ήλθεν εις το γραφείον μου βασιλόφρων!<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-84944189152530000062013-05-31T02:19:00.001+03:002013-05-31T02:19:23.899+03:00O "ΦΟΝΕΑΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsgkBBaSBsZmZ8stMwrBvsE0btbWPc0bUroNI4MQRo3ltT6F8eiu6gdk-hvhgxMkfypL9F31kbP8OzrhOyqTzrvjvjiVmzK-ZI3P_ZO2QRaotvgYSgNWEEZuEsHRNyETcDtNzygj-imVZR/s1600/%CE%99.%CE%A6%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsgkBBaSBsZmZ8stMwrBvsE0btbWPc0bUroNI4MQRo3ltT6F8eiu6gdk-hvhgxMkfypL9F31kbP8OzrhOyqTzrvjvjiVmzK-ZI3P_ZO2QRaotvgYSgNWEEZuEsHRNyETcDtNzygj-imVZR/s400/%CE%99.%CE%A6%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A3.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-size: x-small;">Γράφει ο <b>ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΠΕΛΙΤΣΟΣ</b></span><b>*</b><br />
<br />
Ο Φωστήρας ιδρύθηκε το 1926 από μια παρέα ποδοσφαιρόφιλων της συνοικίας των Νέων Σφαγείων, όπως ονομαζόταν τότε, του σημερινού Ταύρου. Οι ιδρυτές του ήταν προσφυγόπουλα. Εμπνευστής του ονόματος και των κιτρινόμαυρων χρωμάτων της ομάδας ήταν ο Χρήστος <br />
<a name='more'></a>Χατζόπουλος, ο οποίος ήταν από την Πόλη και σκέφτηκε να του δώσει τα βυζαντινά χρώματα. Γενικός αρχηγός και κινητήριος μοχλός υπήρξε ο Γ. Βάβουλας, στον οποίο οφείλεται η αλματώδης ανάπτυξή του και η καθιέρωσή του ως βασικού αθλητικού σωματείου της συνοικίας μαζί με τους Οδ. Χριστοφίδη, Κ. Μαυρόπουλο. Ο πρώτος γνωστός αγώνας του συλλόγου έγινε στις 30 Ιανουαρίου 1927 με αντίπαλο τον Ατρόμητο Νεαπόλεως (Εξαρχείων) και έληξε 2-2. Αναφέρεται σχετικά: «Εις το παρά τα Σφαγεία γήπεδον συνηντήθησαν αι ομάδες Ατρόμητος (Νεαπόλεως) και Φωστήρ (Σφαγείων). Μετά ένα ωραίον αγώνα ανεδείχθησαν ισοπάλοι με τέρματα 2-2».<br /><br />Σύντομα ξεχώρισε μεταξύ των ανεξάρτητων σωματείων της Αθήνας και ως το 1930 που εντάχθηκε στην ΕΠΣΑ είχε πετύχει 32 νίκες, 3 ισοπαλίες και μόνο μία ήττα, με συνολικά γκολ 119-26. Την πρώτη και μοναδική του ήττα ως ανεξάρτητος γνώρισε από την συντοπίτισσα και ανταγωνίστριά του ΑΕ Νέων Σφαγείων στις αρχές του 1930 με 2-1. Ως τότε ήταν αήττητος. Τη σεζόν 1930-31 εντάχθηκε στην Γ΄ ΕΠΣΑ αποκτώντας σημαντικό προβάδισμα έναντι των υπολοίπων συλλόγων της συνοικίας, που εκτός από την ΑΕΝ ήταν ο Ατρόμητος Σφαγείων και ο Νέος Αστήρ, τα οποία σταδιακά αδράνησαν και απορροφήθηκαν από το Φωστήρα. Το 1939 πήρε τον τίτλο της Γ΄ και ανέβηκε στη Β΄, στην οποία τον βρήκε ο πόλεμος.<br /><br />Μεταπολεμικά εντάχθηκε στην Α΄ κατηγορία, στην οποία όχι μόνο καθιερώθηκε αλλά από την πρώτη κιόλας σεζόν 1945-46 διεκδίκησε τον τίτλο ως το τέλος, τερματίζοντας δύο μόλις βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ. Άλλη μια καλή σεζόν είχε το 1948-49, όταν τερμάτισε στην 3η θέση, με προπονητή τον Κώστα Νεγρεπόντη. Την ίδια χρονιά έφτασε ως τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου στις 21 Φεβρουαρίου 1949 αντιμετώπισε στα ίσα τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Προηγήθηκε 1-0 στο α΄ ημίχρονο με γκολ του Δημητσάνα στο 31΄ και 2-1 στο 72΄ με γκολ του Γιαλαμπίδη. Κράτησε την πρωτοπορία ως το 85΄ και ενώ στη συνέχεια βρέθηκε να χάνει με 2-3, κατάφερε να ισοφαρίσει στο 90΄ με τον Γιαλαμπίδη οδηγώντας το ματς στην παράταση, όπου το σκορ δεν άλλαξε. Τελικά, ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στον επαναληπτικό αλλά η μαχητικότητα του Φωστήρα έμεινε στην ιστορία. Ήταν η ομάδα των Λαμψίδη (τερμ.), Μαντέλλου, Ζαρρέ, Τσαλαβούτα, Χατζηιωάννου, Μυλωνάκη, Πιλάτου, Δημητσάνα, Σπύρου Γιαλαμπίδη, Τσισκάκη και του νεαρού τότε Θανάση Μπέμπη, τον οποίο εντόπισε και απέκτησε στη συνέχεια ο Ολυμπιακός. Εκείνη τη σεζόν ακούστηκε για πρώτη φορά η φράση «Φωστήρας, φονέας των γιγάντων» που από τότε συνοδεύει την ομάδα του Ταύρου ως χαρακτηριστικό προσωνύμιο. Στις 17 Ιουνίου 1949 οι παίκτες και οι παράγοντες του συλλόγου γιόρτασαν τη λήξη της επιτυχημένης σεζόν σε ταβέρνα στη Νέα Κηφισιά. Κατά τη διάρκεια της γιορτής ο γραμματέας του συλλόγου Μανίκας απήγγειλε ένα ποίημα, στο οποίο αποκάλεσε τον<br />Φωστήρα «Φονέα των γιγάντων» εν μέσω χειροκροτημάτων από τους φίλους του συλλόγου.<br /><br /><br /><br />Ο Φωστήρ για όλους είναι λαμπρό στολίδι, θείο<br /><br />είναι από τα πιο αρχαία με ιστορία σωματείο.<br /><br />Στην αρχή δειλά εμπήκε μεσ’ σε γήπεδα μεγάλα<br /><br />και κατάπιε τόσες πίκρες και ακόμα τόσα άλλα.<br /><br />Μα ποτέ δεν απελπίσθη κι’ εξελίχθη τέλος πάντων<br /><br />όπως όλοι ομολογήσαν σε Φονέα των γιγάντων.<br /><br /><br /><br />Τα επόμενα χρόνια παρέμεινε ανταγωνιστικός και το 1955-56 πέτυχε τη μεγαλύτερη διάκριση της μέχρι τότε ιστορίας του, όταν αναδείχθηκε δευτεραθλητής Αθηνών. Προκρίθηκε στην προκριματική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος, όπου πήρε την 4η θέση στον όμιλό του. Την ομάδα αποτελούσαν οι: Βαγγέλης Παυλίδης (τερμ.), Κρεμμύδας, Λιόλιος, Εξαπηχίδης, Κώστας Μαστρογιαννόπουλος, Δημήτρης Αϊδινιώτης, Τάσος Ανδρέου, Αποστολόπουλος, Βαφειάδης, Κορωναίος και Χατζηδήμου. Με τη δημιουργία των εθνικών κατηγοριών ο «Φονέας» εντάχθηκε στη Β΄ Εθνική, όπου αγωνίστηκε τις περισσότερες σεζόν της νεότερης ιστορίας του. Κατάφερε να αγωνιστεί και στην Α΄ Εθνική, την πρώτη φορά για τρεις σεζόν (1960 ως 1963) και τη δεύτερη για τέσσερις (1970 ως 1974). Μάλιστα κατέχει μια από τις πρωτιές της Α΄ Εθνικής. Συγκεκριμένα στις 26 Νοεμβρίου 1961, κατά την 9η αγωνιστική της σεζόν 1961-62, ο Μπάμπης Χατζηδήμου πέτυχε το πρώτο γκολ με απευθείας κτύπημα κόρνερ στην ιστορία της Α΄ Εθνικής, στη νίκη επί της Καλαμαριάς με 5-1. Θύμα ο τερματοφύλακας Τσίρος. Άλλο ένα εντυπωσιακό ρεκόρ ήταν τα επτά γκολ του Δημήτρη Ρεμούνδου στη νίκη με σκορ-ρεκόρ 10-0 επί της Θήβας στις 26/1/1970 για το πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής με προπονητή τον Κώστα Λινοξυλάκη. Από την άλλη υπήρξε το θύμα του μεγαλύτερου σκορ στην Α΄ Εθνική, όταν ηττήθηκε με 11-0 από τον Ολυμπιακό στις 3 Μαρτίου 1974.<br /><br />Τη δεκαπενταετία αυτή στην ομάδα του Ταύρου κυριάρχησε η φυσιογνωμία του Γιώργου Δεϊμέζη που υπήρξε διεθνής και αγωνίστηκε ως τα 38 του χρόνια στο σύλλογο (1956-1974). Άλλοι σημαντικοί παίκτες, πολλοί από τους οποίους μεταπήδησαν σε άλλους συλλόγους ενώ υπήρξαν διεθνείς με διάφορες εθνικές ομάδες, ήταν: Παναγιώτης Βεντούρης (220 συμμετοχές Α΄ Εθνικής με Φωστήρα, ΑΕΚ, 1961-1972), Δημήτρης Ρεμούνδος (πρώτος σκόρερ Β΄ Εθνικής 1970 με 20 γκολ, μεταγράφηκε στο Αιγάλεω, διεθνής προολυμπιακής ομάδας), Κώστας Ελευθεράκης (330 συμμετοχές με Φωστήρα, ΠΑΟ, ΑΕΚ), Σταύρος Τσώχος, Θανάσης Ρέλλης (διεθνής προολυμπιακής ομάδας, έπαιξε σε Πανιώνιο, ΟΦΗ), Νίκος Βολίκας, Αντώνης Κοντοπαντελής, Ντίνος Κατάνιας, Κώστας Αβαγιαννέλης, Γιώργος Φακής (τερμ.), Μιχάλης Συνανίδης, Καπίρης, Γιάννης Νάτσης, Μπάμπης Χάτζος, Ανδρέας Καρακίδης, Μπάρτζης, Χριστοδούλου, Αλβέρτος κ.ά.<br /><br />Μετά την ακμαία εκείνη περίοδο ο σύλλογος ακολούθησε φθίνουσα πορεία: Β΄ Εθνική ως το 1983, Γ΄ Εθνική ως το 1987, Δ΄ Εθνική και τελικά επιστροφή στην ΕΠΣΑ. Όμως, στο διάστημα αυτό είχε τρεις διακρίσεις στο Κύπελλο για να επιβεβαιώσει τον τίτλο του «Φονέα», με σημαντικότερη το 1976-77, όταν με προπονητή τον Ανδρέα Παπαεμμανουήλ έφτασε ως τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ. Συναρπαστικές ήταν και οι δυο πορείες ως τα προημιτελικά, το 1975-76, όταν αποκλείστηκε δύσκολα από την ΑΕΚ με 0-1 και το 1978-79 όταν σε διπλά ματς αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό στην παράταση (2-2, 2-3 οι δύο αγώνες). Φέτος πέτυχε μια ακόμα έκπληξη αποκλείοντας τον Πανιώνιο σε διπλούς αγώνες (1-0, 1-2). Παίκτες που ανέδειξε τα νεότερα χρόνια ήταν οι Μιχάλης Γεροθόδωρος, Κώστας Μπάκης, Χρήστος Πετρινιώτης, Φακής νεώτερος (τερμ.), Γιάννης Κοντοές κ.ά.<br /><br />Τα χρόνια της επανόδου του στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο κατέκτησε τρεις φορές το Κύπελλο ΕΠΣΑ (2006, 2007, 2012). Κάποιες χρονιές κατάφερε να ανεβεί ξανά στις επαγγελματικές κατηγορίες φθάνοντας ως τη Β΄ Εθνική αλλά τα οικονομικά προβλήματα λύγισαν την ομάδα. Πιο χαρακτηριστική η σεζόν 2003-04, όταν τερμάτισε 4ος στη Β΄ Εθνική και τελικά υποβιβάστηκε λόγω χρεών στη Δ΄.<br />
<br />
*Από το <a href="http://epsathinon.blogspot.gr/2013/04/blog-post_16.html">http://epsathinon.blogspot.gr/2013/04/blog-post_16.html</a> <br />
<br />
<br />
<b>Δείτε τα ονόματα των ποδοσφαιριστών της φωτογραφίας στο</b> <a href="http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/07/1980-1981.html">http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/07/1980-1981.html</a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3721820074439355038.post-77524544617715699352013-05-21T03:12:00.000+03:002013-05-21T03:17:49.544+03:00ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΡΙΑ, ΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΙΝΟΜΕΝΟΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAt2_voiDaIQcrilNDAbWp4IssqDrW9QQpcLVavcq1udtiCA4tgOkUWcHeFq5XT9pj7Z_E_enIMiUkPa9CpIbgEWgS3Rv-9iYxSzuq4Vj6QdSqfZxtKjHaX07iIBFgY1wOCMZObj7aXSC3/s1600/%CE%B9.%CF%86..jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAt2_voiDaIQcrilNDAbWp4IssqDrW9QQpcLVavcq1udtiCA4tgOkUWcHeFq5XT9pj7Z_E_enIMiUkPa9CpIbgEWgS3Rv-9iYxSzuq4Vj6QdSqfZxtKjHaX07iIBFgY1wOCMZObj7aXSC3/s400/%CE%B9.%CF%86..jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="text-align: left;">
<i><span style="font-size: xx-small;">Ο Λογοτεχνικός Κύκλος το 1956 στο Ντεζ της Ρουμανίας. Από</span></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><span style="font-size: xx-small;">αριστερά: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, Κώστας Μπόσης, Έλλη</span></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><span style="font-size: xx-small;">Αλεξίου, Τάκης Αδάμος, Νίκος Κυτόπουλος, Απόστολος Σπήλιος</span></i></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Από το<br />
<a href="http://grafei-o-oikodomos.blogspot.gr/2013/05/blog-post_19.html"><span style="font-size: x-small;">http://grafei-o-oikodomos.blogspot.gr/2013/05/blog-post_19.html</span></a><br />
<br />
Για να εκδοθεί ένα βιβλίο από τον εκδοτικό οργανισμό του ΚΚΕ, έπρεπε πρώτα να περάσει από μια διαδικασία εσωκομματικού ελέγχου, την οποία είχε αναλάβει μια επιτροπή λογοτεχνών-μελών του κόμματος. Στις συνεδριάσεις της η επιτροπή ασκούσε κριτική (συχνά εξαντλητική) στο κάθε υποψήφιο προς έκδοση έργο και <br />
<a name='more'></a>πρότεινε διορθώσεις ή βελτιώσεις στον/στην συγγραφέα του.<br />
<br />
Η διαδικασία αυτή απαιτούσε σχεδόν πάντα πολύ χρόνο γιατί γινόταν δια αλληλογραφίας και τις περισσότερες φορές εξελισσόταν σε διάλογο ανάμεσα στους κριτές (που ήταν πολιτικοί πρόσφυγες στις λαϊκές δημοκρατίες) και τον κρινόμενο. Η τελική απόφαση της επιτροπής (θετική ή αρνητική) ανακοινωνόταν στο δημιουργό του έργου γραπτώς, αιτιολογώντας και αναλύοντας το σκεπτικό της. Η επιτροπή αυτή λεγόταν (κατά την περίοδο που αναφερόμαστε στην ανάρτηση) Λογοτεχνικός Κύκλος, την σύνθεσή της (που ανανεωνόταν κατά διαστήματα) καθόριζε η Επιτροπή Διαφώτισης, που εποπτευόταν από το Πολιτικό Γραφείο, του ΚΚΕ και αξίζει να σημειωθεί πως οι κρινόμενοι γίνονταν συχνά κριτές και αντίστροφα.<br />
<br />
Ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) συμμετείχε στον Λογοτεχνικό Κύκλο ως κριτής και κατά περιόδους τοποθετήθηκε επικεφαλής του. Ένα ακόμη στοιχείο που πρέπει να σημειωθεί είναι πως το γεγονός ότι κάποιος λογοτέχνης ήταν μέλος του Λογοτεχνικού Κύκλου δεν σήμαινε αυτόματα πως η ιδιότητά του αυτή του προσέθετε και «πόντους» (απέναντι σε όσους δεν ήταν) στα βιβλία του που κατέθετε για έγκριση. Από τον Λ.Κ. είχαν απορριφθεί λογοτεχνικά έργα προς έκδοση, της Έλλης Αλεξίου, του Μενέλαου Λουντέμη, του Δημήτρη Χατζή, της Μέλπως Αξιώτη, του Αλέξη Πάρνη, του Κώστα Μπόση και άλλων ακόμα.<br />
<br />
Βασική πηγή των παραπάνω πληροφοριών, όπως και αυτών που θα δούμε πιο κάτω, αποτελεί το πολύτιμο υλικό των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), όπως καταγράφεται (ένα μέρος του) στα βιβλία των Άννας Ματθαίου και Πόπης Πολέμη (οι τίτλοι τους στο τέλος της ανάρτησης). Χωρίς αυτά τα βιβλία (και κάποια μεταγενέστερα που βασίστηκαν όμως σε αυτά) δεν θα ήταν δυνατό να έχουμε στη διάθεσή μας αυτά τα τόσο σημαντικά στοιχεία, για ένα θέμα που βρήκε (για διάφορους λόγους) δυσανάλογη με την αξία του θέση στις προτιμήσεις του ελληνικού αναγνωστικού κοινού: την λογοτεχνία των πολιτικών μας προσφύγων.<br />
<br />
“Στις συλλογές, που έχουν περιέλθει στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, σώζονται αξιόλογες σειρές τεκμηρίων της Επιτροπής Διαφώτισης της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από το 1951 ως το 1968. Βασικό βοηθητικό-συμβουλευτικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής, επιφορτισμένο με τη μελέτη και την επεξεργασία των ιδεολογικών προβλημάτων του κόμματος και τη διεξαγωγή της διαφώτισης-προπαγάνδας με όλα τα διαθέσιμα μέσα —έντυπη παραγωγή, ραδιοφωνία, διαλέξεις κλπ.—, η Επιτροπή Διαφώτισης τελεί υπό την καθοδήγηση του Πολιτικοϋ Γραφείου. Εποπτεύει, μεταξύ άλλων, τον εκδοτικό μηχανισμό που οργάνωσε το ΚΚΕ στην προσφυγιά, κατά κύριο λόγο στο Βουκουρέστι («Νέα Ελλάδα» και, από το φθινόπωρο του 1954, «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις»), καθώς και το επίσημο κομματικό περιοδικό Νέος Κόσμος. Στο πλαίσιο της Επιτροπής Διαφώτισης λειτουργούν «τμήματα», καταρχήν, της σύνταξης του εκδοτικού και «συνεργεία μελέτης προβλημάτων» του Νέου Κόσμου, τα οποία ανασυγκροτούνται τον Δεκέμβριο του 1953 και οργανώνονται σε «κύκλους». Υπεύθυνος της Επιτροπής Διαφώτισης τοποθετείται ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης. Το «Τμήμα των Λογοτεχνικών Εκδόσεων» —το οποίο αποτελούσαν, ήδη το φθινόπωρο του 1951, οι: Έλλη Αλεξίου, Γιώργης Ζωίδης, Αποστόλης Σπήλιος και Φούλα Χατζιδάκη— ουσιαστικά μετεξελίσσεται τότε σε «Λογοτεχνικό Κύκλο». Για τα χρόνια που θα μας απασχολήσουν εδώ υπεύθυνος του Κύκλου ορίζεται, αρχιχά, ο Απ. Σπήλιος και μετέχουν οι: Τάκης Αδάμος, Έλλη Αλεξίου, Στρατής Αναστασιάδης, Γιάννης Βεάκης, Αντώνης Βογιάζος, Θεοδόσης Πιερίδης, Δήμος Ρεντής, Φούλα Χατζιδάκη, ενώ από τον Φεβρουάριο του 1955 οι Κώστας Πουρναράς (υπεύθυνος), Τ. Αδάμος, Έλλη Αλεξίου, Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, Αντ. Βογιάζος και Απ. Σπήλιος.” (1)<br />
<br />
Σύμφωνα με μια ακόμα πηγή, ο Κώστας Πουρναράς διετέλεσε υπεύθυνος του Λογοτεχνικού Κύκλου και την περίοδο 1957 ως το 1959. (2) Ας δούμε όμως μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς και πότε δημιουργήθηκε ο Λ.Κ., ποιες ανάγκες ήρθε να καλύψει, πως λειτούργησε, ποιοι τον αποτελούσαν κλπ.<br />
<br />
Το Τμήμα Λογοτεχνικών Εκδόσεων “υφίσταται, όπως είδαμε ήδη, από τον Οκτώβριο του 1951, στο πλαίσιο της νεοσυσταθείσας Επιτροπής Διαφώτισης. Πρόκειται για το τμήμα που φέρει την ευθύνη για το σύνολο της λογοτεχνικής παραγωγής του εκδοτικού. Καθήκοντα καθοδηγητή ασκεί ο Αλ. Ψηλορείτης, και μέλη του, εκτός από τον Σπήλιο, είναι η Έλλη Αλεξίου, ο Γ. Ζωΐδης και η Φούλα Χατζιδάκη (σ' αυτούς έρχονται να προστεθούν λίγο αργότερα ο Τ. Αδάμος και ο Θ. Πιερίδης). Οκτώβριο τού 1953 το τμήμα διαλύεται και τον επόμενο Δεκέμβριο μετεξελίσσεται σε «Λογοτεχνικό Κύκλο», στον οποίο μετέχουν οι Τ. Αδάμος, Έλλη Αλεξίου, Γ. Βεάκης, Αντ. Βογιάζος, Θ. Πιερίδης, Δ. Ρεντής, Φούλα Χατζιδάκη, με υπεύθυνο πάντα τον Απ. Σπήλιο· εκ μέρους της ΕΔ τον παρακολουθεί ο Στρ. 'Αναστασιάδης. Τον Φεβρουάριο του 1955, στη νέα έδρα τής Διαφώτισης, στο Ντέζ, τον Κύκλο απαρτίζουν οι Τ. Αδάμος, Μ. Αλεξανδρόπουλος, Έλλη Αλεξίου, Αντ. Βογιάζος, Απ. Σπήλιος, με υπεύθυνο τόν Κ. Πουρναρά (Μπόση), ενώ τον Φεβρουάριο του 1956 ο Σπήλιος έχει ξανά πάρει τα ηνία, και στη θέση του Βογιάζου βρίσκουμε τα ονόματα του Ν. Κυτόπουλου και του Θ. Πιερίδη.<br />
<br />
Στα χνάρια του σοβιετικού προτύπου και στο διατεταγμένο κάθε φορά πλαίσιο των κομματικών προτεραιοτήτων, οι άνθρωποι αυτοί, λογοτέχνες οι περισσότεροι και κομματικά στελέχη, πλάι στις συγκεκριμένες τους επαγγελματικές υποχρεώσεις στη σύνταξη τού εκδοτικού, όπου κατά βάση απασχολούνται, αναλαμβάνουν πρόσθετα καθήκοντα: αφενός να παρακολουθούν και κατά το δυνατόν να παρεμβαίνουν στη λογοτεχνική κίνηση τής Ελλάδας, να συγγράφουν πρωτότυπα έργα και να ενθαρρύνουν τους νέους πρόσφυγες δημιουργούς, να γνωμοδοτούν για τα έργα που στέλλονται προς έκδοση στην ΕΔ -η όποία έχει και τον τελικό λόγο- και να συμβάλλουν με βιβλιοπαρουσιάσεις και εκπομπές στόν ΡΣΕΕ (σημ. ιστολ.: Ραδιοφωνικός Σταθμός Ελεύθερη Ελλάδα) για την κριτική τους αποτίμηση και διάδοση.<br />
<br />
Στο προσκλητήριο σάλπισμα προς τους συγγραφείς της υπερορίας, ο Απ. Σπήλιος είναι κατηγορηματικός: «Οι αγώνες τού λαού περιμένουν τα βιβλία τους. Ό,τι έχει δοθεί, είναι πολύ λίγο — δε συμβαδίζει με, την προσφορά του λαού. Ο Γράμμος περιμένει το έπος του, οι εκατόμβες των εκτελεσμένων την ελεγεία τους, η εθνική αντίσταση τα μυθιστορήματα, τα χρονικά, τα διηγήματά της». Χρέος κάθε λογοτέχνη η «δημιουργική συνθετική ανάπλαση αυτού του υλικού σε κάθε μορφή τέχνης του πεζού και του έμμετρου λόγου», ή όπως συνοψίζεται στην καταληκτήρια φράση: «Η Ελλάδα γεννάει Γλέζους και Μπελογιάννηδες. Η πρωτοπόρα ελληνική τέχνη πρέπει να τους καταξιώσει στην περιοχή της».<br />
<br />
[…] Ο Τάκης Αδάμος επανέρχεται λίγους μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 1952, και κωδικοποιεί τις συναφείς υποχρεώσεις με άρθρο στον Νέο Κόσμο που φέρει ακριβώς τον τίτλο «Ιδεολογικό μέτωπο και λογοτέχνες» (σ. 54-57). «Ο μεγάλος ΣΤΑΛΙΝ ονόμασε τους συγγραφείς μηχανικούς των ανθρώπινων ψυχών και για να δικαιώσουν και οι λογοτέχνες μας αυτό το μεγάλο τίτλο, πρέπει με τα έργα τους να ξεσκεπάζουν την αιμοχαρή γκαγκστερική μορφή του αμερικάνικου φασισμού, τη μεσαιωνική φύση και απανθρωπιά του, τις συμφορές που έφερε στον τόπο μας. Να δίνουν το μεγαλείο του αγώνα που κάνει ο λαός μας. Να παρουσιάζουν ανάγλυφα τον καινούργιο άνθρωπο -τον άντρα, τη γυναίκα, το νεολαίο- που μέσα στο καμίνι και τη φωτιά της σκληρής πάλης με το παλιό, πλάθει, ζυμώνει με το αίμα του το καινούργιο. Αριστουργηματικό πρότυπο είναι ο εθνικός μας ήρωας Νίκος Μπελογιάννης, οι ήρωες του ΔΣΕ, οι ακλόνητοι αγωνιστές των ξερονησιών και των άλλων μοναρχοφασιστικών κατέργων. Οι λογοτέχνες μας πρέπει να καλλιεργούν με τα έργα τους την αισιοδοξία, την πίστη και τη σιγουριά στη Νίκη» ... «Η ανάγκη να δοθεί λογοτεχνικά η ηρωική πάλη του λαού μας στον πρώτο αγώνα και πιο πολύ στο δεύτερο και τώρα, προβάλλει έντονα περισσότερο από κάθε άλλη φορά».<br />
<br />
Αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο εντός του οποίου καλείται να κινηθεί ιδίως η παραγωγή των «εμιγκρέδων λογοτεχνών» υφίσταται μικρές αλλά σημαντικές μετατοπίσεις. Έτσι, στο πλάνο της ΕΔ για το 1954, σχεδιάζεται να βοηθήσει ο Λογοτεχνικός Κύκλος «τη μαζική λαϊκή διαφώτιση στην καταπολέμηση του αμερικάνικου τρόπου ζωής και της καθημερινής προπαγάνδας τού εχθρού στον τομέα της κουλτούρας, με στοιχεία, σχόλια, μελέτες και άρθρα που θα ξεσκεπάζουν το σκοταδισμό της αμερικανοκρατίας και θα προβάλλουν τις εθνικές λαϊκές παραδόσεις μας, τα έργα των πατριωτών συγγραφέων και τη νέα σοσιαλιστική κουλτούρα».<br />
<br />
Τον Σεπτέμβριο του 1954 ο Κ. Μπόσης και ο Τ. Αδάμος, σε άρθρο τους στον Νέο Κόσμο, τιτλοφορημένο «Μερικά ζητήματα της λογοτεχνίας στην αμερικανοκρατούμενη Ελλάδα», καταλήγουν: «Με βαθιά επίγνωση της πατριωτικής και κοινωνικής τους αποστολής οι συγγραφείς πρέπει να πάρουν τη θέση τους στο πλευρό του λαού. Να γράφουν έργα εμπνευσμένα από την πατρίδα μας, βγαλμένα μέσα απ' την ζωντανή πραγματικότητα. Έργα για το λαό και τον τόπο μας. Να καλλιεργούν με τα έργα τους την πίστη, την αισιοδοξία πως ο τόπος μας μπορεί να προκόψει, να πάει μπροστά, έχοντας εμπιστοσύνη στις απέραντες και ακατανίκητες δυνάμεις του λαού. Να φλογίζουν τις καρδιές με την αγάπη στην πατρίδα και τον πόθο για τη λευτεριά. Να φουντώνουν το μίσος ενάντια σε κάθε λογής σκλαβιά. Να καλλιεργούν τις καλύτερες εθνικοαπελευθερωτικές αγωνιστικές μας παραδόσεις. Τέτια έργα πατριωτικά ζητάει από τούς λογοτέχνες ο λαός και η πατρίδα μας» (σ. 57).<br />
<br />
Παρουσιάζοντας τον Μάρτιο του 1955, πάντα από τις στήλες του Νέου Κόσμου, το πρόσφατο Β΄ Συνέδριο των Σοβιετικών Συγγραφέων, ο Κ. Μπόσης, με τον Απ. Σπήλιο αυτή τη φορά, υπό τον χαρακτηριστικό υπότιτλο «Διδάγματα για την ελληνική πατριωτική λογοτεχνία», υποστηρίζουν ότι οι «πατριώτες λογοτέχνες» οφείλουν «να καλλιεργήσουν την αγάπη προς την Ελλάδα και το μίσος ενάντια στον πόλεμο. Να πολεμήσουν τις μισάνθρωπες θεωρίες. τη μοιρολατρεία, τη φυγή, την απαισιοδοξία, να καλλιεργήσουν τη λαϊκή ενότητα και την αυτοπεποίθηση πως υπάρχει φωτεινό μέλλον, πως ο λαός θα νικήσει όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν, πως στον τραχύ του δρόμο δεν είναι μοναχός, αλλά τού παραστέκουν οι απλοί άνθρωποι όλου του κόσμου» (σ. 67-68).<br />
<br />
Παραμονές, τέλος, τής 6ης Ολομέλειας, η οποία θα προκαλέσει μείζονες κλυδωνισμούς, στην απόφαση του Λογοτεχνικού Κύκλου «Για τη δουλειά των λογοτεχνών μας», της 17ης Ιανουαρίου Ι956, ως κεντρικό καθήκον ορίζεται «να αναπτύσσουμε παραπέρα και να ενθαρρύνουμε τις προσπάθειες συγγραφής έργων της προοδευτικής λογοτεχνίας, ειδικά της λογοτεχνίας της αντίστασης και να συμβάλουμε περισσότερο στο δυνάμωμα του πατριωτικού κινήματος των λογοτεχνών με κατεύθυνση τη δημοκρατική αλλαγή στην Ελλάδα».” (3)<br />
<br />
Λίγο νωρίτερα, αρχές του 1955 η Επιτροπή Διαφώτισης του ΚΚΕ μεταφέρει την έδρα της (από το Βουκουρέστι) στο Ντεζ, μια μικρή επαρχιακής πόλης της Ρουμανίας, όπου “συγκροτείται τότε «Τομέας Διαφώτισης και Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ». Τον συντονισμό όλων των οργάνων και την καθοδήγηση διεκπεραιώνουν οι Π. Ρούσος και Λ. Στρίγκος. Επιμέρους όργανα του ΤΔΤ είναι:<br />
1) η Επιτροπή Διαφώτισης της ΚΕ (μέλη: Π. Ρούσος, Λ. Στρίγκος, Στρ. 'Αναστασιάδης, Μ. Λάκκας, Κ. Πουρναράς - κύκλοι: οικονομικών μελετών, ιστορικοφιλοσοφικός, λογοτεχνίας-τέχνης, επιστήμης-φοιτητών),<br />
<br />
2) Σύνταξη Νέου Κόσμου (μέλη: Λ. Στρίγκος, Π. Ρούσος, Μ. Αλεξανδρόπουλος, Τ. Αδάμος),<br />
<br />
3) Σύνταξη του Εκδοτικού της ΚΕ (με τμήματα: κλασικών του μαρξισμού-λενινισμού, οικονομολογικό, ιστορικοφιλοσοφικό, λογοτεχνικό, εξωτερικής διαφώτισης) και<br />
<br />
4) Τεχνικές και βοηθητικές υπηρεσίες.” (4)<br />
<br />
Με αφορμή μια συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στις 30 Μάρτη του 1954, με θέμα «Κριτική στα βιβλία του Κώστα Πουρναρά (Μπόση) ‘Εμείς θα νικήσουμε’ (σημ. ιστολ.: εκδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 1953 από το Εκδοτικό «Νέα Ελλάδα». Μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ την εσωκομματική κριτική-γνωμοδότηση της Έλλης Αλεξίου για το βιβλίο του Μπόση ‘Εμείς θα νικήσουμε’, που έγινε στα πλαίσια του Λ.Κ.) και του Δημήτρη Χατζή ‘Το τέλος της μικρής μας πόλης’», η οποία πραγματοποιήθηκε «με αφορμή και βάση τις κριτικές για τα παραπάνω έργα που είχαν δημοσιευτεί στο Νέο Κόσμο λίγο νωρίτερα (Γενάρης 1954)», συμπεραίνουμε ότι ζητήματα τέχνης συζητιούνταν, εκτός του Λ.Κ. και της Ε.Δ., και σε πιο κεντρικό επίπεδο. Από τα πρακτικά αυτής της συνεδρίασης μπορούμε να δούμε ποια είναι τα κριτήρια που θέτει το κόμμα σχετικά με την καλλιτεχνική δημιουργία:<br />
<br />
“... Αρμονική, απαραίτητη ενότητα περιεχόμενο-μορφή, (…) πράγμα που επιτυγχάνεται τόσο καλύτερα όσο πιο καλλιτεχνικά είναι άρτιο. (…) Γιατί όταν ο παράγοντας αυτός λείπει εντελώς, μπορεί να έχουμε μια καλή πρόθεση οποιουδήποτε να εξυμνήσει το καλό, το δίκαιο, τους αγώνες του λαού, ηρωισμούς και αυτοθυσίες, μα έργο τέχνης δε θα ΄χουμε. Η καλή πρόθεση θα μείνει απλώς μια καλή πρόθεση.» Ως πιο σημαντικός παράγοντας προσδιοριζόταν το περιεχόμενο έναντι της μορφής: «…Αν το θέμα είναι αντιδραστικό, στη γενική έννοια του όρου, αν μ’ αυτό, ανοιχτά ή σκεπασμένα, παρασιωπιέται, παραμερίζεται, συκοφαντιέται, χτυπιέται ο αγώνας του λαού στις πολυποίκιλες εκδηλώσεις του, τότε όσο άρτια κι αν είναι η μορφή, δεν μπορούμε να μιλάμε για έργο τέχνης. (…) Η κριτική πρέπει να προσέξει μήπως, παρασυρόμενη από την αρτιότητα της μορφής και υπερτιμώντας την, δεν εμβαθύνει στο περιεχόμενο που πολλές φορές παρουσιάζεται έτσι, ώστε να μην αφήνει εύκολα να καταλάβεις αν είναι αντιδραστικό, αν βοηθά ή βλάπτει κι ως πιο σημείο. Νομίζουμε ότι η κριτική που έγινε στα δυο έργα ξέφυγε από τον κανόνα αυτόν.»” (5)<br />
<br />
Η επίσημη (αυτο)κριτική του ΚΚΕ σχετικά με αδυναμίες στη λειτουργία του Λογοτεχνικού Κύκλου και στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, εκείνα τα ταραγμένα χρόνια, για την έκδοση ή μη ενός λογοτεχνικού έργου, καταγράφεται στο «Δοκίμιο ιστορίας» του κόμματος: “Η χρησιμότητα, άρα και το εκδόσιμο, ενός λογοτεχνικού έργου δεν κρίθηκαν πάντα από το ΚΚΕ με συνδυασμένα ιδεολογικά και αισθητικά κριτήρια. Αυτή η αδυναμία, όσο κι αν εξηγείται από τις συνθήκες μέσα στις οποίες δρούσε το ΚΚΕ, δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Αντανακλούσε το αδύνατο ιδεολογικό μέτωπο στο χώρο των τεχνών, με αποτέλεσμα την εξάπλωση βαθιά λαθεμένων αντιλήψεων και ερμηνειών. Λειτούργησε ανασταλτικά στη στρατευμένη λογοτεχνική και γενικότερα καλλιτεχνική έμπνευση και δημιουργία.” (6)<br />
<br />
Παραπομπές:<br />
<br />
Άννα Ματθαίου – Πόπη Πολέμη: «Διαδρομές της Μέλπως Αξιώτη 1947-1955. Μαρτυρίες και κείμενα από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας» (σελ. 9-10), εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ, Αθήνα 1999.<br />
Βενετία Αποστολίδου: «Τραύμα και μνήμη. Η πεζογραφία των πολιτικών προσφύγων» (σελ. 41), εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, Αθήνα 2010.<br />
Άννα Ματθαίου – Πόπη Πολέμη: «Η εκδοτική περιπέτεια των ελλήνων κομμουνιστών. Από το βουνό στην υπερορία 1947-1968» (σελ. 58), εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ-ΑΣΚΙ, Αθήνα 2003.<br />
Άννα Ματθαίου - Πόπη Πολέμη, ό.π. (σελ. 82-84).<br />
Συλλογικό: «Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ. Τόμος Β΄ 1949-1968» (σελ. 540), εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, Αθήνα 2011.<br />
Συλλογικό, ό.π. (σελ. 541).<br />
<br />
<i><span style="font-size: x-small;">Η φωτογραφία βρίσκεται στο βιβλίο « Μεταπολεμική Πεζογραφία, από τον πόλεμο του '40 ως τη δικτατορία του '67, τόμος Β'», Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα 1988, στο λήμμα Μήτσος Αλεξανδρόπουλος. Μας την έστειλε η καλή μας φίλη Σοφία από το ιστολόγιο ofisofi, την οποία και ευχαριστούμε θερμά.</span></i></div>
Unknownnoreply@blogger.com0